Dwa oblicza tańca. Mistyczny, kontemplacyjny nieśpieszny "Sen" Wojciecha Misiury to wycieczka do teatru, jaki ten choreograf uprawiał w Teatrze Ekspresji. Ostre, pełne drastycznych i obscenicznych scen "Święto wiosny" Izadory Weiss do genialnej muzyki Igora Strawińskiego boleśnie z kontemplacji odziera. Odważna, ciekawa propozycja dla wielbicieli tańca współczesnego.
Sen/Święto wiosny
na podstawie muzyki Arvo Pärta ("Sen") i Igora Strawińskiego ("Święto wiosny)
Spektakl składa się z dwóch jednoaktówek:
[foto2]SEN
Muzyka: Arvo Pärt
Choreografia: Wojciech Misiuro
Scenografia: Katarzyna Zawistowska
Asystenci scenografa: Aleksandra Staniszewska
Asystenci choreografa: Aleksandra Michalak, Jacek Krawczyk
Reżyseria świateł: Piotr Miszkiewicz
Projekcje multimedialne: Łukasz Boros
Obsada:
Beata Giza
Aleksandra Michalak
Elżbieta Czajkowska-Kłos
Marta Śrama
Dorota Zielińska
Sylwia Kowalska-Borowy
Aleksandra Kobielak
Filip Michalak
Leszek Alabrudziński
Bartosz Kondracki
Karol Pluszczewicz
Jacek Krawczyk
Mariusz Rychalski
Andrzej Słomiński
Marek Weiss o spektaklu:
Wojciech Misiuro jest artystą, którego w Polsce, a tym bardziej w Trójmieście, nie trzeba bliżej przedstawiać. Jest legendarnym założycielem i kreatorem Teatru Ekspresji. Zaproszenie tego teatru na najbardziej prestiżowy na świecie festiwal w Edynburgu było koronnym dowodem wielkiego międzynarodowego sukcesu polskiego twórcy i jego niezwykłego zespołu. Odwaga i radykalna wyobraźnia twórcy bez wahania przekraczały granice ówczesnych kanonów. Był jednym z prekursorów radykalnego zerwania z powszechnie panującą dyktaturą estetyki baletu klasycznego i choreografem, który pozwolił odnaleźć się tancerzom w rzeczywistości teatralnej, gdzie prawda emocji jest ważniejsza od wyćwiczonego zestawu figur. Był wzorem dla licznych naśladowców, którzy właśnie w Gdańsku upowszechnili teatr tańca i przekonali publiczność do jego wartości.
Po długim milczeniu powrócił na deski sceniczne właśnie w Operze Bałtyckiej jako jeden z autorów spektaklu "Men's Dance". Z tego tryptyku właśnie "Tamashii" Wojciecha zyskało największe uznanie krytyki i publiczności. Ale nie tylko to było powodem, że ponownie zaprosiliśmy go do współpracy. Ważna jest także niezwykła osobowość tego artysty i jego specyficzny rodzaj humanizmu połączony z wyrafinowaną inteligencją i bezkompromisowym ostrym widzeniem świata. Pozostawiliśmy mu całkowicie wolną rękę w wyborze tematu, muzyki, obsady i sposobu realizacji. Wierzymy, że połączenie całkowitej wolności i zawiłości świata Wojciecha Misiuro przyniesie piękny rezultat, z którego Bałtycki Teatr Tańca będzie dumny.
[foto1]ŚWIĘTO WIOSNY
Muzyka: Igor Strawiński
Libretto, choreografia: Izadora Weiss
Scenografia: Hanna Szymczak
Asystent scenografa: Anna Cierpiał
Reżyser świateł: Mirosław Poznański
Obsada:
Franciszka Kierc
Iuliia Lavrenova
Natalia Madejczyk
Zuzanna Marszał
Marzena Socha
Agnieszka Wojciechowska
Paulina Wojtkowska
Piotr Nowak
Michał Ośka
Radosław Palutkiewicz
Ireneusz Stencel
Bartłomiej Szymalski
Marek Szczygieł
Krzysztof Szczygieł
Marek Weiss o spektaklu:
"Święto wiosny" Igora Strawińskiego jest dziełem powszechnie uznawanym za najtrudniejsze w repertuarze szanujących się zespołów baletowych na całym świecie. Trzeba wielu lat pracy choreografa z tancerzami, żeby stworzyć fundament, na którym można pokusić się o próbę zrealizowania gęstego zapisu muzycznego, jaki genialny kompozytor zaproponował wiele lat temu zespołowi Diagilewa. Niżyński, który był pierwszym choreografem tego baletu, stworzył pewien kanon ruchowy i interpretacyjny, z jakim przez długi okres dyskusja była prawie niemożliwa. Dopiero realizacja Bejarta przełamała ten wzorzec i wytyczyła nowe możliwości. Wielki spektakl Piny Bausch zamknął pewien etap poszukiwań na gruncie tej muzyki i spowodował, że każdy, kto próbuje się zmierzyć z tym zadaniem, musi przyjąć go za jeden z punktów odniesienia. Liczne realizacje z lepszym lub gorszym skutkiem dokładają do tego zbiorowego dorobku swoje wartości. Za każdym razem mając świadomość że próbują zdobyć najwyższy szczyt w baletowym paśmie.
