Dwie gorące premiery płytowe na jednej scenie.
muzyka alternatywna - koncerty w Trójmieście
Wasza Wspaniałość to kabaretowy rock'n'roll spod znaku The Kinks, odrobina punk rocka, i dużo gitarowej psychodelii - zaskakujący powrót Pogodno w zupełnie nieoczekiwanym składzie. Blanik to druga płyta Indigo Tree - największego odkrycia polskiego lo-fi / avant-pop'u zeszłego roku - prowadzonego przez Filipa Zawadę (ex-Pustki).
POGODNO
Łukasz Tic - gitara
Jacek Szymkiewicz - gitara, wokal
Marcin Zabrocki - klawisze, sax
Damian Pielka - bas
Paweł Osicki - perkusja
Kolejna płyta Pogodno jest jednocześnie pierwszą płytą zmienionego składu zespołu. Przez długi czas zespół zawieszony był w artystycznym niebycie. Dzikie transformacje i zaskakujące zwroty akcji wypełniające ten czas nadały charakter albumowi. Wasza Wspaniałość jest gorzkim opisem sposobów, w jaki budujemy relacje w związkach i przyjaźni, trwamy w nich a potem patrzymy jak rozpadają się. Sposobów, które zaskakująco często ocierają się o farsę. Płyta jest zapisem drogi dochodzenia do wniosków o powtarzalności schematów, które determinują losy kochanków i przyjaciół. W warstwie muzycznej album obywa się bez stylistycznych fikołków. Swoje brzmienie zawdzięcza znakomitemu Maćkowi Cieślakowi, który nagrał materiał w swoim analogowym studio oraz Marcinowi Borsowi, który nadał ostateczny kształt i nastrój muzyce wkładając magię w każdy dźwięk. Ze starego składu ostał się tylko Budyń i surrealistyczny humor.
Najnowszy album zespołu Pogodno, nagrany w nowym składzie pod czujnym okiem Marcina Borsa, jest chyba najdojrzalszym dokonaniem Jacka "Budynia" Szymkiewicza. To płyta miłosna. Choć trzeba przyznać, że miłość, o której śpiewa "Budyń", nie jest przyjemna i miła. (...) Czterech facetów gra tu dojrzałego rocka, w którym słychać i kabaretowy rock'n'roll spod znaku The Kinks, i odrobinę punk rocka, i dużo gitarowej psychodelii.
[Robert Ziębiński | "Newsweek"]
INDIGO TREE
Filip Zawada
Peve Lety
Michał Kupicz
Trzon Indigo Tree stanowią Filip Zawada (wcześniej między innymi: Pustki i AGD) oraz Peve Lety (gitarowy bard). Spotkali się, aby stworzyć muzykę filmową, która ostatecznie jeszcze nie powstała. Zamiast tego nagrali urokliwe, akustyczne piosenki, które złożyły się na krążek Lullabies Of Love And Death. Według słów wydawcy ich debiutanckiego materiału słychać w nich avant-folkowe echa niesione od Appalachów w stronę Karpat, melancholijnego bluesa północnych wiatrów i słonecznie obłąkany słowiański liryzm, piękne popowe harmonie o zapachu truskawkowych pól i magiczną aurę księżycowych pełni w czasie żniw.
Indigo Tree potwierdza, że siłą muzyki jest kilka właściwych nut - niekoniecznie trzeba mieć do dyspozycji orkiestrę czy szafę elektronicznych efektów, żeby stworzyć ciekawy kawałek. (...) "Lullabies..." to muzyka niewymuszona. Wszystko się tu zgadza, od początku do końca.
[Rafał Zieliński | "Gazeta Wyborcza"]
Płyta Indigo Tree pozwala leczyć polskie kompleksy, ale obroniłaby się też za Odrą, Renem, Kanałem La Manche i za Atlantykiem również. (...) Skromne, wycofane nieco brzmienie i dyskretne aranżacje tworzą płytę, na której umiejętność uzyskania rzeczy pięknych z najdrobniejszych składników ociera się o geniusz. (...) Cudo.
[Piotr Lewandowski, www.popupmusic.pl]
To bardzo ważna dla całego muzycznego środowiska w Polsce płyta. Raz, że stanowiąca powiew dźwiękowej świeżości najwyższego sortu, dwa - tak świetna, że aż dziw, że polska. Będąca jednym z najlepszych wydawnictw, jakie przytrafiły się naszej rodzimej muzyce w ostatnich latach.(...) Nastrojowa, avant-popowa kraina wciągnie was bez reszty.
[Bartek Kot | www.onet.pl]
