Zbigniew Blekiewicz urodził się w Gdańsku, gdzie również ukończył studia w Akademii Sztuk Pięknych na Wydziale Malarstwa. Wystawa obrazów obejmuje cykl zatytułowany "Dwoistości i spirale", który jest wynikiem inspiracji poglądami Arystotelesa, zawartymi w credo artysty.
To przede wszystkim spojrzenie na budowę wszechświata, poszukiwanie pierwszej przyczyny, praźródła naszej rzeczywistości, próby odnalezienia czystej formy powodującej wieczny ruch łączenia się materii i formy.
Zbigniew Blekiewicz urodził się w 1957 r. w Gdańsku. Skończył studia w Akademii Sztuk Pięknych w Gdańsku na Wydziale Malarstwa w latach 1984-1989. Otrzymał dyplom z wyróżnieniem w pracowni prof. Włodzimierza Łajminga. Był adiunktem I st. w Pracowni Wiedzy o Strukturach i Działaniach Wizualnych na Wydziale Malarstwa ASP w Gdańsku.
Ma na swoim koncie m.in.
nagrodę Ministra Kultury i Sztuki na wystawie "Dyplom 88-89", stypendium zagraniczne Ministra Kultury i Sztuki w Akademii Sztuk Pięknych w Ärhus, Dania 1992, wyróżnienie na
5 Ogólnopolskiej Wystawie "Muzyka w malarstwie", Tychy 1994 oraz wyróżnienie na
II Festiwalu Sztuki Gdańskiej, Gdańsk 2002.
Credo twórcze Zbigniewa Blekiewicza:
Dualizm zakładający istnienie obok siebie dwóch odrębnych, najczęściej przeciwstawnych zjawisk, to
jedna z podstawowych zasad wyznaczających rytm naszego życia. Jest to poczucie nieustannie istniejące w naszej świadomości, wyznaczane poprzez zjawiska z którymi spotykamy się na co dzień. Jasność dnia to czas naszej świadomej działalności, której przeciwstawieniem jest ciemność nocy i podświadomej czy wręcz nieświadomej obecności podczas wypoczynku i snu.
Przenika nas świadomość życia i śmierci, istnienia dobra i zła, miłości i nienawiści, poczucie istnienia ducha i materii, obumierania jako konieczności ponownych narodzin, podziału na to co żeńskie i na to co męskie. Nasze siły, uczucia, napięcia i myśli kierujemy ku zrozumieniu siebie i otaczającego nas świata.
Aby to wyrazić możemy
sięgnąć do umownych znaków i symboli. Koła jako opoki dającej poczucie bezpieczeństwa, chroniącego przed tym, co na zewnątrz, kojarzonego ze słońcem i jego życiodajnym promieniowaniem.
Okręgu jako linii wiecznego powrotu bez początku i końca, symbolu upływającego czasu nie wiadomo skąd przybywającego ani dokąd zmierzającego.
Linii poziomej oznaczającej statyczność świata nam danego, przeciwstawionej linii pionowej symbolizującej dynamikę rozwoju człowieka.
Kwadratu oznaczającego cztery strony świata, cztery pory roku, znaku statyki i stałości.
Spirali znaku zmartwychwstania, życia i nieskończoności.
Jasności i ciemności jako symboli istnienia dwóch przeciwstawnych zasad kierujących naszym życiem, dobra i zła. Uczestnicząc w obu tych naturach, człowiek posiadając wolną wolę, dokonuje wyboru drogi, którą pragnie podążać.
