Midori Hirano urodziła się w 1979 roku w Kyoto w Japonii, obecnie mieszka na stałe w Berlinie. Przygodę z tworzeniem własnej muzyki rozpoczęła po ukończeniu studiów muzycznych (specjalizacja - klasyczne pianino). W 2004 roku, nakładem luksemburskiej wytwórni Soundzfromnowhere, wydała pierwszą EPkę "Poet at the piano" oraz zagrała swoje pierwsze koncerty w Europie.
W 2006 roku, wraz z kilkoma innymi artystami, zarejestrowała pierwszy długogrający album "LushRush". Promując najnowsze wydawnictwo występowała zarówno z zespołem jak i solo, głównie w okolicach Kansai w Japonii. W jej zespole znaleźli się min. tacy muzycy jak : Momus, Shugo Tokumaru, O.lamm, mama!milk, mamie-MU (dumbtype), YTAMO (Urichipangoon) i Hauschka.
Ponadto Midori pracowała z wieloma artystami przy różnego rodzaju remixach, kompilacjach czy nawet ścieżkach dźwiękowych do azjatyckich i europejskich filmów. Jej pasja kinem zachęciła ją do udziału w Berlinale Talent Campus, programie dla młodych filmowców współtworzonym przez organizatorów Międzynarodowego Festiwalu Filmowego w Berlinie.
W październiku 2008 roku wydała drugi album "klo:yuri", który zebrał bardzo dobrą recenzję w magazynie TIME. Do mają 2009 roku promowała płytę na koncertach w Azji i Europie, po wakacyjnej przerwie ponownie planuje zagrać kilka koncertów, w tym po raz pierwszy w Polsce.
Nathalie and the Loners to solowy projekt Natalii Fiedorczuk, uznawanej za jedną z najzdolniejszych i najbardziej oryginalnych polskich wokalistek młodego pokolenia. Pochwalić się może ona niemałym stażem scenicznym oraz dwoma wydawnictwami płytowymi. Była głosem nieistniejącego już zespołu Pl.otki ("Pl.otki", 2008), lideruje formacji Orchid ("Driving With A Hand Brake On", 2009, Locco/Gusstaff) a w tym roku stanęła za mikrofonem w reaktywowanych Happy Pills.
Teraz jej niespożyty potencjał artystyczny spełni się w odsłonie solowej i intymnej. Pod szyldem Nathalie And The Loners Fiedorczuk rozwija wątki, które nie mieściły się w ramach jej pozostałych wcieleń artystycznych. Tu królują brzmienia akustyczne, delikatny i frapujący głos płynie przy akompaniamncie elektrycznego pianina. Gdzieniegdzie pojawia się elegancki perkusyjny beat lub łamiąca tonację neurotyczna gitara.
To muzyka niezwykle kobieca, nasycona wrażliwością artystki niebanalnej, któa nie mieści się w szufladce "elegancki akustyczny low-fi pop". Jej muzyka wychodzi naprzeciw emocjom, to dojrzała odpowiedź na współczesną kondycję piosenkopisarstwa. Eklektyzm brzmień potwierdza, iż Natalia doskonale wie, jakiego środka użyć by zafrapować i olśnić słuchacza.
Melodie z kraju kwitnącej wiśni
