Teksty Juliana Tuwima to znacznie więcej niż "Słoń Trąbalski" i "Lokomotywa". Jerzy Satanowski ma słuch i do tekstów, i do wykonawców. Tyle, że tym razem poza śpiewanymi i wypowiadanymi utworami Tuwima nic tu nie znajdziemy, spektakl pozbawiony jest dramaturgii. Ozdobą przedstawienia jest Joanna Lewandowska-Zbudniewiek.
Spektakl "Tuwim dla dorosłych" to pełen dowcipu i swady portret Juliana Tuwima - poety o bardzo wyrazistej postawie wobec życia, ludzkich przywar, obyczajowości i polityki.
Owo sarkastyczne, nonszalanckie podejście było charakterystyczne dla znacznej części jego twórczości, zwłaszcza z okresu 20-lecia międzywojennego. Był to czas tak mitologizowanej przez poetę młodości, czas "Pikadora" (kawiarni literackiej, której był współzałożycielem), "Qui Pro Quo", "Czarnego Kota" i innych rozsianych po Warszawie kabaretów, wreszcie czas "Skamandra" - legendarnej grupy poetyckiej założonej przez Juliana Tuwima, a także Antoniego Słonimskiego, Jana Lechonia, Kazimierza Wierzyńskiego i Jarosława Iwaszkiewicza. "Skamander" miał przemożny wpływ na życie artystyczne, jak również obyczajowe i towarzyskie w całym 20-leciu międzywojennym.
Julian Tuwim był reprezentantem liberalnej inteligencji warszawskiej, szydził z zacofania, mieszczańskiego kołtuństwa, kultu materialistycznych wartości. Przeszedł ewolucję od krytyki pewnych elementów rzeczywistości politycznej, do całkowitej niezgody na rządy sanacyjnych elit, kiedy w latach trzydziestych zaczęły one niebezpiecznie zbliżać się do ugrupowań o programie antysemickim i faszystowskim.
Spektakl Tuwim dla dorosłych ukazuje najpierw zachłyśnięcie się światem przez młodego poetę, a następnie jego narastający dystans artysty wobec rzeczywistości i coraz większą dezaprobatę dla obserwowanych mechanizmów społecznych. Ma też przedstawienie drugiego - poza samym poetą - bohatera. Jest nim... Warszawa. Ukochane miasto, do którego Tuwim wracał - wydawało by się - wbrew rozsądkowi, wiedziony czystą poetycką intuicją. Albo miłością.
Proponujemy wybór utworów z różnych tuwimowskich "szuflad". Spektakl jest też przesycony klimatem bliskim poecie - klimatem witalizmu, radości życia, dowcipu i... odrobiny melancholii. Znalazły się w nim (w formie piosenek) zarówno teksty satyryczne, jak i liryczne, a wszystko to przetykane jest fragmentami wierszy i prozy.
Rekomendowany wiek: od 16 lat
Obsada:
Joanna Lewandowska
Anna Sroka - Hryń
Magdalena Piotrowska
Jacek Bończyk
Arkadiusz Brykalski
Wojciech Wysocki
Twórcy:
Reżyseria: Jerzy Satanowski
Jacek Kita: Kierownictwo Muzyczne
Owo sarkastyczne, nonszalanckie podejście było charakterystyczne dla znacznej części jego twórczości, zwłaszcza z okresu 20-lecia międzywojennego. Był to czas tak mitologizowanej przez poetę młodości, czas "Pikadora" (kawiarni literackiej, której był współzałożycielem), "Qui Pro Quo", "Czarnego Kota" i innych rozsianych po Warszawie kabaretów, wreszcie czas "Skamandra" - legendarnej grupy poetyckiej założonej przez Juliana Tuwima, a także Antoniego Słonimskiego, Jana Lechonia, Kazimierza Wierzyńskiego i Jarosława Iwaszkiewicza. "Skamander" miał przemożny wpływ na życie artystyczne, jak również obyczajowe i towarzyskie w całym 20-leciu międzywojennym.
Julian Tuwim był reprezentantem liberalnej inteligencji warszawskiej, szydził z zacofania, mieszczańskiego kołtuństwa, kultu materialistycznych wartości. Przeszedł ewolucję od krytyki pewnych elementów rzeczywistości politycznej, do całkowitej niezgody na rządy sanacyjnych elit, kiedy w latach trzydziestych zaczęły one niebezpiecznie zbliżać się do ugrupowań o programie antysemickim i faszystowskim.
Spektakl Tuwim dla dorosłych ukazuje najpierw zachłyśnięcie się światem przez młodego poetę, a następnie jego narastający dystans artysty wobec rzeczywistości i coraz większą dezaprobatę dla obserwowanych mechanizmów społecznych. Ma też przedstawienie drugiego - poza samym poetą - bohatera. Jest nim... Warszawa. Ukochane miasto, do którego Tuwim wracał - wydawało by się - wbrew rozsądkowi, wiedziony czystą poetycką intuicją. Albo miłością.
Proponujemy wybór utworów z różnych tuwimowskich "szuflad". Spektakl jest też przesycony klimatem bliskim poecie - klimatem witalizmu, radości życia, dowcipu i... odrobiny melancholii. Znalazły się w nim (w formie piosenek) zarówno teksty satyryczne, jak i liryczne, a wszystko to przetykane jest fragmentami wierszy i prozy.
Rekomendowany wiek: od 16 lat
Obsada:
Joanna Lewandowska
Anna Sroka - Hryń
Magdalena Piotrowska
Jacek Bończyk
Arkadiusz Brykalski
Wojciech Wysocki
Twórcy:
Reżyseria: Jerzy Satanowski
Jacek Kita: Kierownictwo Muzyczne
