Teatr A3
Plan lekcji
Szkoła. Życie? Śmiech i jasność niepobrudzonego niczym umysłu - nie mija? Wracają oczekiwania. Radości. Strachy. Warstwowe fobie. Zbiorowe śmiechy. Wszczepione lęki nauczycieli, traumy kolegów, rozterki pierwszych miłości. Plan lekcji pulsuje. Lekcja biologii, gimnastyki... Dzwonek nic nie kończy. Nie dzwoni. Wibruje... śmiechem wariata. Życie. Jaśniejsza strona osobowości. Nie efektownie smutne, emocjonalnie poruszające. Śmieszne dążenie do szczęścia... tłucze się po wybojach smutku i absurdu.
Spektakl nie jest o sennym marzeniu. To drgający majak z brzegu radosnego koszmaru, absurdu codzienności, lawiny przeszłych obrazów, ukrytych w uniesieniu, strachu, błądzeniu. To snucie wątku, który każdemu zakończyć może się inaczej, choć każdego obrazy są takie same. To rutyna i śmieszność, kopniaki-dupniaki... Zawiła zabawa w przywoływanie szczenięcej, szkolnej beztroski.
To opowieść złożona z ruchomych wizji, mówiona bez słów, prostym gestem, rytmem emocji. Historia pierwszych odpowiedzi i ostatnich pytań. Strachu i życiowych uniesień. Historia tego, co nas tworzy w formę obecną.
---
A3 - teatr różności, teatralne panopticum. Nie posługuje się tekstem /"Plan lekcji"/, choć ten czasami pojawia się /"Zmysły"/. Nie jest teatrem tańca, a jednak ruch łączy z muzyką /"Tańcz!"/. Nie jest pantomimą, a gloryfikuje gest, ten najbardziej nieznaczny. Nie trzyma się linearnych historii, a aktorów wiążące siatką wzajemności; wodzi na pokuszenie humoru i zasępienia, przerysowania zwyczajności, groteski i absurdu. Przetwarza codzienność tworząc z niej kod rytuałów, niezależnych aktów, które układają się na scenie w kolejne odsłony, sekwencje. Widzom pokazuje kalejdoskop obrazów - dynamicznych i statycznych, ostrych i rozmazanych wrażliwością. Nie nazywa rzeczy do końca, pozostawia tę sferę odbiorcy.
A3 Teatr zawieszony jest w czasie - rozpięty między doświadczeniem ponad 18 lat aktorskiej pracy jej twórców w Teatrze Cinema, a otworzeniem się na młode pokolenie i stworzeniem miejsca pracy dla aktorów przejmujących i rozwijających metodę Minimal Art.
A3 Teatr wywodzi się z najlepszych aktorskich doświadczeń Darka Skibińskiego w Teatrze Cinema, z inspiracji twórczością Tadeusza Kantora, metody Stanisławskiego, malarstwa Nowosielskiego, Boltańskiego, ze starych szkiców i rycin.
Plan lekcji
Szkoła. Życie? Śmiech i jasność niepobrudzonego niczym umysłu - nie mija? Wracają oczekiwania. Radości. Strachy. Warstwowe fobie. Zbiorowe śmiechy. Wszczepione lęki nauczycieli, traumy kolegów, rozterki pierwszych miłości. Plan lekcji pulsuje. Lekcja biologii, gimnastyki... Dzwonek nic nie kończy. Nie dzwoni. Wibruje... śmiechem wariata. Życie. Jaśniejsza strona osobowości. Nie efektownie smutne, emocjonalnie poruszające. Śmieszne dążenie do szczęścia... tłucze się po wybojach smutku i absurdu.
Spektakl nie jest o sennym marzeniu. To drgający majak z brzegu radosnego koszmaru, absurdu codzienności, lawiny przeszłych obrazów, ukrytych w uniesieniu, strachu, błądzeniu. To snucie wątku, który każdemu zakończyć może się inaczej, choć każdego obrazy są takie same. To rutyna i śmieszność, kopniaki-dupniaki... Zawiła zabawa w przywoływanie szczenięcej, szkolnej beztroski.
To opowieść złożona z ruchomych wizji, mówiona bez słów, prostym gestem, rytmem emocji. Historia pierwszych odpowiedzi i ostatnich pytań. Strachu i życiowych uniesień. Historia tego, co nas tworzy w formę obecną.
---
A3 - teatr różności, teatralne panopticum. Nie posługuje się tekstem /"Plan lekcji"/, choć ten czasami pojawia się /"Zmysły"/. Nie jest teatrem tańca, a jednak ruch łączy z muzyką /"Tańcz!"/. Nie jest pantomimą, a gloryfikuje gest, ten najbardziej nieznaczny. Nie trzyma się linearnych historii, a aktorów wiążące siatką wzajemności; wodzi na pokuszenie humoru i zasępienia, przerysowania zwyczajności, groteski i absurdu. Przetwarza codzienność tworząc z niej kod rytuałów, niezależnych aktów, które układają się na scenie w kolejne odsłony, sekwencje. Widzom pokazuje kalejdoskop obrazów - dynamicznych i statycznych, ostrych i rozmazanych wrażliwością. Nie nazywa rzeczy do końca, pozostawia tę sferę odbiorcy.
A3 Teatr zawieszony jest w czasie - rozpięty między doświadczeniem ponad 18 lat aktorskiej pracy jej twórców w Teatrze Cinema, a otworzeniem się na młode pokolenie i stworzeniem miejsca pracy dla aktorów przejmujących i rozwijających metodę Minimal Art.
A3 Teatr wywodzi się z najlepszych aktorskich doświadczeń Darka Skibińskiego w Teatrze Cinema, z inspiracji twórczością Tadeusza Kantora, metody Stanisławskiego, malarstwa Nowosielskiego, Boltańskiego, ze starych szkiców i rycin.
