Zapraszamy na ekspozycję "Metafora i rzeczywistość. Akademia sztuk pięknych w latach 2005-2015" - wystawę z okazji jubileuszu 70-lecia uczelni.
W grudniu tego roku mija 70 lat istnienia gdańskiej Akademii Sztuk Pięknych - 70 lat, podczas których stanowiła ona stały element naszego rodzimego krajobrazu. Dla wszystkich zatrudnionych w niej osób jubileusz ten ma doniosłe znaczenie - z takiej okazji warto otworzyć szeroko drzwi i pokazać się publicznie. Robimy to ze świadomością, że świat Akademii nie wyczerpuje świata sztuk wizualnych - jest jednak dostatecznie rozległy i różnorodny, by budzić zainteresowanie.
Wydziały Architektury i Wzornictwa, Grafiki, Malarstwa, Rzeźby i Intermediów... a pod ich szyldami pracownie, warsztaty i wiele specjalizacji. Świat nie istnieje w czystej postaci, ukazuje się nam poprzez reprezentacje - a my zdecydowaliśmy, że Akademię reprezentować będzie kadra belferska: nauczyciele gramatyki sztuki, twórcy o dojrzałych i bardzo różnorodnych wizjach rzeczywistości i nierzeczywistości. Zobaczmy, kto nas naucza!
Zachęcamy do tego, by zobaczyć, jak zestrajamy się dziś z rzeczywistością. Wystawa "Metafora i rzeczywistość" jest zapisem pewnego stadium, śladem naszej obecności w teraźniejszości. Jubileusz 60-lecia stanowił okazję do dokonania szerokiej retrospektywy - teraz zaś reflektory kierujemy na dorobek ostatnich dziesięciu lat. Różne formy zespalają się ze sobą, splatają w większą całość. Konstelacja wartości wydaje się ogromna, tworzymy bowiem wspólny portret składający się z wielu opowieści, uwalniamy kapitał symboliczny o zróżnicowanym charakterze i przeznaczeniu, o różnej wadze i gęstości. Jest więc polifonicznie i jest polimorficznie, jest zbiorowość i są odrębności - jest własne dzielone ze wspólnym. Bez wątpienia wszystkich nas łączą zmagania z formą, różny z niej jednak czynimy użytek.
Prezentacja w jednym czasie i w jednej przestrzeni nie musi, rzecz jasna, oznaczać "rodzinnej" bliskości. Już samo spotkanie tworzy napięcie. Sprawdźmy, co wynika z wieloletniego doświadczenia współistnienia. Przyjrzyjmy się, jak nasze "razem" zaczęło funkcjonować - i czy w ogóle istnieje jakieś "razem". Może żyjemy w światach równoległych, nie odnajdując przepływów ani stabilnych punktów odniesienia? Czy stosowane estetyki łączą się w jeden akceptowalny język, ogólnie zrozumiały kod?
A może nie powinno się trzymać wszystkich jajek w jednym koszyku? Nie unikajmy kontrowersji, kontrowersje są solą sztuki; sztuka od dawna nie jest krainą łagodności, a oportunizmu nie znosi. Warto też pamiętać o pielęgnowaniu w sobie szacunku dla różnic. Ogarnąwszy całość, osądźmy moc i potencjał Akademii. Gdzie jest płytko, gdzie głęboko? Jak definiujemy dziś istotności? Ile jest elitarności, a ile przystępności? Ustalmy, skąd dziś wypływa siła dynamizująca, a gdzie zalega kurz. Jak orientujemy się pokoleniowo? Czy znajdujemy nowe rozwiązania powracających problemów? Czy zarysowały się jakieś emblematyczne własności, wyróżniające dziś gdańską Akademię spośród innych?
Jeśli tak, to jakie?
