Sepultura, Rosetta, Blindead Opinie (10)

SEPULTURA
Zespół metalowy założony w 1984 roku w Belo Horizonte w Brazylii. Styl muzyczny grupy ewoluował, od death metalu, poprzez thrash metal, po groove metal, którego Sepultura jest jednym z prekursorów. Do swojej muzyki zespół włączał też elementy muzyki rdzennej ludności Brazylii.

ciężkie brzmienia - koncerty w Trójmieście

Nazwa oznacza w języku portugalskim grobowiec.

W 1985 roku ukazał się utrzymany w stylistyce deathmetalowej debiutancki minialbum Sepultury Bestial Devastation a rok później pierwszy album długogrający Morbid Visions. Oba wydane przez lokalną wytwórnię płytową z Belo Horizonte swoją światową premierę miały na początku lat dziewięćdziesiątych.

Wydany w 1987 roku drugi album Schizophrenia dał grupie rozgłos wystarczający do podpisania kontraktu z Roadrunner Records. W 1989 roku pojawił się nowy materiał, zatytułowany Beneath the Remains, na którym zespół prezentuje już klasyczne, thrashowe brzmienie. Wydanie płyty poprzedzone zostało pierwszą dużą trasą koncertową Sepultury po Europie. Arise z 1991 był kolejnym sukcesem zarówno według krytyki, jak i rosnącej rzeszy fanów na całym świecie.

Chaos A.D., który ukazał się w 1993, stał się jednym z ważniejszych albumów metalowych lat dziewięćdziesiątych. Bardziej melodyczna niż typowy thrash muzyka, zdradzająca wpływ innych gatunków, zwłaszcza hardcore punka, jaką Sepultura zawarła na tym albumie, dała początek gatunkowi określanemu jako groove metal. Z kolei na Roots, wydanym trzy lata później, dominowały wątki zaczerpnięte z muzyki rdzennej ludności Brazylii. W okresie poprzedzającym powstanie tej płyty bracia Cavalera zaangażowani byli w równoległy projekt Nailbomb.

16 grudnia 1996, po ostatnim koncercie trasy promującej Roots w Brixton Academy w Londynie z zespołem rozstał się jego lider, Max Cavalera. Nowym wokalistą został Amerykanin Derrick Green.

Kolejne dwa longplaye Sepultury, Against i Nation to dalsze odejście od thrashowego stylu grania. W 2002 roku zespół przeniósł się z Roadrunner Records do niemieckiego wydawcy SPV Records, co zostało wykorzystane przez Roadrunnera do wydania bez zgody zespołu ostatniego koncertu z udziałem Maksa Cavalery (Under a Pale Grey Sky). Muzycy w tym czasie wydali minialbum Revolusongs, zawierający wyłącznie covery.

W 2003 ukazał się dziewiąty album długogrający zespołu, Roorback, będący powrotem do cięższego brzmienia. Trzy lata później światło dzienne ujrzał kolejny materiał grupy, zainspirowany Boską Komedią Dantego album koncepcyjny Dante XXI.

W 2006 roku Igor Cavalera opuścił zespół. Na jego miejsce został przyjęty Jean Dolabella.

W styczniu 2009 ukazał się najnowszy album zespołu, A-Lex, inspirowany powieścią Anthony'ego Burgessa "Mechaniczna Pomarańcza."

ROSETTA
Ich brzmienie często przyrównuje się do twórczości Neurosis, Isis czy Cult of Luna, choć znawcy muzyki dostrzegą tu znaczne różnice. Umiejętne budowanie napięcia, wybuchające, potężne ściany dźwięku, niespodziewane zmiany tempa i niezwykła, epicka atmosfera utworów to atrybuty zespołu. W połączeniu z jednym z najlepszych, najbardziej przeszywających, krzyczących wokali w tym gatunku muzycznym, otrzymujemy całość, która przyprawia o dreszcze. Do tej pory Rosetta wydała dwa pełne albumy i w krótkim czasie zyskała znaczącą popularność. Koncert w Firleju rozpocznie pierwszą, długo oczekiwaną trasę zespołu po Europie.

