Aktualnie brak w repertuarze trójmiejskich teatrów

Nazywam się Tamara Biakow i jestem legendą - spektakl gościnny

monodram
kasy:
58 550-10-01
data premiery:
2 sierpnia 2021
w ramach wydarzenia:
29. Lato Teatralne w Teatrze Atelier im. A. Osieckiej w Sopocie
Oceniasz 5/10
"Nazywam się Tamara Biakow i jestem legendą"
Monodram Ewy Błaszczyk

Kilkadziesiąt występów rocznie. Niezliczona ilość kilometrów. Kilka kontynentów. Zawsze sama. Nazywa się Tamara Biakow i gdyby żyła naprawdę, byłaby drugą po Rosie Raisie najsłynniejszą żydowską śpiewaczką operową. Pochodzi z warszawskiej Pragi, z domu przy ulicy Targowej. W latach 60. tych XX wieku trafia do Ameryki. Na pierwszym miejscu listy przebojów króluje "Hello Dolly" Louisa Armstronga, o czym Tamara dowiaduje się jeszcze na lotnisku. Jest poraniona - całe życie zakopywała trumny. Tworzy z nich kopce, w których się zapada. Czy Biakow uda się odciąć od tragicznej przeszłości i odnaleźć ukojenie w Nowym Świecie? Czy zatriumfuje?

W tytułową rolę fikcyjnej śpiewaczki wciela się charyzmatyczna Ewa Błaszczyk, kreśląca poruszającą opowieść o pamięci, tożsamości i historii, którą niesie każdy z nas. Sceniczny portret Tamary Biakow to rzecz o notorycznym zabijaniu przeszłości. O kacie i ofierze w jednym ciele - głodnym, złym, zazdrosnym, gryzącym, pożądającym ciele. O ranach w sercu i tych na umyśle.

Prapremiera i spektakle popremierowe odbyły się w Muzeum Powstania Warszawskiego w dniach 2-5 sierpnia 2021.

Premiera w Teatrze STUDIO 25 września 2021.

Dziękujemy Bruno Walpothowi za umożliwienie bezpłatnego wykorzystania w spektaklu zdjęcia "Sehnsucht" (Nostalgia).

TWÓRCY
REŻYSERIA: Ewa Błaszczyk
AUTOR TEKSTU: Jacek Górecki
SCENOGRAFIA: Ewa Błaszczyk
KOSTIUMY: Marianna Janczarska
KOMPOZYTOR: Jacek Grudzień
KONSULTACJE MUZYCZNE: Natalia Korczakowska
PROJEKCJE VIDEO: Anna Zuzanna Błaszczyk
REŻYSERIA ŚWIATŁA: Dariusz Zabiegałowski
INSPICJENTKA: Maria Lejman-Kasz
PRODUKCJA: Justyna Pankiewicz, Marta Kuźmiak
ZDJĘCIA W SPEKTAKLU: Wojciech Drozdowicz
ASYSTENTKA PRODUKCJI: Sara Drašković
ASYSTENTKA REŻYSERA: Kasia Kasica
OBSADA: Ewa Błaszczyk

RECENZJE:

RAFAŁ TUROWSKI
Ten poruszający spektakl jest o tym, że dla kogoś kto przeżył wojnę, ona się nigdy nie kończy. O tym, że nie ma ucieczki od ran wojną wywołanych, że blizny zawsze pozostaną widoczne. O tym, że nawet piękne, z pozoru bardzo szczęśliwe i spełnione życie nie zrekompensuje przeżytych traum, że pamięć o nich może doprowadzić do szaleństwa, do samounicestwienia, że jest jak wiedźma z Szekspira - nie pozwala żyć, nie dając jednak umrzeć.

REMIGIUSZ GRZELA | NEWSWEEK
Długo zastanawiałem się, dlaczego Ewa Błaszczyk sięgnęła po tę rolę. Wiele w niej traumy, ciemnych i niebezpiecznych przestrzeni, w których łatwo można by się zagubić, szukając jasności. Odpowiedziała, że zrobiła ten spektakl przeciwko usprawiedliwianiu krzywdy, jaką czyni się innym z powodu traumy.