Piękno i prawo do brzydoty to filmowy eksperyment umiejscowiony w wielofunkcyjnym domu sąsiedzkim Het Karregat w Eindhoven. Het Karregat, zaprojektowany przez architekta Franka Van Klingerena i ukończony w 1974 roku, ulokowano w centrum dzielnicy nowego mieszkalnictwa z intencją ulepszenia zbiorowych form zamieszkania.
Zbudowany został jako przestrzeń otwarta, gdzie rozmaite aktywności i funkcje, takie jak biblioteka, szkoła, kawiarnia, ośrodek zdrowia, supermarket i świetlica są połączone ze sobą pod jednym dachem. Wendelien van Oldenborgh egzaminuje trwałość a zarazem częściową porażkę tej utopijnej architektury, zarazem wynajdując i stosując metodologię filmową, która przekłada założenia architektury, takie jak dla przykładu "otwarta", "prowadzona przez użytkownika" czy "uczestnicząca" w narzędzia filmowe.
Praca Van Oldenborgh stanowi kontynuację zainteresowań artystki twórczością filmową jako narzędziem performatywnym i jej zaangażowania w dyskusję nad kolektywnością w zderzeniu z prywatnym oraz nad tym, jaką rolę pełni w tym względzie produkcja kulturowa.
Film pokazywany w ramach Alternativa 2015: Błędnik codzienności
