W Teatrze Zaangażowanego Klubu Filmowego w Świetlicy Krytyki Politycznej w Trójmieście przy ul. Nowe Ogrody 35 w Gdańsku we wtorek 8 czerwca o godz. 19.00 zaprezentujemy spektakl René Pollescha Ragazzo dell'Europa zarejestrowany w TR Warszawa w 2007 roku. Projekcję poprzedzi prelekcja Katarzyny Fidos o teatrze politycznym.
Ragazzo dell'Europa na podstawie Cappuccetto Rosso w przekładzie Doroty Sajewskiej i Pabla w markecie Plusa w przekładzie Hanny Krogulskiej.
reżyseria: René Pollesch;
scenografia i światło: Bert Neumann; kostiumy: Nina von Mechow; konsultacja światła: Jacqueline Sobiszewski; operator kamery: Adrian Hutyriak; dramaturg: Szymon Wróblewski;
obsada: Aleksandra Konieczna, Agnieszka Podsiadlik, Piotr Głowacki, Tomasz Tyndyk
Premiera miała miejsce w TR Warszawa 26 maja 2007.
Znany ze stworzenia własnego, bardzo osobnego języka teatralnego - René Pollesch - po raz pierwszy pracował w Polsce, z polskimi aktorami. Uważany jest za jednego z najwybitniejszych reprezentantów teatru postdramatycznego. Odchodzi od tradycyjnie konstruowanego teatru, w którym aktorzy budują postacie z całą skalą ich motywacji psychologicznych. Jego przedstawienia są ostro sformułowaną wypowiedzią polityczną, w której reżyser, będący zarazem autorem tekstu, precyzyjnie analizuje mechanizmy socjopolityczne i ekonomiczne determinujące sytuację współczesnego człowieka. W swoich tekstach scenicznych Pollesch chętnie wykorzystuje tezy filozofów zaangażowanych w krytykę współczesnego porządku, takich jak Jean Baudrillard czy Giorgio Agamben. Do jego teatru wyjątkowo dobrze pasuje teoria symulakrów czy głoszenie konieczności profanacji idoli zmanipulowanego społeczeństwa konsumpcyjnego.
René Pollesch (1962) - niemiecki reżyser i dramatopisarz, twórca autorskich spektakli teatralnych, należy do czołówki reżyserów europejskich. Studiował w Instytucie Teatrologii Stosowanej na uniwersytecie w Giessen pod kierunkiem takich nauczycieli jak Andrzej Wirth i Hans-Thies Lehmann, brał udział w projektach scenicznych Heinera Müllera i George'a Taboriego. Jako stypendysta Royal Court Theatre w Londynie uczestniczył w seminariach Harolda Pintera i Caryl Churchill. Pracował jako dramaturg w Luzerner Theater i Deutsches Schauspielhaus w Hamburgu. Od sześciu lat jest dyrektorem artystycznym sceny Prater berlińskiej Volksbühne. To wystawiane tam spektakle, szczególnie Trylogia z Prateru (2001-2002), przyniosły mu sławę. W 2002 roku Pollesch otrzymał prestiżowe wyróżnienie dla autora roku przyznawane przez miesięcznik "Theater Heute".
Teksty Pollescha powstają na próbach, a ich bazą są często cytaty z innych tekstów, filmów i przedstawień. Pollesch rzadko zgadza się na wydawanie swoich dramatów. Są one bowiem raczej partyturami dla teatru. Interesuje mnie aktor w trakcie prób, w trakcie rozmowy. Nie trenuję aktora do wyprodukowania tekstu. Chcę wiedzieć, czy aktor potrafi coś z nim zrobić, czy to, o czym mówi, go interesuje - mówi reżyser.
Spektakl staje się poszatkowaną, nielinearną opowieścią o aktorach, którzy próbują zrozumieć, na czym polega ich funkcjonowanie na rynku. Do czego zmusza ich model teatru reprezentacji? Na co im nie pozwala? (...) Spektakl przypomina popremierową, mocno wspomaganą chemicznie imprezę w garderobie. Ukrytych za ogromnymi planszami z napisem SALE aktorów filmuje paroosobowa ekipa, wśród kanap, toaletek i materacy błąka się sufler, peruki, butelki i kostiumy krążą z rąk do rąk. Agnieszka Podsiadlik zagaduje osoby uwiecznione na ogromnych zdjęciach z warszawskich ulic, Piotr Głowacki terroryzuje kolegów jako reżyser faszysta, Tomasz Tyndyk narzeka, że zakażenie grzybem podważyło jego przynależność do Homo sapiens. Od szalonych scen ostrzału z bananów i suszarek przeskakują do scen miłosnych wyznań, krzyki i wyzwiska przenikają się z najczystszą intymnością. Publiczność jest zachwycona odkrytą nagle szczerością teatru.
Joanna Derkaczew, Nielinearna opowieść o aktorach w "Gazecie Wyborczej" z 28 maja 2007