Twórca i dyrektor artystyczny Bałtyckiego Teatru Tańca, Izadora Weiss, jest choreografem, który swoimi dotychczasowymi realizacjami udowodnił umiejętność kreowania wzruszających spektakli, zdobywających wszędzie uznanie krytyki i entuzjazm publiczności. Jej praca nad własnym językiem tańca i sposobu wyrażania emocji rokuje nadzieje, że spektakl "Święto wiosny" tego niezwykłego zespołu pod jej kierownictwem stanie się kolejnym wydarzeniem w intensywnym życiu artystycznym naszego teatru i głębokim przeżyciem dla każdego widza. Nadzieję na to daje również mecenat Audi nad całym przedsięwzięciem, ponieważ dzięki temu nasze ambicje artystyczne zyskują poważne wsparcie finansowe.
Przesłanie spektaklu związane jest z powszechną dzisiaj walką demokratycznych struktur globalizującego się społeczeństwa o odbudowanie prawdziwie partnerskich relacji między kobietą a mężczyzną i oczyszczenie terenu walki płci z męskiego szowinizmu i przemocy. Traktowanie kobiety jako przedmiotu służącego zaspokojeniu seksualnych potrzeb i fantazji wciąż jest tematem bolesnym. Przy niezmiennie brzmiących deklaracjach o równouprawnieniu i szacunku dla płci słabszej wciąż widzimy wokół nas niezliczone akty przemocy i pogardy wynikające nie tylko z patologicznych odruchów poszczególnych osobników, ale z powszechnego przyzwolenia, tradycji i kultywowania fałszywych wartości. Nasze "Święto wiosny" jest gwałtownym znakiem sprzeciwu wobec takiego stanu rzeczy.
na podstawie muzyki Arvo Pärta ("Sen") i Igora Strawińskiego ("Święto wiosny)
Spektakl składa się z dwóch jednoaktówek:
[foto2]SEN
Muzyka: Arvo Pärt
Choreografia: Wojciech Misiuro
Scenografia: Katarzyna Zawistowska
Asystenci scenografa: Aleksandra Staniszewska
Asystenci choreografa: Aleksandra Michalak, Jacek Krawczyk
Reżyseria świateł: Piotr Miszkiewicz
Projekcje multimedialne: Łukasz Boros
Obsada:
Beata Giza
Aleksandra Michalak
Elżbieta Czajkowska-Kłos
Marta Śrama
Dorota Zielińska
Sylwia Kowalska-Borowy
Aleksandra Kobielak
Filip Michalak
Leszek Alabrudziński
Bartosz Kondracki
Karol Pluszczewicz
Jacek Krawczyk
Mariusz Rychalski
Andrzej Słomiński
Marek Weiss o spektaklu:
Wojciech Misiuro jest artystą, którego w Polsce, a tym bardziej w Trójmieście, nie trzeba bliżej przedstawiać. Jest legendarnym założycielem i kreatorem Teatru Ekspresji. Zaproszenie tego teatru na najbardziej prestiżowy na świecie festiwal w Edynburgu było koronnym dowodem wielkiego międzynarodowego sukcesu polskiego twórcy i jego niezwykłego zespołu. Odwaga i radykalna wyobraźnia twórcy bez wahania przekraczały granice ówczesnych kanonów. Był jednym z prekursorów radykalnego zerwania z powszechnie panującą dyktaturą estetyki baletu klasycznego i choreografem, który pozwolił odnaleźć się tancerzom w rzeczywistości teatralnej, gdzie prawda emocji jest ważniejsza od wyćwiczonego zestawu figur. Był wzorem dla licznych naśladowców, którzy właśnie w Gdańsku upowszechnili teatr tańca i przekonali publiczność do jego wartości.
