DZWONIĘ DO MOICH BRACI
autor: Jonas Hassen Khemiri | przekład: Halina Thylwe | reżyseria: Magdalena Bochan-Jachimek | obsada: Dariusz Czarniecki, Olga Barbara Długońska, Justyna Kacprzycka, Maciej Konopiński
Czytanie performatywne współczesnego szwedzkiego dramatu. W Sztokholmie wybuchają dwa samochody-pułapki. Niedługo po tym wydarzeniu Amor główny bohater sztuki, młody mężczyzna o emigranckich korzeniach wychodzi z domu z drobnym sprawunkiem. Miasto jest pełne policji, a każdy Arab w arafatce i z plecakiem budzi podejrzenia. Rytm jego drogi wyznaczają kolejne rozmowy telefoniczne: z rodziną, znajomymi, dawną miłością, aktywistką z organizacji walczącej o prawa zwierząt. Spacer zamienia się w podróż symboliczną, sceny realistyczne przeplatają się tu z całkowicie wyimaginowanymi, teraźniejszość miesza się z przeszłością. Choć dramat podejmuje trudne tematy, przepełniony jest jednocześnie błyskotliwym humorem.
Autor sztuki Jonas Hassen Khemiri sam jest potomkiem emigrantów z Tunezji. Tytułowi bracia to nie tylko rodzina głównego bohatera, ale wszystkie osoby bliskie mu kulturowo. W tekście znajdziemy szereg postaw potomków emigrantów: od wstydliwego ukrywania swojego pochodzenia, przez próby integracji ze europejskim społeczeństwem, po gniew wywołany ciągłą podejrzliwością i dyskryminacją. To opowieść o poszukiwania własnej tożsamości z wielokulturowym bagażem. Jednak przede wszystkim to uniwersalna, poruszająca historia ksenofobii, jakże niestety bliska obecnej sytuacji w Polsce.
Dofinansowano ze środków Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego pochodzących z Funduszu Promocji Kultury.
Treść tworzona na podstawie materiałów prasowych organizatora.
