Nazwa grupy Oko Sokolo pochodzi z języka chorwackiego (Oko Sokolovo) i, jak łatwo się domyślić, oznacza sokoli wzrok. Ma ona wskazywać na metodę pracy twórczej dwójki artystów: Claudii Schnürer i Ante Ursića, którzy bacznie przyglądają się relacjom między granymi przez siebie postaciami. Opowiadają epizody z życia kobiety i mężczyzny, którzy zbliżają się do siebie, poznają się, walczą o partnera lub ze sobą, sprzeczają się, stają się sobie obcy, jednak w konsekwencji odnajdują drogę powrotną do swej drugiej połowy. Snują swoją opowieść bez użycia słów, jedynie za pomocą języka ciała inspirowanego tańcem oraz sztuką cyrkową. W ich spektaklu pełne namiętności tango przeplata się z chodzeniem po linie. Udało im się stworzyć poetyckie i wysublimowane pas de deux.
