"Obca" jest literackim zapisem przeżyć, które stały się udziałem młodej Ukrainki, tytułowej Obcej, w związku z przyjazdem do Polski po protestach na Majdanie i wybuchu wojny w Donbasie. Jej emigracyjna historia staje się głosem pokolenia, którego życie odmieniła konieczność emigracji i przebywania na obczyźnie, związanymi z tym trudnościami i zmaganiem się ze stereotypami. Spektakl porusza problem alienacji osób uchodźczych, lęków i trudności z jakimi się borykają.
Spektakl posługuje się metaforą, sam tytuł nawiązuje do sposobu traktowania imigrantów, którzy są często uznawani za zagrożenie dla naszej tożsamości. Główna bohaterka po przybyciu do Polski czuje się i jest traktowana jak obca. Spektakl symbolicznie odzwierciedla problem relacji swój/obcy jako pewnego rodzaju podział społeczny. Mowa tu o doznaniach, strachu, stereotypach, barierach, które trudno przełamać. Przez dużą część spektaklu aktorka pozostaje w masce, obracając w dłoniach kulę-globus, opowiadając o kontekście globalnym. Krótki fragment, dotyczący doświadczenia Majdanu jest grany po ukraińsku. Aktorka pochodząca z Kołomyi odsłania twarz w trakcie spektaklu, prowadząc dialog z publicznością.
Spektakl jest szczególnie ważny w aktualnym kontekście wojny w Ukrainie. Nie tylko opowiada o problemie uchodźctwa, którego tak wiele osób teraz doświadczyło i doświadcza, ale także podejmuje próbę zrozumienia tych osób, integracji ludności polskiej z ukraińską, pokazania, że głos osób z Ukrainy jest ważny i będzie wysłuchany. Spektakl ma na celu zacieranie podziałów między swoimi a obcymi, zmianę kategorii myślenia o obcym na inny, ponieważ inny nie jest wartościowany. Spektakl Obca miał premierę w czasie festiwalu PolandRock 2019 w Wiosce Wielu Kultur w Kostrzynie nad Odrą. Od tamtej pory był grany około 70 razy w szkołach, instytucjach kultury, na festiwalach w różnych częściach Polski i za granicą (po polsku i ukraińsku). Został przygotowany we współpracy z Pracownią Duży Pokój w Warszawie i Domem Kultury KADR w Warszawie.
Występuje: Solomija Mardarovych
Reżyseria: Bartłomiej Miernik
Scenariusz: Katarzyna Mazur-Lejman
Scenografia, kostium, światło: Maria Pilarczyk
Realizacja: Fundacja Banina
Wydarzenie w ramach: Windowisko od nowa
