DLR (Dahlgren Lillinger Rupp) to pochodzące z Berlina silne improwizujące trio składa się z trzech indywidualności posiadających charakterystyczne głosy na swoich instrumentach i opierających się kategoryzacji (Chris Dahlgren - kontrabas i viola da gamba, Christian Lillinger - perkusja i Olaf Rupp - gitara elektryczna).
Chris Dahlgren - kontrabas i viola da gamba
Christian Lillinger - perkusja
Olaf Rupp - gitara elektryczna
jazz - koncerty w Trójmieście
, dawniej basista w zespole Anthony Braxtona, wnosi kompletnie nowe podejście do violi da gamby - długo zapomnianego instrumentu barokowego, który ostatnio powraca w kręgach "muzyki dawnej", elektryfikując ją oraz stosując poszerzone techniki i preparacje, żeby osiągnąć efekt sięgający poza granice stylu czy gatunku.
Olaf Rupp, długo aktywny na scenie free w Berlinie, posiada wyjątkowy głos improwizujący razem z nadzwyczajną techniką na klasycznej, jak i na elektrycznej gitarze.
"Enfant terrible"-
Christian Lillinger, grający m.in. z pianistą Joachimem Kuhnem, stał się jednym z najbardziej wziętych współczesnych europejskich perkusistów.
HERA
A co gdyby pozwolić muzyce po prostu zaistnieć, oddać jej przestrzeń i czekać na to co się wydarzy?
To pytanie postawił
Wacław Zimpel, założyciel zespołu, ale jest ono bliskie każdemu z czterech muzyków tworzących Herę. Ich głównym celem jest wejście w muzyczny trans, który przełamie bariery między sceną, a widownią i pozwoli na spontaniczną wymianę.
Dlatego Hera jest zespołem koncertowym. Chociaż ma na koncie dwie płyty, to żaden sprzęt nie jest w stanie zarejestrować tego co dzieje się między muzykami, a słuchaczami. Tego trzeba doświadczyć.
Ich muzyka przechodzi wciąż nowe transformacje, wymykając się kolejnym określeniom czy klasyfikacjom. Punktem wyjścia była europejska muzyka sakralna, jednak Hera największe inspiracje czerpie dziś z tradycji ludowych, sięgając do muzyki hinduskiej czy do afrykańskich rytmów.
Odnajduje tam istotę grania - pierwotną bliskość z muzyką i drugim człowiekiem oraz czymś nienazwanym. Dla każdego z muzyków Hery to pretekst i motywacja do coraz głębszych poszukiwań, zarówno twórczych jak i indywidualnych. W ich muzyce to wszystko się ze sobą przeplata i łączy.
Wacław Zimpel - klasycznie wykształcony klarnecista oraz kompozytor, obecnie jeden z najbardziej rozpoznawalnych polskich artystów na światowej scenie muzyki improwizowanej. Zimpel największe inspiracje czerpie z sakralnej i rytualnej muzyki różnych kultur.
W swoich kompozycjach często odnosi się do dawnych kompozytorów tworząc swoiste, współczesne polemiki lub komentarze muzycznych tradycji. Jest liderem dwóch zespołów, Hera oraz międzynarodowego Undivided, współtworzy Resonance, orkiestrę Kena Vandermarka. Współpracuje również z: Mikołajem Trzaską, Michaelem Zerangiem, Klausem Kugelem, Stevem Swellem, Bobbym Few, Markiem Tokarem czy Perrym Robinsonem.
Ksawery Wójciński - niezwykle wszechstronny, klasycznie wykształcony kontrabasista, swobodnie poruszający się w stylistykach sięgających od muzyki dawnej po współczesną muzykę improwizowaną. Wójciński dysponuje bardzo charakterystycznym, głębokim dźwiękiem i wyjątkowym poczuciem rytmu, przywołując na myśl wielkich kontrabasistów afroamerykańskich. Jego wirtuozowska technika smyczkowa pozwala mu na prowadzenie partii melodycznych wchodząc w równoprawny dialog z solowymi instrumentami. Współpracuje m.in. z Klausem Kugelem, Michaelem Zerangiem, Raphaelem Rogińskim, Mikołajem Trzaską.
Paweł Postaremczak - jeden z najciekawszych saksofonistów na polskiej scenie. Charakteryzuje go wyjątkowo liryczny i ekstatyczny styl, będący kontynuacją tradycji wielkich mistrzów saksofonu jak John Coltrane czy Pharoah Sanders. Jego gra hipnotyzuje. Z niezwykłą świadomością tworzy frazy niepowtarzalne, trudne do zapomnienia. Współpracuje m.in. z Mikołajem Trzaską, Klausem Kugelem, Raphaelem Rogińskim, Januszem Stefańskim czy Robertem Kusiołkiem.
Paweł Szpura - perkusista, którego styl jest kompilacją wielu tradycji. W jego grze można usłyszeć inspiracje perkusją czarnej i arabskiej Afryki, tradycje tureckie, a także nawiązania do amerykańskich perkusistów rockowych z lat 60-tych i 70-tych. Szpura operuje tymi stylistykami z niezwykłą lekkością, zaskakując słuchacza rozwiązaniami rytmicznymi lub wprowadzając go w głęboki trans, to sprawia, że jest kontynuatorem tradycji Eda Blackwella i Hamida Drake'a. Współpracuje m.in. z Mikołajem Trzaską, Raphaelem Rogińskim.
Maciej Cierliński - gra na lirze korbowej i zgłębia wszelkie muzyczne tradycje związane z tym instrumentem. W swojej grze z łatwością łączy zarówno melodie ludowe z różnych regionów jak i kompozycje dworskie, pochodzące m.in. z czasów francuskiego baroku. Lubi eksperymentować ze współczesnymi technikami kompozytorskimi np. minimal music. Ma swój zespół - Maćko Korba, współpracuje m.in. z Hansem Vankolwijkiem, Tonym Gatlifem, Gadjo Dilo, Transylwanią, Latcho Dromem czy zespołem Hey.
