Pasja Tanga

T A N G A T A Q U I N T E T
Klaudiusz Baran bandoneon, akordeon
Grzegorz Lalek skrzypce
Piotr Malicki gitara
Hadrian Filip Tabęcki fortepian
Sebastian Wypych kontrabas

Orkiestra Kameralna HANSEATICA
Anna Iberszter, Piotr Woźniak taniec


ASTROR PIAZZOLLA
Concerto para Quintet
Verano Porteno
Primavera Portena
Otono Porteno
Inverno Porteno
Adios Nonino
Milonga del Angel
Muerte del Angel
Oblivion
Libertango
Esqualo
GERARDO HERNÁN MATOS RODRIGUEZ
La Cumparsita
ALBERTO VILOLDO
El Choclo

utwory A.Piazzolli w oryginalnych aranżacjach kompozytora
partie orkiestry - aranżacja H.P.Tabęcki

Bilety w cenie:
kategoria I - 40 zł
kategoria II - 35/25 zł
kategoria III - 25/15 zł
kategoria IV - 15 zł
bilety studenckie : 10 zł

TANGATA QUINTET
Zespół TANGATA QUINTET powstał w styczniu 2002r. z inicjatywy trzech muzyków; Sebastiana Wypycha,Grzegorza Lalka i Klaudiusza Barana. W skład zespołu wchodzą jedni z najlepszych polskich muzyków młodego pokolenia, laureaci wielu prestiżowych nagród na konkursach i festiwalach muzycznych w kraju i za granicą.
Ich dotychczasowe różnorodne doświadczenia muzyczne, znalazły Wspólny grunt w muzyce Astora Piazzolli, łączącej w sobie tango tradycyjne z elementami muzyki współczesnej i jazzu. Kompozycje Piazzolli stanowią trzon repertuaru zespołu, zaś od nazwy jednej z nich kwintet wziął swoją nazwę.

TANGATA QUINTET to w tej chwili jedyny w Polsce istniejący na stałe zespół nawiązujący składem do źródła, czyli oryginalnego zespołu Astora Piazzolli. W swych planach wychodzi jednak dalej - ideałem zespołu jest bowiem tworzenie kompletnej formy artystycznej na gruncie tanga, łączącej muzykę instrumentalną z tańcem i piosenką.

TANGATA QUINTET znany jest z licznych występów na polskich scenach muzycznych, dając koncerty w filharmoniach, ma za sobą wiele znaczących festiwali muzycznych; Festiwal Tanga w Paryżu, Zelt-Music-Festival we Freiburgu-Niemcy, Festiwal 'Gdańska Wiosna', Festiwal 'Wieczory w Arsenale' – Wrocław, Muzyczny Festiwal w Łańcucie i inne.

TANGATA QUINTET nominowany był:
Nominacja do FRYDERYKA 2004 w kategorii muzyki kameralnej za album 'Astor Piazzolla – Live at Buffo'
oraz
Nominacja do FRYDERYKA 2005 w kategorii muzyki kameralnej za album > 'TANGO MOJA MIŁOŚĆ' z udziałem Krzysztofa Jakowicza.

MISTRZ TANGA - ASTOR PIAZZOLLA
Urodził się 11 marca 1921 roku w Mar del Plata w Argentynie, jednak lata młodości spędził w nowojorskim Bronksie. Naukę gry na bandoneonie rozpoczął w 1930r, później uczył się gry na fortepianie u węgierskiego pianisty Beli Wilda,cznia Rachmaninowa z zamiarem dokonywania transkrypcji dzieł fortepianowych na bandoneon. Już w wieku trzynastu lat został zauważony przez Carlosa Gardela , który ofiarował mu małą rolę w filmie "El dia que me quieras". Później jednak - poruszony jego talentem i łatwością, z jaką traktował instrument - zaproponował mu uczestnictwo w tournee po Ameryce Południowej. Dla młodego muzyka była to wielka, niespodziewana okazja, ale Piazzolla ją odrzucił!!! Jak się okazało ta szaleńcza decyzja ocaliła mu życie, bowiem samolot Gardela rozbił się w tajemniczych okolicznościach.
W roku 1937 wrócił do Argentyny, gdzie rozpoczął prawdziwą karierę w orkiestrze Anibala Troilo. Jako drugi bandoneonista odgrywał rolę, która wydawała się stworzona dla niego, dająca mu swobodę poruszania się w wirtuozowskich możliwościach instrumentu. Piazzolla pragnął przywrócić bandoneonowi jego szlachetność, zmieniając go w instrument muzyki klasycznej.

