Uteatralizowana wersja coraz bardziej popularnego w Polsce "stand-up comedy". "Polska jest piłkarską potęgą świata, a papież zawsze jest Polakiem..." Jest to próba wytyczenia i zatarcia granicy między tym, co śmieszne a tym, co tragiczne. Błahe a poważne. Istotne a nieistotne. Wszystko to przykryte opowieścią Patryka, który bez skrępowania mówi o sobie, o swojej rodzinie, swoim życiu seksualnym bądź jego braku. To autobiograficzna opowieść z pozoru normalnego człowieka, w której rodzi się czy też odsłania dewiant.
PRASA: "Grabowski zbudował swój spektakl Patryk K. z fragmentów trzech powieści Jerzego Pilcha - i zrobił to, a następnie zagrał, znakomicie. Spowiedź zakompleksionego, neurotycznego, stłamszonego przez ojca młodego mężczyzny, który nie potrafi odnaleźć się ani w łóżku kobiety ani poza nim, znalazła też uznanie u widzów, którzy Grabowskiego oklaskiwali najdłużej."
Mariusz Urbanek "Podwójny jubileusz" Odra styczeń 2012
"Patryk K. to człowiek, którego widz lubi. Dlaczego? Mówi zabawnie, opowiada barwnie, odpowiednio moduluje głos, dobrze wygląda. I jeszcze przed spektaklem brata się z widownią. Ale nie tylko dlatego. Lubimy go głównie przez to, że mu się nie udaje. W życiu mu nie wychodzi. Ot, taki naród. Łatwiej takiej osobie współczuć. Łatwiej czuć się od niej lepszym.(...) Grabowski za sprawą Patryka przekazuje dużo prawdy o mężczyznach. Prawdy niewygodnej, jednak w wielu przypadkach znajdującej odbicie w życiu."
Urszula Krutul "Teatralny portret rodzącego się dewianta" Kurier Poranny 29.02.2012
Nagrody:
Główna Nagroda, Ogólnopolski Festiwal Teatrów Jednego Aktora (OFTJA), Wrocław
honorowe wyróżnienie, II Ogólnopolski Festiwal Monodramu "Monoblok", Gdańsk
finalista, 10. Ogólnopolski Przegląd Monodramu Współczesnego, Warszawa
