stat
Impreza już się odbyła
PATRONAT

Wystawa "Tropikalizmy" to pierwsza w Polsce prezentacja prac współczesnych artystów brazylijskich tj. grupy artystycznej Chelpa Ferro oraz Johanasa de Andrade. Prace nawiązują do zagadnień pamięci i jej reprezentacji, formy dokumentu, fikcji, przeszłości, teraźniejszości, lokalności oraz odległej egzotyczności.

23 listopada - 8 grudnia 2024, g. 17:00

Gdynia,
Wstęp wolny

9 października - 15 grudnia 2024, g. 12:00 - 18:00

Wstęp wolny
Miejsce: Gdańska Galeria Miejska 2 (GGM2), ul. Powroźnicza 13/15, Gdańsk, 80-828
Artyści: grupa artystyczna Chelpa Ferro i Jonathas de Andrade

Wernisaż: sobota, 22 września 2012, 19:30, Gdańska Galeria Miejska 2
Performance: sobota, 22 września 2012, 21:00, Fabryka Batycki, Dolne Miasto
- w ramach wernisażu odbędzie się performance grupy Langfurtka, a następnie performance grupy Chelpa Ferro

Czas trwania wystawy: 23 września 2012 - 6 stycznia 2012

Godziny otwarcia galerii:
wtorek-środa: 11:00-17:00
czwartek-niedziela: 11:00-19:00

Wystawa czynna jest w Gdańskiej Galerii Miejskiej przy ulicy Powroźniczej w Gdańsku w terminie: 23.09.12 - 06.01.13. Wydarzeniami towarzyszącymi wystawie będzie performance grupy Langfurtka oraz performance grupy Chelpa Ferro, w przestrzeniach Fabryki Batycki, (Dolne Miasto, Gdańsk). Powstanie również dwujęzyczna publikacja - planowany zbiór interrelatywnych tekstów, dotyczących postkolonializmu oraz performatywności, przygotowany przez krytyków i teoretyków z Polski i Brazylii.

Chelpa Ferro (grupa artystyczna powstała w 1995, Rio de Janeiro), Chelpa Ferro w skład której wchodzą Barrao, Luiz Zerbini oraz Sergio Mecler, prezentowali swoje prace na wielu międzynarodowych wystawach tj. wielokrotnie na Bienal di Sao Paolo, reprezentowali Brazylię na Bienale di Venecia w 2005 roku jak również brali udział w Liverpool Biennial, Havana Biennial. Ich wystawy solowe (2009/2010) odbyły się m.in. w The Aldrich Contemporary Art Museum, Ridgefield, SESC Paulista, Sao Paulo, Galeria Progetti, Rio de Janeiro, Pinacoteca do Estado, Sao Paulo. Ich prace oraz performance wystawiane były na wielu krajowych i międzynarodowych wystawach.

Chelpa Ferro działalność swą sytuuje na pograniczu sztuk wizualnych, video oraz muzyki. Ich twórczość skupia się przede wszystkim na fuzji, przetwarzaniu elementów dźwiękowych i wizualnych. Taka dynamika doskonale wpisuje się w spuściznę Tropikalizmu, ruchu artystycznego powstałego w Rio de Janeiro końcem lat sześćdziesiątych jak również Futuryzmu i Dadaizmu (w szczególności manifestu Luigi Rossolo "Sztuka hałasu",1913). Ich działalność bliska jest również założeniom Helio Oiticici, który nawoływał do przybliżenia eksperymentów w sztuce do tzw. życia. Tropikalizm nawiązywał do łączenia wszelkich, nierzadko wykluczających się form i narracji istniejących w wielce zróżnicowanej kulturze brazylijskiej, przez co instalacje dźwiękowe i performance Chelpa Ferro łączą w sobie globalne, brazylijskie, a także lokalne aspekty, odnoszące się zarówno do sztuki jak i muzyki.

