Sztuka jako gra to twórcza odpowiedź studentów na zetknięcie się na gruncie świata sztuki pojęć zawartych w temacie. Czy dzieło sztuki i gra mają taką samą naturę, istotę i strukturę ontologiczną jak postuluje niemiecki filozof Hans Georg Gadamer? To pozornie mające niewiele wspólnego z rzeczywistością pytanie niesie za sobą nieoczekiwane konsekwencje.
Znosi prymat sztuki jako czegoś jednolicie trwałego, skończonego i otwiera pole różnorodnej interpretacji. Sztuka zostaje pozbawiona celu, staje się, podobnie jak gra - ruchem w tę i wewtę, nieustannie odnawianym, powtarzanym bez celu i wysiłku.
Podobnie tę problematykę ujmuję polski krytyk sztuki Mieczysław Porębski. Przedstawia on artystę jako gracza budującego swą strategię docierania do odbiorcy, strategie poprawnej doskonałości lub też na odwrót, strategię nieoczekiwanego zaskoczenia. Niezwykle istotna staje się w tym względzie pozycja krytyka - hazardzisty, "gracza bezinteresownego, gdyż jego jedynym celem jest by to trwało, by innych wciągnąć do tej samej gry".
Zarysowując w ten sposób obszar tematyki wystawy Sztuka jako gra wychodzimy do twórców i odbiorców z konkretną propozycją spojrzenia na sztukę. Ekspozycja, która powstanie w wyniku tak postawionego pytania ma na celu poszerzenie zasad gry o nowe reguły.
Wystawie Reprezentacje vol.2 Sztuka jako gra towarzyszy specjalnie przygotowaną na tą okazję część edukacyjna. Poprzez umieszczenie jej w przestrzeni galerii chcemy zaprosić zwiedzających do dialogu, współdziałania, refleksji nad tematem projektu oraz pracami artystów.
Wśród pięciu wybranych w ramach open call prac znajdują się realizacje artystów różnych dziedzin. Piotr Tadeusz Mosur zaprezentuje instalację nawiązującą do historii życia założyciela szwedzkiej sieci IKEA. Agnieszka Rzońca umożliwi odbiorcom wcielenie się w rolę gracza z jej rysunkami. Jarosław Hamryszczak stworzył dosłownie grę - replikę japońskiego GO. Agnieszka Piasecka podjęła ryzyko i zainspirowana terminem 'serendipity' przygotuje formę zdjęć wykonanych przy użyciu przypadkowo znalezionych przedmiotów. Grafiki Przemysława Garczyńskiego to abstrakcyjnykod domykający całość ekspozycji i zarazem podkreślający motyw eksperymentu.
Element performatywny uzupełni Polish Diwa, która tym razem wcieli się w rolę hazardzistki.
