BRUDNE DZIECI SIDA to zespół podwójnie nietypowy. Po pierwsze, gra w wyjątkowo skromnym, bo... jednoosobowym składzie, po drugie - wykonuje ostrego punk rocka nie na przesterowanych wzmacniaczach, lecz na gitarze akustycznej!
ciężkie brzmienia - koncerty w Trójmieście
ze swoim "pudłem" daje więcej czadu niż niejedna kapela w pełnym, elektrycznym składzie, a sztandarowy hit, od którego zaczyna się każdy koncert -
"Trzy akordy, darcie mordy" - oddaje istotę jego grania. Proste, ale niezwykle ekspresyjne piosenki z wpadającymi w ucho refrenami oraz komentarze rzucane ze sceny w przerwach na wymianę pękających co chwilę strun - potrafią porwać i rozbawić nawet najbardziej oporną publiczność.
Najlepiej widać to na spontanicznych koncertach na Przystanku Woodstock, gdzie regularnie od 1997 roku Patyczak rozwiesza ręcznie malowane plakaty, a następnie wskakuje z gitarą na budkę telefoniczną lub kontener na śmieci, i mimo braku nagłośnienia gromadzi kilkusetosobową (!) publikę - choć wcale nie gorzej wypadł kontrowersyjny występ na dużej scenie w 2005r.
Do Patyczaka przylgnęła etykietka "punkowego barda"; zdarza się też usłyszeć określenie "punkowa poezja śpiewana". Nie bez powodu - BRUDNE DZIECI SIDA grały nie tylko w undergroundowych klubach czy na plenerowych festiwalach, ale też na takich imprezach jak "Wiosna poetów" w Toruniu, czy - wielokrotnie - "Miasto i poeci" w Warszawie. Teksty Patyczaka docenia i publiczność koncertowa, i środowisko literackie. Jeden z krytyków - Paweł Dunin Wąsowicz, naczelny i wydawca pisma kulturalnego "Lampa", dostrzegł w jego rymach "wyjątkowe w polskim punk rocku elementy liryki osobistej", choć od razu trzeba tu dodać, że Patyczak w razie potrzeby nie waha się użyć także mocniejszych sformułowań.
Na swoim koncie ma następujące wydawnictwa: "Trzy akordy darcie mordy" (Oficyna Agrafka, 1997), "Love Kills" (Mami Records, 2000) oraz wydaną wspólnie z legendarnym zespołem Starzy Singers płytę "Starzy Sida" (Oficyna Agrafka 2002), nie licząc utworów, które pojawiały się na rozmaitych składankach. Na wydanej niedawno reedycji "Love Kills" znajduje się pełen przegląd hitów BRUDNYCH DZIECI SIDA w wersjach koncertowych i studyjnych, a także niezwykły bonus: kultowy już kawałek Patyczaka "Lubię laski z małymi cyckami" zagrany i zaśpiewany w duecie z Grabażem (Pidżama Porno, Strachy na Lachy).
Oprócz BRUDNYCH DZIECI SIDA Patyczak stworzył kilka innych projektów muzycznych: z zespołem Luiziana Blues Band grał akustycznego bluesa, a jako Brudne Dzieci Steda wykonywał wiersze i piosenki Edwarda Stachury, oczywiście w rytmach zdecydowanie niepodobnych do wykonań Starego Dobrego Małżeństwa i innych zespołów tzw. "poezji śpiewanej". Z warszawską kapelą Starzy Singers stworzył projekt Starzy Sida, uwieczniony na płycie CD. Z nowszych projektów warto wymienić Brudne Mięso - pierwszy "prawdziwy" zespół Patyczaka, w klasycznym punk-rockowym składzie (koncertowe nagrania: www.brudne.art.pl) oraz Glebogryzarkę P-45
Na najbliższym koncercie Patyczak zaprezentuje, prócz żelaznych hitów BRUDNYCH DZIECI SIDA, właśnie swe ostatnie muzyczne wcielenie: emigracyjny projekt GLEBOGRYZARKA P-45. Glebogryzarka to maszyna, na której pracował Patyczak zakładając tereny zielone pod Dublinem, a P-45 to kwit, który mu wręczono, wyrzucając go z pracy. Piosenki napisane podczas pobytu w Irlandii opowiadają o radościach i troskach emigracyjnego życia. Wykonywane na ulicach i w klubach Dublina spotykały się z aplauzem wzruszonych do głębi rodaków - czy spodobają się także na ojczystej ziemi?
Prywatnie - Patyczak projektuje i sam wykonuje niskonakładowe, alternatywne koszulki, które - jako Oficyna Agrafka - rozprowadza przez swoją stronę internetową www.agrafka.art.pl oraz na letnich festiwalach muzycznych.
