Kampania Przeciw Homofobii oddział Trójmiasto zaprasza
16 maja (niedziela) godz. 11:00 - 14:00,
Sopot, ul. Bohaterów Monte Cassino, w okolicach Fontanny Rybaka
17 maja 1990 Światowa Organizacja Zdrowia (WHO) oficjalnie uznała, że homoseksualność nie jest schorzeniem psychicznym. Dlatego 17 maja został ogłoszony w 2005 roku Międzynarodowym Dniem Walki z Homofobią (International Day Against Homophobia - IDAHO). W Trójmieście będziemy go obchodzić już po raz trzeci.
https://www.idahomophobia.org/
Homofobia jest uprzedzeniem powszechnym, ale nabytym. Nie jest nieunikniona - można ją pokonać. Wszyscy możemy się od niej uwolnić, trzeba tylko wreszcie powiedzieć:
Stop homofobii!
Czy jestem homofobem/homofobką?
• jeśli oceniam i traktuję wrogo lesbijki i gejów tylko na podstawie tego, że są lesbijkami i gejami, osobami homoseksualnymi, a nie zwracam uwagi na to, jakimi są ludźmi - jestem homofobem;
• jeśli od otoczenia, w którym dorastałem i wychowywałem się, od mojej rodziny i kolegów, przejąłem niechęć wobec osób homoseksualnych - jestem homofobem;
• jeśli oceniam lesbijki i gejów na podstawie stereotypów, czyli tego, co się o nich mówi i co "wszyscy wiedzą" - jestem homofobem;
• jeśli lesbijki i geje budzą we mnie wstręt, niechęć, obrzydzenie, pobłażliwość, pogardę - jestem homofobem;
• jeżeli czuję się kimś od nich lepszym i patrzę na nich "z góry" - jestem homofobem;
• jeśli opowiadam dowcipy o "lesbach" i "pedałach" - jestem homofobem;
• jeśli moje odczucia w stosunku do lesbijek i gejów prowadzą do czynnych wystąpień przeciwko nim - jestem homofobem;
• jeśli wyzywam ich i poniżam w codziennym życiu (np. w szkole czy pracy) - jestem homofobem;
• jeśli ze względu na ich homoseksualizm gorzej traktuję osoby ode mnie zależne (członków rodziny, podwładnych) - jestem homofobem;
• jeśli, wykorzystując piastowane stanowisko, zakazuję osobom homoseksualnym wystąpień publicznych lub je utrudniam - jestem homofobem;
• jeśli uważam się za osobę tolerancyjną, ale nie życzę sobie widzieć lesbijek i gejów w miejscach publicznych (radzę im: "róbcie to w domu - po kryjomu") - jestem homofobem;
• jeśli stosuję wobec nich przemoc fizyczną (np. biję) - jestem homofobem.
Muszę i mogę to zmienić!
Muszę to zmienić, bo:
• moja homofobia prowadzi do szerzenia nienawiści, przez co wszystkim żyje się gorzej - także mnie, bo raz zasiana nienawiść powraca i kiedyś ktoś może potraktować mnie tak, jak ja traktuję lesbijki i gejów;
• jako homofob sprawiam ból i cierpienie, czasami osobom najbliższym, np. członkom własnej rodziny;
• moja homofobia oparta jest na niezgodnych z prawdą założeniach, ponieważ lesbijki i geje nie są tacy, jak mi się wydaje, dlatego jako homofob widzę zniekształcony obraz świata, źle oceniam innych i siebie, homofobia jest ograniczeniem także dla mnie;
• przez moją homofobię pewna grupa ludzi nie może korzystać z praw, których posiadanie nie jest zależne od orientacji psychoseksualnej (np. prawa do godności, życia bez lęku czy swobody wypowiedzi) - to tak, jakby ktoś chciał mnie odebrać te prawa, bo np. mam niebieskie oczy, ubieram się na zielono albo podobają mi się blond włosy.
Mogę to zmienić, bo:
• co prawda moja homofobia, jak każde uprzedzenie, jest oporna na zmianę (jeśli ktoś chce wpłynąć na moje poglądy, bronię się, denerwuję, zacinam, wpadam we wściekłość), ale nie jest niezniszczalna i mogę z nią walczyć;
• moja homofobia jest efektem życia w homofobicznym społeczeństwie, jest wyuczona - a więc mogę się jej "oduczyć";
• moja homofobia wynika z niesłusznych przekonań, które uznałem za prawdę, więc najlepszym sposobem uwolnienia się od niej jest spojrzenie na lesbijki i gejów "świeżym okiem", tak, żebym mógł dostrzec w nich nie tych groźnych obcych, ale przede wszystkim ludzi, tak samo różnych i podobnych jak wszyscy inni ludzie.