BANDONEON - instrument, na którym Piazzolla osiągnął niedoścignione mistrzostwo - został skonstruowany w Niemczech, gdzie w ubogich parafiach miał zastępować organy. Meandry historii spowodowały, że pojawił się w prostibulos - argentyńskich domach publicznych. Tam właśnie, w portowych dzielnicach i slumsach Buenos Aires, narodziło się tango, a bandoneon stał się jego sztandarowym instrumentem.

TANGO - podobnie jak algierskie rai, portugalskie fado, greckie rembetica i amerykański blues, swą siłę czerpało z klimatu subkultury. Było muzyką społecznie upośledzonych mieszkańców miast , muzyką buntu klasy odrzuconej przez argentyńskie wyższe sfery. Dla licznych imigrantów, którzy z Europy przywieźli nie tylko swoją kulturę i muzykę, lecz także frustracje i marzenia, tango było żywą tradycją i muzyką przetrwania. Paradoksalnie przyczyniła się do tego właśnie Europa, do której " wyeksportowano" tango w latach 20-tych XX wieku i która szybko zabrała się za jego "edukację" i złagodzenie. Jednakże tango przetrwało , a jednym z jego odnowicieli był Astor Piazzolla. Piazzolla wprowadził do tanga elementy tak różne jak jazz, współczesną klasykę i włoską operę, tworząc TANGO NUEVO (nowe tango). W roku 1952 zdobył we Francji I Nagrodę za kompozycję i otrzymał stypendium w Paryżu, w szkole Nadii Boulanger. Ona skłoniła Piazzollę do pozostania przy eksperymentach stylistycznych i do podążania własną drogą kompozytorską.
Jego muzyka była natarczywa, radykalne brzmienie - stanowiło wyzwanie dla ludzi, których spokój został zaburzony przez brak poszanowania konwenansów. W swoich utworach Piazzolla "zmiękczał" tango, lecz nie tracił jego namiętności i zmysłowości, głębokiego smutku i nieskończonej melancholii. Jego muzyka została stworzona raczej do słuchania niż do tańczenia. Wersja Piazzolli była tak osobista , że stała się niezrozumiała dla samych Argentyńczyków. Dlatego też kompozytor nie został nigdy zaakceptowany w Buenos Aires. Straszono go nawet śmiercią – tangueri uzbrojeni w pistolety wkroczyli kiedyś na nagrania do radiowego studia. Piazzolla miał zdecydowanie większe szczęście w Europie i w Nowym Jorku, gdzie jego nowe tango zostało powitane jako prawdziwa innowacja. Koncertował w wielu znakomitych salach na świecie, współpracował z dużymi orkiestrami i zespołami baletowymi. Zawsze przez wszystkich witany był jako jeden z największych kompozytorów i interpretatorów XX wieku, zasłużony eksperymentator i fascynujący wykonawca. Rezultatem tego jest ogromna twórczość: ponad 750 kompozycji - od koncertów po balety, od przedstawień teatralnych do muzyki filmowej. Piazzolla wydał ponad 50 albumów solowych oraz około 70 płyt nagranych z innymi artystami.
W muzyce Piazzolli pikantne rytmy tanga przenikają się z delikatnym smakiem klasyki Bacha, motoryką Strawińskiego, jazzowymi improwizacjami czy patosem włoskiej opery.
Spośród wielu kompozycji na szczególną uwagę zasługuje cykl "Cztery Pory Roku", swoim tytułem przywołujący jakże odległe stylistycznie skojarzenia z arcydziełem Antonia Vivaldiego.

To wszystko są zbliżenia niepojęte dla purystów tanga , mieszanki prawie obraźliwe, zarażające samą esencję "ich" muzyki. Jednak dla uwolnionego od uwarunkowań, schematów i nakazów stylistycznych ucha okazują się przyjemne i absolutnie fascynujące. Czy tango - ta swoista mikstura tęsknot i frustracji europejskich imigrantów oraz gwałtowności i nieobliczalności argentyńskich gauchos, powstała w drugiej połowie XX wieku - nadal może nas poruszać tu i teraz?

Dzięki Piazzolli odpowiedź musi być twierdząca. Tango jest czymś więcej niż tylko tańcem odnoszącym się do zmysłowości i mało znaczącą formą rozrywki. W tangu rywalizują melancholia i złość, duma i wstyd, miłość i śmierć, próbując zapanować nad sobą.
W tangu - muzyce, która jest solą na rany duszy.
Astor Piazzolla zmarł w Buenos Aires 4 lipca 1992 roku.