Klub ŻAK zaprasza na wystawę prac Beaty Czerepak i Grażyny Tomaszewskiej – Sobko „LOGOS – EROS”
Projekt LOGOS-EROS to artystyczny dwugłos będący próbą zbudowania mostu między tym co racjonalne, logiczne, analityczne, a tym co intuicyjne, duchowe i niewyrażalne; między tym co widzialne a niewidzialne.
Autorki projektu, wychodząc z pewnych apriorycznych założeń, starają się dokonać swoistej syntezy między Logosem a Erosem. Punktem wyjścia owych założeń jest uświadomienie sobie istnienia świata widzialnego i niewidzialnego; doświadczenie odwiecznego paradoksu o współistnieniu tego co fizyczne, cielesne i tego co duchowe, nieuchwytne.
BEATA CZEREPAK i GRAŻYNA TOMASZEWSKA-SOBKO, na bazie tych konstatacji, swoje prace wykonane w odmiennych technikach (sitodruki i obiekty rzeźbiarskie), konstruują na opozycji postrzegania, formułowania i opisywania.
GRAŻYNĘ TOMASZEWSKĄ - SOBKO, już od czasu realizacji pracy dyplomowej, fascynowała symbolika przemiany i transformacji. To jej poświęcone były cykle „Kokony” oraz „Labirynty”. W kolejnym cyklu - „Archeologia mityczna" – przekształceniom ulegały prehistoryczne, czy też mityczne stwory. Zwracała w nim również uwagę na szczególne momenty ewolucji.
Realizacja w skład której wchodzą prace pt. „Bazyliszek” i „Narodziny Homunkulusa” odnosi się do renesansowych prób tworzenia sztucznego człowieka alchemików, znajdując tam odniesienia do dzisiejszych badań dotyczących klonowania.
Ostatni cykl zatytułowany „Hybrydy”, który zostanie zaprezentowany na wspólnej wystawie to metafory skonstruowane na zasadzie paradoksu. To co nierealne, przynależne do innego świata - świata mitu - przedstawiane jest w formie, którą można uznać za kwintesencję realności i materialności.
BEATA CZEREPAK wykonuje cykle serigrafii odbitych na tworzywie sugerującym wrażenie cielesności z dodatkowym efektem pół przezroczystości. Serigrafie te(zwane potocznie sitodrukami) można by scharakteryzować trzema przymiotnikami: zmysłowe, ekspresyjne, abstrakcyjne. Punktem wyjścia niemal zawsze jest CIAŁO. Ulegając bardzo swobodnej interpretacji kojarzyć się mogą z japońską sztuką zen. Najczęściej stosowaną formą kompozycyjną w serigrafiach autorki jest dyptyk. Artystka stosuje dialog lub też kontruje pełne rozmachu formy z biologicznością ciała.
Na wspólnej wystawie zamierza zaprezentować cykl prac, na które składać się będą wielkoformatowe sitodruki na papierach o powierzchni niechłonnej, półtransparentnych, stworzonych na bazie obserwacji natury (drzew i aktów)
Wernisaż: 08 grudnia 2005, godz. 18.00