Jonathas de Andrade, (ur. 1982, Maceio), artysta prezentujący swoje prace na 29th Sao Paolo Biennale (2011), Istanbul Biennale (2011), Biennale Mercosul, Porto Allegre (2009) oraz w wystawach w Centro Cultural Sao Paulo, Cite Internationale des Arts, Paryż, Galeria Vermelho, Sao Paulo, Frieze Art, Londyn, New Museum Triennal, NY (2012), oraz na wielu krajowych i międzynarodowych wystawach. Jonathas de Andrade jest reprezentowany przez Galeria Vermelho, jest rezydentem Gasworks, London (Townhouse Gallery / Made in Mirrors Foundation). Artysta jest finalistą konkursu Premio PIPA 2011 oraz Pinchuk Future Generation Art Prize 2012. Publikacje : 4000 disparos/4000 shots, 2011; Coleçao Amor e Felicidade no Casamento (Love and Happiness in Marriage, with designer Yana Parente), 2008.

Performance, Fabryka Batycki, 21:00
Chelpa Ferro łączy, miesza, miksuje, tworzy, przetwarza i odtwarza - ożywiając tym samym swoistą dynamikę przestrzeni dźwiękowej. Chelpa Ferro realizuje tzw. brikolaże w formie performatywnych muzycznych prezentacji, gdzie sprzęt elektroniczny wykorzystywany jest bezpośrednio w formie instalacji dźwiękowej jak również jako nieodłączny element wizualny. Eksperymentalne techniki transformacji dźwięku, kolaże komponowane poprzez codzienne dźwięki, gitarę solową, fragmenty dobrze znanych kawałków, improwizacje, własnoręcznie wytwarzane obiekty, hałasy, rytmy, polifonia oraz kakofonia prowadzą publiczność poprzez zróżnicowany tzw. soundscape. Dźwięk ma tutaj społeczny zarówno jak i polityczny wymiar. Użycie mediów, elektroniki i technologii nawiązuje do współczesnego społeczeństwa konsumpcyjnego, technologicznego, przez co uwalnia możliwe sposoby percepcji z dominującej formy materialnej, struktury naszego społeczeństwa.

Langfurtka to projekt dźwiękowy dwóch gdańskich artystów Mikołaja Trzaski i Adama Witkowskiego. Słowo langfurtka pochodzi od niemieckiej nazwy dzielnicy Gdańsk Wrzeszcz (Langfuhr), w której oboje mieszkają. Mikołaj, na co dzień ceniony muzyk, zagłębiający się w muzykę improwizowaną, grający ze światową czołówką free jazzu i Adam, artysta wizualny, śpiewający czasami piosenki w zespołach Samorządowcy oraz Gówno. To tylko z pozoru dwa różne światy artystycznej wypowiedzi. Poza sąsiedztwem łączy ich również podobna droga edukacji artystycznej, w szczególności studia w pracowni intermedialnej gdańskiej ASP, prowadzonej przez Witosława Czerownikę i Wojtka Zamiarę, którą to wspominają, jako miejsce szczególnie ważne dla rozwoju własnych osobowości. Langfurtka bazuje na odczuwaniu i przetwarzaniu audiosfery najbliższego otoczenia, domu, ulicy, dzielnicy. Na fundamencie struktur dźwiękowych, pochodzących z najbliższego otoczenia, nabudowywane są formy sonicznych, elektro-akustycznych improwizacji. Instrumentarium to proste analogowe urządzenia, często własnej konstrukcji oraz saksofony, gitary. Akustyczne wibracje wprowadzane są w tor elektrycznych impulsów, a sprzężenia zwrotne układów elektrycznych uwalniane jako akustyczne reakcje głośników. Wszystko toczy się w miłej, dobrosąsiedzkiej atmosferze przesiąkniętej strachem przed zagładą.

Kuratorka: Patrycja Ryłko

Przeczytaj także