Re-wolt
Anna Wojnarowska
PREMIERA: 26 października 2012, godz. 18.00, Instytut Sztuki Wyspa
"Re-wolt" to projekt, którego celem jest eksploracja mniej znanych i lubianych zakamarków miejskiej przestrzeni i zbiorowej pamięci. Twórcy zajmują się wyjątkowo nieheroicznym odcinkiem polskiej historii, przywracając opowieści robotnic ze zburzonych Zakładów Wytwórczych Lamp Elektrycznych i Rtęciowych im. Róży Luksemburg, mieszczących się niegdyś na warszawskiej Woli.
Spektakl, powołując do scenicznego istnienia powidoki fizycznej pracy, kreuje melancholijną przestrzeń miasta, którego tkanka podlega nieustannym przekształceniom historycznym. Kolejne poziomy pamięci zanikają pod naporem mitotwórczej polityki i późnokapitalistycznych zabiegów gentryfikacyjnych. Zagubiony rozdział z nigdy nie napisanej historii pracy łączy się z fragmentami opowieści o zaginionym ciele fabrycznej patronki - samej Róży Luksemburg. Praca, ciało i pamięć poddane są scenicznej analizie z perspektywy czasów, w których fabryka zniknęła z pola widzenia, "byli robotnicy poddani zostali redukcji i reedukacji, a maszyny wysłano do Chin".
Adaptacja i reżyseria: Weronika Szczawińska
Ruch sceniczny: Agata Maszkiewicz
Kostiumy i konsultacja scenograficzna: Izabela Wądołowska
Lampy: Aleksander Zawada (Prywatna Wytwórnia Lamp)
Obsada:
Romuald Krężel
Aleksandra Krzaklewska
Piotr Wawer jr
Anna Wojnarowska
Produkcja:
Europejskie Centrum Solidarności
Instytut Teatralny im. Zbigniewa Raszewskiego w Warszawie
Anna Wojnarowska
PREMIERA: 26 października 2012, godz. 18.00, Instytut Sztuki Wyspa
"Re-wolt" to projekt, którego celem jest eksploracja mniej znanych i lubianych zakamarków miejskiej przestrzeni i zbiorowej pamięci. Twórcy zajmują się wyjątkowo nieheroicznym odcinkiem polskiej historii, przywracając opowieści robotnic ze zburzonych Zakładów Wytwórczych Lamp Elektrycznych i Rtęciowych im. Róży Luksemburg, mieszczących się niegdyś na warszawskiej Woli.
Spektakl, powołując do scenicznego istnienia powidoki fizycznej pracy, kreuje melancholijną przestrzeń miasta, którego tkanka podlega nieustannym przekształceniom historycznym. Kolejne poziomy pamięci zanikają pod naporem mitotwórczej polityki i późnokapitalistycznych zabiegów gentryfikacyjnych. Zagubiony rozdział z nigdy nie napisanej historii pracy łączy się z fragmentami opowieści o zaginionym ciele fabrycznej patronki - samej Róży Luksemburg. Praca, ciało i pamięć poddane są scenicznej analizie z perspektywy czasów, w których fabryka zniknęła z pola widzenia, "byli robotnicy poddani zostali redukcji i reedukacji, a maszyny wysłano do Chin".
Adaptacja i reżyseria: Weronika Szczawińska
Ruch sceniczny: Agata Maszkiewicz
Kostiumy i konsultacja scenograficzna: Izabela Wądołowska
Lampy: Aleksander Zawada (Prywatna Wytwórnia Lamp)
Obsada:
Romuald Krężel
Aleksandra Krzaklewska
Piotr Wawer jr
Anna Wojnarowska
Produkcja:
Europejskie Centrum Solidarności
Instytut Teatralny im. Zbigniewa Raszewskiego w Warszawie
