Pułapka na Myszy

Międzynarodowa konferencja o postawach wobec instytucji we współczesnych praktykach kuratorskich. Dedykowane pamięci Rube Goldberga

Organizacja Fundacja Wyspa Progress i Büro Kopernikus w Berlinie

Uczestnicy: Barnabas Bencsik, Nicolas Bourriaud, Sebastian Cichocki, Hedwig Fijen, Maria Hussakowska, Maria Lind, Dorota Monkiewicz, Sune Nordgren, Nicolas Schafhausen, Barbara Steiner, Jaroslaw Suchan, Andrzej Szczerski, Aneta Szylak, Thomas Wulffen

Kuratorzy: Aneta Szyłak i Andrzej Szczerski

„Instytucja” stała się słowem kluczowym we współczesnych debatach o sztuce i jej teorii. W tym samym czasie artyści przybrali postawy wobec instytucji krytyczne. W ich oczach „instytucja” postrzegana jest jako ucieleśnienie władzy świata sztuki a także światem samym dla siebie, skazanym na dekonstrukcję. W przeciwieństwie do anty-instytucjonalnych ruchów lat sześćdziesiątych, współczesna refleksja wyrażana jest w nowym, post-konceptualnym języku. Artyści ponadto nie mają już dłużej zamiaru porzucać instytucji, ale podejmować refleksję o możliwych sposobach dialogu z nią. Podstawową zasadą jest nie unikać, a negocjować.

Termin „Pułapka na Myszy” jest w tym kontekście używany w zestawieniu z ideami maszynerii autorstwa Rube Goldberga, które miały wpływ na wyobraźnię wielu osób, poczynając od artystów a kończąc na twórcach gier komputerowych. Sama idea wielkiej i śmiesznej maszynerii, która służy do osiągania miernych rezultatów wydaje się być stosowną metaforą dwuznaczności, z jaką postrzegane są dzisiaj instytucje artystyczne. Pochwycenie artysty, kuratora a czasem i samego dzieła sztuki poprzez kontekst złożonej i ustrukturowanej motoryki instytucjonalnej jest więcej niż powszechnym przekonaniem. Jest oczywistością. Jednak przynęta znajdująca się w pułapce, czyni ją wabiącą i atrakcyjną. Pytanie, jakie zadajemy tą konferencją dotyczy pozycji kuratora pracującego wewnątrz takiej struktury i poza nią. Jak można pokonać ograniczenia instytucjonalizacji? Czy istnieją jakieś wywrotowe strategie które pozwalają niezależnemu kuratorowi współpracować z taką strukturą? A co się dzieje, gdy niezależny kurator staje się częścią, a nawet przełożonym instytucji? Jak artyści mogą wymijać granice działania instytucjonalnego? I jakie są nowe koncepcje i przykłady instytucji, anty-instytucji i quasi-instytucji?

W reakcji na upadek atrakcyjności dotychczasowych, powstała spora ilość nowych innowacyjnych projektów organizacji artystycznych lub też dłużej istniejących instytucji uzyskujących odświeżony wyraz, Jednakże dostępność funduszy na spektakularne projekty instytucjonalne wystawia zawodowców zajmujących się sztuką w grze pomiędzy wypełnianiem publicznych oczekiwań i realizacją indywidualnych idei.

Skupiając się na tym kulturowym fenomenie „Pułapka na Myszy” zwabia kuratorów pracujących w i poza strukturami życia artystycznego oraz teoretyków i historyków sztuki. Wielu z nich posiada kompetencje zarówno w polu teorii jak i praktyki. Zadaniem konferencji jest pogłębienie dzisiejszej instytucjonalnej refleksji i praktyki.

Celowo ulokowana w Instytucie Sztuki Wyspa w Gdańsku - eksperymentalnym, quasi-instytucjonalnym środowisku refleksji nad kulturą wizualną – konferencja pojawia się w Polsce w kontekście gorącej debaty na temat muzeum sztuki współczesnej w Warszawie oraz regionalnych kolekcji sztuki, mających stać się zaczątkiem przyszłych lokalnych muzeów. Pośród rozlicznych konferencji, ta właśnie ma za zadanie stać się teoretycznym i praktycznym punktem odniesienia dla krajowej dyskusji, przynosząc międzynarodowy kontekst podobnych debat za granicą. Ma także intencję podminować konwencjonalne idee i strategie w polu działania instytucjonalnego.

Osoby zainteresowane rezerwacją miejsca proszone są o kontakt na adres aneta.szylak@wp.pl