Początek października zapowiada się w Sopocie wyjątkowo muzycznie, albowiem rusza dziesiąta już edycja Sopot Jazz Festival 2012, której inicjatorem jest Miasto Sopot. W dniach 4-6 października na scenach dwóch sopockich klubów: Zatoka Sztuki i Spatif usłyszymy jazzowe znakomitości z całego świata.
Nils Wogram / Simon Nabatov (Niemcy, Rosja)
Enrico Rava Tribe Quintet (Włochy)
Fisz Emade / Tworzywo feat. Adrian Mears (Polska, Australia)
jazz - koncerty w Trójmieście
6 października 2012, godz. 20:00
Zatoka Sztuki, F. Mamuszki 14, Sopot
Nils Wogram / Simon Nabatov (Niemcy, Rosja)
Nils Wogram - puzon
Simon Nabatov - fortepian
www.youtube.com
Duet Nabatov-Wogram był jednym z większych odkryć z festiwalu Moers New Jazz Festival (Niemcy). Euforyczne recenzje prasowe czciły ich jako nową "drużynę marzeń".
Duet Nabatov-Wogram to spotkanie dwóch osobowości w muzyce, której korzenie bazują na improwizacji, ale również we współczesnej muzyce komponowanej. Dla obu muzyków wszelkie granice stylistyczne, kompozycyjne, bądź muzyczno-techniczne zdają się nie istnieć. Ich wszechstronne wykształcenie daje im możliwość zgłębiania i łączenia różnych stylów muzycznych w unikatowy nowy gatunek. Swobodny i wymyślny sposób, w jaki tę muzykę rozwijają przekazuje ogromną radość. Zaskakujące zmiany i kontrasty wymagają ciągłej uwagi słuchacza, przez co słuchanie tej muzyki staje się pasjonującym przeżyciem.
Simon Nabatov jak i Nils Wogram wyrobili sobie nazwiska na międzynarodowej scenie jazzowej i muzyki współczesnej za pomocą dobrze przyjętych płyt oraz licznymi koncertami z własnymi projektami.
Enrico Rava Tribe Quintet (Włochy)
Enrico Rava - trabka
Gianluca Petrella - puzon
Giovanni Guidi - fortepian
Gabriele Evangelista - kontrabas
Fabrizio Sferra - perkusja
www.youtube.com
ENRICO RAVA jest bez wątpienia najbardziej znanym włoskim muzykiem jazzowym na poziomie światowym. Od czasu kiedy w latach sześćdziesiątych szybko uzyskał sławę na scenie międzynarodowej , nieprzerwanie bierze udział w licznych oryginalnych projektach i uważany jest za jednego z najważniejszych trębaczy na scenie europejskiej. Jego indywidualność na poziomie muzycznym, jak i osobistym czynią go trudnym do zdefiniowania . Jest muzykiem działającym poza tradycyjnymi granicami gatunku czy stylu, który odmawia stosowania się do konwencji. Jego styl jest od razu rozpoznawalny, jego liryczne brzmienie jest ciągle podtrzymywane zadziwiającą świeżością pomysłów, które objawiają się we wszystkich jego muzycznych przedsięwzięciach.
Rozległa dyskografia Ravy zawiera kilka pereł o niemałym znaczeniu artystycznym (może też historycznym), w tym:"Quartet" (ECM 1978), "Rava l'opera Va" (Label Bleu 1993), "Easy Living" (ECM 2004), "Tati" (ECM 2005) oraz "The Words and the Days" (ECM 2007) i najnowsza "New York Days" (ECM 2009).
Oprócz swojej działalności jako lider, Rava współpracował z wieloma znaczącymi muzykami z Włoch, a także z innych krajów Europy i z USA , takimi jak: Franco D'Andrea, Stefano Bollani, Massimo Urbani, Philip Catherine, Lee Konitz, Aldo Romano, Joe Henderson, John Abercrombie, Palle Danielsson, Jon Christensen, Nana Vasconcelos, Miroslav Vitous, Daniel Humair, Michel Petrucciani, Charlie Mariano, Joe Lovano (z którym współprowadził kwartet we wczesnych latach 90-tych), Albert Mangelsdorff, Dino Saluzzi, Richard Gallliano, Martial Solal, Archie Shepp, John Taylor, Paul Motian, Mark Turner, etc.
Odbywał trasy koncertowe po USA, Japonii, Kanadzie, Europie, Brazylii, Argentynie i Urugwaju, występując na ważnych festiwalach (w Montrealu, Toronto, Houstonie, Los Angeles, Perugii, Antibes, Berlinie, Paryżu, Tokio, Rio de Janeiro Sao Paulo, etc.). Wielokrotnie przyznano mu tytuł "Najlepszego Muzyka" w corocznym plebiscycie przeprowadzanym przez "Musica Jazz" (główne włoskie czasopismo jazzowe), jak i "Najlepszego Zespołu" i "Najlepszej Płyty".
