Unreal Challenge (Nierealne Wyzwanie) zrodził się jako pomysł pasjonatów długodystansowej jazdy rowerem i orientacji w terenie, na jesieni 2004 roku. Z założenia ma dostarczać tych wrażeń, których nie mogą dostarczyć rajdy o krótszym czasie trwania i dystansie. Chodzi o dłuższy pobyt (trasa ma 300 km) i przetrwanie całej doby w naturze, poznanie tych rezerw organizmu, które wyzwalają się dopiero po ponad 12-godzinnym pobycie w trasie.
Ponieważ dla zaliczenia całej trasy wystarczy średnia prędkość ok. 12,5km/h, uczestnik ma więcej czasu na postoje, kontaktowanie się, planowanie przy mapie, robienie zdjęć a nawet chwile zadumy, do której zachęca wiosenna a szczególnie jesienna aura.
Wszyscy zawodnicy (indywidualni i teamy), po uprzednim otrzymaniu map, dodatkowych informacji oraz kart kontrolnych lub chipów, startują jednocześnie z bazy rajdu. Mapa (w skali 1:100.000) obejmuje obszar około 40 x 60km lub 30x80km, rozmieszczonych jest na niej 20 Punktów Kontrolnych (PK). Zadaniem zawodników jest odszukanie każdego Punktu Kontrolnego w terenie i zarejestrowanie się na nim. Kolejność zdobywania PK jest dowolna, każdy zawodnik (lub zespół) ustala dowolnie swoją trasę. Właśnie trafność wyboru trasy ogólnie oraz pomiędzy poszczególnymi Punktami Kontrolnymi stanowi zasadniczo o powodzeniu. Dopiero na drugim miejscu są warunki fizyczne, wytrenowanie. Na zaliczenie wszystkich PK, znajdujących się na obszarze mapy oraz powrót do bazy zawodnicy mają limit czasu wynoszący 24 godziny. Elementem wprowadzonym w Edycji III jest baza dodatkowa, na przeciwległym końcu mapy w stosunku do bazy głównej, zapewniająca możliwość schronienia w nocy przed złą pogodą, z możliwością odpoczynku a nawet noclegu. Podczas rajdu nad jego przebiegiem czuwają organizatorzy dysponujący odpowiednimi środkami transportu w razie niemożliwości kontynuowania rajdu przez daną osobę.
