Spotkanie z Katarzyną Boni w cyklu Nowe życie poprowadzi Juliusz Kurkiewicz. Będzie tłumaczone na polski język migowy. Tracąc prawo do umierania, tracąc ars moriendi, tracąc świadomość skończoności - straciliśmy poczucie zakorzenienia i naturalnego porządku rzeczy. Żyjąc w świecie nieśmiertelności tak naprawdę żyjemy w strachu. Nie chcemy do siebie dopuścić chaosu jakim jest życie, ani poczucia bezradności, żalu, żałoby, straty. A przecież to także część życia - jedna z najbardziej naturalnych, przydarzających się wszystkim nam. Coraz dotkliwiej odczuwamy brak rytuałów i symboli związanych ze śmiercią i żałobą. Te które znamy zanikły, wyczerpały się, stały się puste. Dlatego sięgamy po rytuały z innych kultur. Czy ukojenie w żałobie i akceptacja skończoności może przyjść ze Wschodu?
________________________________________
Katarzyna Boni pisze o stracie, traumie, żałobie i budowaniu nowych światów. Razem z Wojciechem Tochmanem napisała "Kontener" o życiu syryjskich uchodźców na jordańskiej pustyni. Jest autorką książki "Ganbare! Warsztaty umierania, która opisuje jak Japończycy radzą sobie z rzeczywistością po potrójnej katastrofie z marca 2011 roku. Rok temu wydała "Auroville. Miasto z marzeń", książkę o budowie miasta, w którym ludzkość miała stać się lepszą wersją siebie. W Auroville spędziła prawie rok sprawdzając, co udało się zrobić przez 50 lat i jak zmieniły się marzenia. Prowadzi również warsztaty umierania, które skłaniają do refleksji nad życiem.
www.katarzynaboni.com________________________________________
Nowe życieSłowo nowe użyte przez Dantego w tytule jego młodzieńczego tomu poetyckiego Nowe życie (La Vita Nuova) oznacza nie tylko inne niż dotychczas, ale też zaskakujące, niespodziewane, nawet: dziwaczne. Takie właśnie z pewnością inne niż się spodziewamy będzie nasze życie po pandemii. A raczej: po wyjściu przez naszą cywilizację z zapaści, dla której pandemia jest tylko metaforą. Aby dowiedzieć się, jak to nowe życie może wyglądać, zapraszam do rozmowy tych, których zbyt rzadko pytamy o radę i opinię wybitnych myślicieli, humanistów, ludzi pióra. Tych, którzy na co dzień używają rozumu i wyobraźni, by pomóc nam określić kształt nowego życia w różnych jego aspektach m.in. dotyczących podziału na ludzkie/nieludzkie, seksu, polityki czy religii.
Juliusz Kurkiewicz
Kurator cyklu
