Bohater dramatu Tadeusza Różewicza uosabia krytykę konsumpcyjnego stylu życia. Jego głodzenie się jest oznaką buntu; próbą utrzymania wewnętrznej wolności w świecie skazanym na wielkie żarcie. W świecie, w którym to właśnie konsumujący podtrzymują strukturę współczesnej cywilizacji. W pewnym jednak momencie szlachetna ofiara głodomora zamienia się show, a zakładana asceza staje się możliwością zdobycia poklasku.
George Ritzer opisując współczesne żelazne klatki zauważył, że odbierające człowiekowi wolność kraty mogą być wykonane z bardzo szlachetnego materiału; atłasu czy złota, zawsze jednak prowadzą do więzienia, z którego nie ma już wyjścia.
Fragment recenzji:Co się zmieniło na świecie przez sto lat, które upłynęły od czasów Kafki? Najpierw z cyrków zniknęli ludzie pokazywani jako atrakcje - nie tylko głodomory, ale też kobiety-węże czy ludzie-lwy. W czasach Różewicza w klatkach i na wybiegach były jeszcze tresowane zwierzęta. Dziś królują akrobaci i klowni. Poza tym niezwykłe sztuczki z cyrku przeniosły się do Internetu. Medialność spektaklu, w którym żyjemy, została przez Michała Rzepkę zaakcentowana już w pierwszej scenie - reżyser stworzył postać konferansjera (mistrza tej fabularnej gry), który wyposażony w mikrofon z mikroportem, aranżuje dla nas atrakcyjne show, kreuje ukazany świat. Mikrofon jest tu znakiem, rekwizytem, przy okazji przekształca głos na sztuczne brzmienie. (...) Bardzo dobrym pomysłem inscenizacyjnym jest odtwarzanie narracyjnych fragmentów tekstu przez głos aktora z jednoczesną projekcją obrazu wielkich, czerwono-granatowych ust. Poprzez makijaż tworzy to atmosferę cyrku, a jednocześnie pozwala przearanżować scenę lub założyć kostium bez przerw w opowiadaniu. Ciekawa scenografia zaprojektowana została przez Paulinę Wojnar na trochę większą salę - klatce z czarnych rurek jest na scenie trochę za ciasno. Idealnie za to sprawdzają się kostiumy czy może raczej rekwizyty - wielki brzuch z dwoma rzędami świńskich cycków, który zakłada się jak fartuch i który od razu wymusza zmianę sposobu chodzenia." ~ Piotr Grobliński, Głodomór ery cyfrowej, Kalejdoskop" nr 10/2018 r.
Adaptacja i reżyseria: Michał Rzepka
Wykonanie: Kamil Suszczyk
Choreografia: Jacek Owczarek
Scenografia i kostiumy: Paulina Wojnar
Na podstawie Odejścia Głodomora Tadeusza Różewicza
Przed spektaklem zapraszamy na spotkanie wprowadzające, a po zakończeniu na rozmowę z artystą. Wszystkie wydarzenia są BEZPŁATNE.Spektakl realizowany jest w ramach projektu "MONOTEATR: Mistrzowie słowa w oknach".
Dofinansowano ze środków Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego w ramach programu Narodowego Centrum Kultury Kultura - Interwencje, Edycja 2022
Organizator: Teatr w Oknie, Fundacja Theatrum Gedanense
Partner: Gdański Teatr Szekspirowski
Info: teatrwoknie@ftg.pl | +48 533793100 | www.teatrwoknie.pl | FB/IG/YT: @TeatrwOknie