Rosetta to jeden z tych zespołów, którym trudno się nie zachwycić. Mimo młodego wieku i stażu muzycznego, zdołali już wysoko postawić poprzeczkę. Ich debiutancki album The Galilean Satellites (2005, Translation Loss) posiada dojrzałość jakiej mogą pozazdrościć zespoły z kilkunastoma pozycjami w dyskografii. The Galilean Satellites jest koncept albumem, zaproszeniem w podróż po kosmicznych przestworzach, której końcem ma być Europa, utożsamiana z ojczyzną, domem, miejscem odpoczynku duszy. Składa się z dwóch płyt, z których jedna jest minimalistyczno - dronowo - ambientowym dodatkiem, ale po synchronizowaniu z drugą (obie posiadają tą samą ilość utworów o adekwatnej długości) otrzymujemy nową, wzbogaconą jakość. Album w zawrotnym tempie zachwycił fanów gatunku i krytyków na całym świecie.

Ich drugi pełnometrażowy krążek Wake/Lift (Translation Loss) został wydany w 2007 roku i podobnie jak swój poprzednik poraził wzniosłością, atmosferycznością i jeszcze większą dojrzałością kompozycji. Melodyjne, wielowarstwowe, muzyczne pejzaże, niespodziewanie wybuchają tu falą potężnych dźwięków i równie mocnym wokalem Mike'a Armine.

Członkowie Rosetty poznali się w szkole średniej grając w różnych lokalnych kapelach. W sierpniu 2003 roku zagrali wspólny koncert, poprzedzony tylko trzema próbami, więc improwizowali przez cały występ. Wkrótce po tym napisali parę swoich utworów i występowali na kilku koncertach po czym nagrali swoje pierwsze czteroutworowe demo, które spotkało się z zainteresowaniem wytwórni Translation Loss. Ich debiutancki album The Galilean Satellites, zawiera dwie osobne płyty, które można ze sobą synchronizować. Drugie wydanie zespołu to split z zespołem Balboa "Project Mercury" (kwiecień, 2007). Po trasie po całych Stanach Zjednoczonych, zespół wydał swój drugi pełnometrażowy krążek Wake/Lift (październik 2007, Translation Loss). Wydanie albumu, Rosetta połączyła z trasą po USA, a w czerwcu 2008 również po Australii.

BLINDEAD
Bez wątpienia najlepszy doom metalowy zespół z Polski i jeden z najbardziej rokujących jeżeli chodzi o polskie mocne brzmienia. Często przyrównywany jest do Szwedów z Cult of Luna, którym jeżeli nie dorównuje, to wręcz przewyższa w twórczości. Zespół powstał w 1999 roku w Gdyni, założony przez Michała "Zima" Zimorskiego oraz Mateusza "Havoc" Śmierzchalskiego (ex-Behemoth). Grał wspólne trasy z Antigamą i Nyią oraz supportował już takie gwiazdy jak: Neurosis, A Storm of Light, Cult of Luna czy niemiecki The Ocean. Biorąc pod uwagę niesamowity wzrost popularności zespołu, ich dojrzałość twórczą oraz mnóstwo pozytywnych recenzji zarówno w Polsce jak i zagranicą, Blindead ma szansę na stałe uplasować się w czołówce zespołów spod znaku Neurosis.

Ich drugi pełnometrażowy album Autoscopia / Murder In Phazes (2008) wstrząsnął światkiem post-metalowych brzmień. Prezentowany jest na nim niesamowicie dojrzały materiał, a sam zespół został okrzyknięty absolutnym fenomenem polskiej sceny ciężkiego grania.

W ich twórczości odnajdziemy zarówno ciche, ambientowe pejzaże jak i ciężkie, wzburzone fale gitarowego hałasu. Zróżnicowany jest także wokal, de facto bardzo dobry, na co zazwyczaj nie zwraca się szczególnej uwagi w tym rodzaju muzyki. Agresywny, mocny śpiew przeplata się tu ze swoją czystą odmianą. Wszystko to niezwykle pomysłowe, wciągające, w psychodelicznej, perfekcyjnie wykonanej otoczce.