Rava otrzymał "Order Sztuki i Literatury" od francuskiego Ministerstwa Kultury i w roku 2002 odebrał również prestiżową nagrodę "Jazzpar Prize" w Kopenhadze.
W ciągu ostatnich trzech lat Rava zajął czwarte miejsce w kategorii trąbki w plebiscytach przeprowadzanych przez amerykańskie czasopismo "Down Beat" - po Davi'e Douglasie, Wyntonie Marsalisie i Royu Hargrovi'e.
koncert klubowy
Fisz Emade / Tworzywo feat. Adrian Mears (Polska, Australia)
Adrian Mears - puzon, didgeridoo
Fisz Emade Tworzywo - w ciągu ostatnich 7 lat organiczna muzyka Fisza, Emade i ich projektów (Tworzywo) stała się symbolem muzycznego eklektyzmu i artystycznego wysublimowania. Ciągle żywe,soul funkowojazzowe wibracje ubierają często w najnowsze osiągnięcia elektronicznej awangardy. Bracia Fisz i Emade wydali osiem różnych płyt ("Polepione dźwięki", "Na wylot", "F3″, "Wielki Ciężki Słoń", koncertowa "Tworzywo na Rzywo", ubiegłoroczny "Piątek 13″, "Heavi Metal" oraz nagrana przez Fisza z DJ Envee "Fru!"), na których Fisz i Emade zmieniali zarówno warsztat jak i instrumentarium. Do tego liczne występy DJ-skie Fisza, w których partnerują mu zależnie od okoliczności Bunio (razem tworzą duet DJ-ski X Boys), Envee lub Emade. W lutym 2008 ukazał się album "Męska Muzyka" firmowany przez rodzinne trio Waglewski Fisz Emade (nagrodzony "Złotą płytą", pierwszą w karierze braci Waglewskich).
Adrian Mears - puzonista, kompozytor, pedagog. Pochodzący z Sydney, Adrian urodził się w 1969 roku w Australii i jest mile widziany w Europie od czasu swojego przybycia w 1991 roku. W Australii był już nominowany na "Najlepszego Australijskiego Puzonistę", otrzymując nagrody nie tylko za kompozycje, ale również za swój kwintet "Free Spirits", jako "Najlepszy Zespół Jazzowy 1990". Po prywatnych studiach w Nowym Jorku u takimi muzyków jak: Robin Eubanks, Steve Turre, Conrad Herwig i Slide Hampton zdecydował się przeprowadzić do Europy, gdzie w krótkim czasie został jednym z najsilniejszych głosów puzonu na scenie europejskiej.
Kariera Mearsa wyróżnia się już występami i nagraniami obok takich jak: Vienna Art Orchestra (członek od 8 lat), Kenny Wheeler, New Art Orchestra Boba Brookmeyera, Big Band McCoya Tynera, big band NDR z Tim Hagans, Bobby Shew, James Morrison, Don Pullen, Eddie Palmeri, Charlie Mariano, Mark Soskin, Paquito DiRivera, Klaus Doldinger, Jeff Williams, Adam Pierończyk, Joey Calderazzo, Peter O'Mara, Ronnie Burrage, Peter Herboltzheimer, Conexion Latina, George Mraz, Adam Nussbaum, Don Friedman, Carla Bley, Steve Swallow, Dieter Ilg, itd.
Ma długą listę nagrań na swoim koncie - 5 płyt CD jako lider, w tym jedna razem z braćmi Scales dla wytwórni Blue Note oraz wydane przez wytwórnie ENJA i TCB Records, 55 płyt jako sideman.
Występował na niemieckich festiwalach jazzowych takich jak: Nürnberg Jazz Ost-West, w Berlinie, Burghausen, Moers, St. Ingbert oraz też w Holandii (North Sea), Rosji (Moskwa, Kijów), Polsce, Szwajcarii (Montreux, Zürich Jazz No Jazz), Belgii, Francji, Grecji, Norwegii, Dżakarcie, Kanadzie (Montreal), Australii (Sydney), Chinach (Szanghaj), Bułgarii, Południowej Afryce (Grahamstown & Capetown), itd...
Mears napisał ponad 460 oryginalnych kompozycji i otrzymał zlecenia kompozytorskie do przeróżnych kontekstów, jak np. klasyczne zespoły dęte, big bandy, suita na didgeridoo i orkiestrę kameralną z triem jazzowym i zespołem dętym, dokument podróżniczy dla australijskiej telewizji, 60-osobowy chór z zespołem jazzowym, które nagrał i wydał dla swojej własnej wytwórni - MEARS MUSIC.
Uczy na niemieckich uniwersytetach muzycznych, od 10 lat w Mannheim i od 2 lat w Kolonii oraz od 11 lat na Akademii Muzycznej w Bazylei (Szwajcaria) jako profesor puzonu, zespołów 'metrów nieregularnych' i kształcenia słuchu.
Więcej informacji na
www.sopotjazz.pl
