Chwasty rosną jak chcą. Zapuszczają korzenie tam, gdzie nie są chciane, są zawsze nie na miejscu. Rozrastają się, choć nie zostały przez nikogo zasadzone. Są wszędzie, mimo, że większość z nas nawet ich nie zauważa. Magda Jędra w swoim performansie "Złe ziele", który zobaczymy 30 października w Instytucie Kultury Miejskiej przy Targu Rakowym 11, porównuje strategie adaptacyjne niechcianych roślin do społecznych technik adaptacyjnych, miejskich strategii przetrwania i oporu oraz ruchów politycznych czerpiących siłę z decentralizacji.
Performans Złe ziele to próba wykształcenia czułej praktyki bycia z odrzuconymi roślinami, poznawania ich potrzeb i doświadczania ich sprawczej mocy.
- Od kilku lat pogłębiam wiedzę na temat przyrody, szukając kanałów komunikacji ciała ludzkiego z ciałem roślinnym. Tym razem skupiam się na roślinności dziko rosnącej, panoszącej się i niemile widzianej - takiej, która zagraża nie tylko ludzkiej potrzebie porządku i kontroli, ale i antropocentrycznej wizji rzeczywistości - mówi Magda Jędra.
Za spektakl dramaturgicznie odpowiada Anka Herbut. Koncepcję performansu przygotowały wspólnie z choreografką Magdą Jędrą. Muzykę stworzyła Justyna Stasiowska, za kostiumy i przestrzeń odpowiada Marta Szypulska, a reżyserię świateł Jacqueline Sobiszewski. "Złe ziele" premierowo wystawiane było w ramach Międzynarodowego Festiwalu Sztuki Tańca i Performansu Ciało/Umysł w 2021 roku w Lublinie.
"Złe ziele" nawiązuje do idei trzeciego krajobrazu. W taki sposób francuski teoretyk Gilles Clément określił miejsca zaniedbane, bujne i różnorodne biologicznie, ale człowiekowi niepotrzebne, bo niemożliwe do skapitalizowania. Koncepcja trzeciego krajobrazu wywodzi się zaś z pojęcia stanu trzeciego - grupy społecznej opisywanej przez Emmanuela-Josepha Sieysa w 1789 roku w manifeście Rewolucji Francuskiej jako nic, które żąda, żeby stać się czymś. Marginalizowane, słabe ciała ludzi-i-roślin porastają trzecie krajobrazy.
Magda Jędra eksploruje strefy kontaktu między własnym ciałem i otoczeniem, sonduje przestrzeń w poszukiwaniu możliwych punktów styku i zakorzenienia zarówno na poziomie fizycznym, jak i symbolicznym. Wchodząc w interakcje ze zmieniającym się środowiskiem i inicjując wymianę energii kinetycznej łączy pracę z bezruchem z elementami parkouru. Za pomocą strategii storytellingowych wchodzi w dyskusję z ludzką roślino-ślepotą (plant blindness), która nie pozwala zauważyć roślin w ich naturalnym środowisku. Pielęgnując relacje ze złym zielem na poziomie jednostkowym, uruchamia wizje społecznego uchwastowienia.
Producent: Fundacja Ciało/Umysł
Koprodukcja: Centrum Kultury w Lublinie, Goyki 3 Art Inkubator
Program Przestrzenie Sztuki jest finansowany ze środków Ministerstwo Kultury i Dziedzictwa Narodowego, realizowany przez Narodowy Instytut Muzyki i Tańca oraz Instytut Teatralny im. Zbigniewa Raszewskiego.
