Ćwierćwiecze poprzedzające wybuch I wojny światowej (1890-1914) było okresem bezprecedensowych zmian w historii ówczesnego Gdańska.
W krajobrazie Śródmieścia w miejscu rozebranych bastionów i zasypanej fosy pojawiły wytyczone nowe, główne ulice przy których powstały reprezentacyjne obiekty. Otwarto pierwszą elektrownię, kilka lat później pierwsze, stałe kino. Na ulicach miasta pojawiły się elektryczne tramwaje, niewiele później samochody. Rozbudowano sieć wodociągowo-kanalizacyjną, gazową, telegraficzną i telefoniczną. Pojawiły się nowoczesne szkoły, szpitale i urzędy. Otwarto pierwszą w dziejach miasta uczelnię wyższą z prawdziwego zdarzenia. W błyskawicznym tempie jak nigdy przedtem Gdańsk się rozrósł, tak pod względem zajmowanej powierzchni (wchłaniając szereg podmiejskich wsi i majątków), jak i demograficznym. Ludzi ciągnęli do Gdańska za pracą w największych zakładach, takich jak stocznie, które właśnie na przełomie XIX i XX w. stały się wiodącymi przedsiębiorstwami w całym regionie. Miasto gwałtownie się przeobrażało, starało się łapczywie nadrobić zaległości z połowy XIX w., stać się nowoczesną metropolią.
Podczas popularnonaukowego wykładu prelegent w syntetyczny sposób przedstawi fascynujący okres wilhelmińskiego Gdańska posiłkując się bogatą ikonografią oraz rezultatami własnych badań.
