"Psychosis" Teatru Rondo ze Słupska
na motywach dramatu Sary Kane
w tłumaczeniu Klaudyny Rozhin
Kliniczne studium człowieka rozdartego pomiędzy przyzwyczajeniem do życia a nieodpartą pokusą zakończenia go. Studium alienacji i samotności, nieprzystosowania społecznego, braku auto-akceptacji i powolnej dezintegracji osobowości.
Bohaterka nagrywa na domowej kamerze wideo ostatnie wyznanie przed popełnieniem samobójstwa, skierowane do kochanka. Wyznanie to stanowi rozpaczliwą próbę znalezienia sensu we własnym istnieniu, które ją boli i przytłacza. Istotna jest nie tylko utrata wiary w wartości społeczne, moralne, etyczne, które narzuca bohaterce świat i kultura, ale również biologia człowieka, wpychająca jej psychikę w nieuleczalną chorobę. Samobójstwo bohaterki objawia się nam nie jako swobodny wybór, akt odwagi lub tylko rozpaczy, czy jako niekontrolowany wybuch emocji. Objawia się ono na kształt fatum, jako nieuchronne dopełnienie tragedii człowieka w ogóle.
Wioleta Komar – absolwentka Wydziału Wiedzy o Teatrze Akademii Teatralnej w Warszawie. Od 2000 r. związana z Teatrem Rondo, gdzie ze Stanisławem Miedziewskim zrealizowała monodramy: "Biały na białym" (2004), "Grzech" (2005) oraz "Przyj dziewczyno przyj..." (2007) obecne i nagradzane na festiwalach teatralnych w kraju i za granicą.
Marcin Bortkiewicz – absolwent Mistrzowskiej Szkoły Reżyserii Filmowej Andrzeja Wajdy. Od 1991 roku związany z Teatrem Rondo. Zrealizował ze Stanisławem Miedziewskim przedstawienia: "Bobok" Dostojewskiego (1997), "Noc Walpurgi" (1999), "Satana" (2000), "Błogosławiony" (2002), "Das Kuchendrama" (2002), "Cyrk Oklahoma" (2003), "Obcy" (2004). Współpracuje z Teatrem Ecce Homo w Kielcach, gdzie wyreżyserował: "Wybrańca" (2007) i "Padamme, padamme" (2007). Autor etiud i filmów dokumentalnych. Trzykrotnie obecny na Edinburgh Fringe Festival.
Wykonanie: Wioleta Komar
Inscenizacja: Marcin Bortkiewicz
na motywach dramatu Sary Kane
w tłumaczeniu Klaudyny Rozhin
Kliniczne studium człowieka rozdartego pomiędzy przyzwyczajeniem do życia a nieodpartą pokusą zakończenia go. Studium alienacji i samotności, nieprzystosowania społecznego, braku auto-akceptacji i powolnej dezintegracji osobowości.
Bohaterka nagrywa na domowej kamerze wideo ostatnie wyznanie przed popełnieniem samobójstwa, skierowane do kochanka. Wyznanie to stanowi rozpaczliwą próbę znalezienia sensu we własnym istnieniu, które ją boli i przytłacza. Istotna jest nie tylko utrata wiary w wartości społeczne, moralne, etyczne, które narzuca bohaterce świat i kultura, ale również biologia człowieka, wpychająca jej psychikę w nieuleczalną chorobę. Samobójstwo bohaterki objawia się nam nie jako swobodny wybór, akt odwagi lub tylko rozpaczy, czy jako niekontrolowany wybuch emocji. Objawia się ono na kształt fatum, jako nieuchronne dopełnienie tragedii człowieka w ogóle.
Wioleta Komar – absolwentka Wydziału Wiedzy o Teatrze Akademii Teatralnej w Warszawie. Od 2000 r. związana z Teatrem Rondo, gdzie ze Stanisławem Miedziewskim zrealizowała monodramy: "Biały na białym" (2004), "Grzech" (2005) oraz "Przyj dziewczyno przyj..." (2007) obecne i nagradzane na festiwalach teatralnych w kraju i za granicą.
Marcin Bortkiewicz – absolwent Mistrzowskiej Szkoły Reżyserii Filmowej Andrzeja Wajdy. Od 1991 roku związany z Teatrem Rondo. Zrealizował ze Stanisławem Miedziewskim przedstawienia: "Bobok" Dostojewskiego (1997), "Noc Walpurgi" (1999), "Satana" (2000), "Błogosławiony" (2002), "Das Kuchendrama" (2002), "Cyrk Oklahoma" (2003), "Obcy" (2004). Współpracuje z Teatrem Ecce Homo w Kielcach, gdzie wyreżyserował: "Wybrańca" (2007) i "Padamme, padamme" (2007). Autor etiud i filmów dokumentalnych. Trzykrotnie obecny na Edinburgh Fringe Festival.
Wykonanie: Wioleta Komar
Inscenizacja: Marcin Bortkiewicz