Już 19 marca o godz. 18:00 zapraszamy na kolejny seans z cyklu Nieme Mówi. Tym razem zagramy film Student z Pragi" (1913), a towarzyszyć mu będzie autorska muzyka w wykonaniu Petara Petkova. Wstęp wolny.
Seans filmu niemego z muzyką na żywo. Obowiązują rezerwacje przez
Messenger KinoPortu.
_________
O artyście:
Petar Petkov (ur. Płowdiw, Bułgaria) to gitarzysta i kompozytor, którego praca skupia się na szczegółach brzmieniowych i przestrzeni czasowej. Wykorzystuje długie trwania dźwięków oraz starannie dobrane struktury harmoniczne, które podkreślają stopniowe zmiany w teksturze, złożoność alikwotów, zjawiska psychoakustyczne oraz strojenie i intonację. Jego kompozycje obejmują zarówno solowe utwory, jak i wielo kanałowe instalacje dźwiękowe oraz prace akuzmatyczne. Czerpiąc inspiracje z minimalizmu i zasad długiej formy, koncepcji muzyki dawnej w zakresie formy i harmonii, a także z eksperymentalnych praktyk produkcyjnych, Petkov tworzy dźwięki, które są intymne i cierpliwe. Muzyka Petkova jest często opisywana jako melancholijna. Jego kompozycje zacierają granice między znanym a odległym, oferując słuchaczom głębokie i refleksyjne doświadczenie, które zaprasza do kontemplowania i introspekcji.
---------------
Student z PragiReżyseria: Stellan Rye, Paul Wegener
Produkcja: Niemcy
Rok: 1913
Czas trwania: 56'
XIX-wieczna Praga. Student Balduin, znakomity szermierz i wielbiciel dobrej zabawy, cierpi z powodu braku pieniędzy. Swe ubóstwo odczuwa jeszcze mocniej, gdy zakochuje się w uratowanej przez siebie od utonięcia hrabiance Margit, o której względy zabiega też bogaty kuzyn. Zdesperowany młodzieniec zawiera wartą fortunę transakcję z demonicznym Scapinellim, nieświadomy, że oznacza ona sprzedanie swojego odbicia i życie z sobowtórem.
Dzieło przełomowe w historii niemieckiego kina jako zapowiedź ekspresjonizmu (gra światła i cienia) i pierwszy horror, film grozy wykorzystujący motyw faustowski i wątek sobowtóra. Mroczna historia wpisująca się w nurt tzw. Autorenfilm, którego celem była legitymizacja przez współpracę z uznanymi pisarzami kina jako sztuki tu był nim Hanns Heinz Ewers, ceniony autor literackiej fantastyki, inspirujący się opowiadaniem Edgara Allana Poe. Jednocześnie film inicjuje inny trend, Märchenfilmen: obrazów opartych na baśniach, podaniach, czerpiących z tradycji romantycznej, co pozwalało nobilitować nowe wciąż medium przez inspirację kulturą narodową oraz stanowiło pretekst do poszukiwań formalnych i eksperymentów technicznych. Operator Guido Seeber jest tutaj twórcą prekursorskich efektów specjalnych (gra lustrzana), ukazujących jednocześnie bohatera i jego sobowtóra musiały robić wrażenie na ówczesnej publiczności, entuzjastycznie przyjmującej tę ekranową opowieść.
