"Petite Pierre" Suzanne Lebeau w przekładzie Jana Nowaka
Petit Pierre to postać prawdziwa. Urodził się przedwcześnie i, jak sam twierdził, był dzieckiem "niedokończonym": jego twarz była zdeformowana. Przygłuchy i prawie niemy, nie ukończył szkoły i został chłopcem od krów. Chłopcem, który bardzo lubił samotność i obserwowanie świata. Z tej fascynacji otaczającą go rzeczywistością narodził się niezwykły pomysł na stworzenie wesołego miasteczka, w którym Petit Pierre umieszczał zrobione z metalu, drewna i puszek postacie i maszyny.
Opowieść o Petit Pierrze i miasteczku służy Suzanne Lebeau jako pretekst do przedstawienia młodym widzom historii XX wieku. Skomplikowana maszyna Pierre'a odzwierciedla otaczającą nas rzeczywistość, bo powstaje razem z nią. W ten oto sposób powstała piękna metafora naszych czasów, zaklęta w karuzelę napędzaną starym rowerem.
"Petite Pierre" Suzanne Lebeau w przekładzie Jana Nowaka
Reżyseria: Jadwiga Kościk
Muzyka: Leszek Możdżer
Ruch sceniczny: Joanna Czajkowska
Choreografia: Róża Kołoda
Scenografia/Kostiumy: Magda "Bąbel" Adamowska, Joanna Rusinek, Grażyna Rigall
Światło/wizualizacje: Mateusz Gierc
Charakteryzacja: Ewa Melnicka
Petit Pierre to postać prawdziwa. Urodził się przedwcześnie i, jak sam twierdził, był dzieckiem "niedokończonym": jego twarz była zdeformowana. Przygłuchy i prawie niemy, nie ukończył szkoły i został chłopcem od krów. Chłopcem, który bardzo lubił samotność i obserwowanie świata. Z tej fascynacji otaczającą go rzeczywistością narodził się niezwykły pomysł na stworzenie wesołego miasteczka, w którym Petit Pierre umieszczał zrobione z metalu, drewna i puszek postacie i maszyny.
Opowieść o Petit Pierrze i miasteczku służy Suzanne Lebeau jako pretekst do przedstawienia młodym widzom historii XX wieku. Skomplikowana maszyna Pierre'a odzwierciedla otaczającą nas rzeczywistość, bo powstaje razem z nią. W ten oto sposób powstała piękna metafora naszych czasów, zaklęta w karuzelę napędzaną starym rowerem.
"Petite Pierre" Suzanne Lebeau w przekładzie Jana Nowaka
Reżyseria: Jadwiga Kościk
Muzyka: Leszek Możdżer
Ruch sceniczny: Joanna Czajkowska
Choreografia: Róża Kołoda
Scenografia/Kostiumy: Magda "Bąbel" Adamowska, Joanna Rusinek, Grażyna Rigall
Światło/wizualizacje: Mateusz Gierc
Charakteryzacja: Ewa Melnicka