Po długim milczeniu powrócił na deski sceniczne właśnie w Operze Bałtyckiej jako jeden z autorów spektaklu "Men's Dance". Z tego tryptyku właśnie "Tamashii" Wojciecha zyskało największe uznanie krytyki i publiczności. Ale nie tylko to było powodem, że ponownie zaprosiliśmy go do współpracy. Ważna jest także niezwykła osobowość tego artysty i jego specyficzny rodzaj humanizmu połączony z wyrafinowaną inteligencją i bezkompromisowym ostrym widzeniem świata. Pozostawiliśmy mu całkowicie wolną rękę w wyborze tematu, muzyki, obsady i sposobu realizacji. Wierzymy, że połączenie całkowitej wolności i zawiłości świata Wojciecha Misiuro przyniesie piękny rezultat, z którego Bałtycki Teatr Tańca będzie dumny.
[foto1]ŚWIĘTO WIOSNY
Muzyka: Igor Strawiński
Libretto, choreografia: Izadora Weiss
Scenografia: Hanna Szymczak
Asystent scenografa: Anna Cierpiał
Reżyser świateł: Mirosław Poznański
Obsada:
Franciszka Kierc
Iuliia Lavrenova
Natalia Madejczyk
Zuzanna Marszał
Marzena Socha
Agnieszka Wojciechowska
Paulina Wojtkowska
Piotr Nowak
Michał Ośka
Radosław Palutkiewicz
Ireneusz Stencel
Bartłomiej Szymalski
Marek Szczygieł
Krzysztof Szczygieł
Marek Weiss o spektaklu:
"Święto wiosny" Igora Strawińskiego jest dziełem powszechnie uznawanym za najtrudniejsze w repertuarze szanujących się zespołów baletowych na całym świecie. Trzeba wielu lat pracy choreografa z tancerzami, żeby stworzyć fundament, na którym można pokusić się o próbę zrealizowania gęstego zapisu muzycznego, jaki genialny kompozytor zaproponował wiele lat temu zespołowi Diagilewa. Niżyński, który był pierwszym choreografem tego baletu, stworzył pewien kanon ruchowy i interpretacyjny, z jakim przez długi okres dyskusja była prawie niemożliwa. Dopiero realizacja Bejarta przełamała ten wzorzec i wytyczyła nowe możliwości. Wielki spektakl Piny Bausch zamknął pewien etap poszukiwań na gruncie tej muzyki i spowodował, że każdy, kto próbuje się zmierzyć z tym zadaniem, musi przyjąć go za jeden z punktów odniesienia. Liczne realizacje z lepszym lub gorszym skutkiem dokładają do tego zbiorowego dorobku swoje wartości. Za każdym razem mając świadomość że próbują zdobyć najwyższy szczyt w baletowym paśmie.
Twórca i dyrektor artystyczny Bałtyckiego Teatru Tańca, Izadora Weiss, jest choreografem, który swoimi dotychczasowymi realizacjami udowodnił umiejętność kreowania wzruszających spektakli, zdobywających wszędzie uznanie krytyki i entuzjazm publiczności. Jej praca nad własnym językiem tańca i sposobu wyrażania emocji rokuje nadzieje, że spektakl "Święto wiosny" tego niezwykłego zespołu pod jej kierownictwem stanie się kolejnym wydarzeniem w intensywnym życiu artystycznym naszego teatru i głębokim przeżyciem dla każdego widza. Nadzieję na to daje również mecenat Audi nad całym przedsięwzięciem, ponieważ dzięki temu nasze ambicje artystyczne zyskują poważne wsparcie finansowe.
Przesłanie spektaklu związane jest z powszechną dzisiaj walką demokratycznych struktur globalizującego się społeczeństwa o odbudowanie prawdziwie partnerskich relacji między kobietą a mężczyzną i oczyszczenie terenu walki płci z męskiego szowinizmu i przemocy. Traktowanie kobiety jako przedmiotu służącego zaspokojeniu seksualnych potrzeb i fantazji wciąż jest tematem bolesnym. Przy niezmiennie brzmiących deklaracjach o równouprawnieniu i szacunku dla płci słabszej wciąż widzimy wokół nas niezliczone akty przemocy i pogardy wynikające nie tylko z patologicznych odruchów poszczególnych osobników, ale z powszechnego przyzwolenia, tradycji i kultywowania fałszywych wartości. Nasze "Święto wiosny" jest gwałtownym znakiem sprzeciwu wobec takiego stanu rzeczy.
