Teatr Jednego Wiersza (Opole)
Użytkownia
Teatr Jednego Wiersza powstał w październiku 1991 roku w Opolu. Założył go
Krzysztof Żyliński, reżyser, aktor, muzyk i autor większości scenariuszy
Teatru Jednego Wiersza.
„(…) Jakie cechy charakteryzują nasz teatr? Na czym polega nasza
indywidualność? Na pewno jest to poetyckość wyrażająca się w formie i w treści. Próby
uchwycenia rzeczywistości "w świetle ("O Janku" wg J. Słowackiego), czy
dramatyczny ("Faust" wg L. Kołakowskiego), ("Świadkowie" wg T. Różewicza), obraz
czy nasze własne przemyślenia. Ostatnie realizacje to spektakle autorskie.
Chętnie posługujemy się symbolem, sięgamy do archetypów, używamy metafor
rozumianych jako nie ilustracyjny znak teatralny, sztandarowo zrywamy z
fabułą, nadajemy swym spektaklom wielopoziomową strukturę, pełną obrazów,
znaczeń o niesamowitej kondensacji (…)”
„Użytkownia, czyli miejsce gdzie się spędza żądany czas” to spektakl o
kondycji współczesnego człowieka, jego uwikłań w potrzeby egzystencjalne i
duchowe. Próbuje szukać odpowiedzi na pytanie, jak we współczesnym świecie
człowiek radzi sobie z metafizyką, czy zatraca się w nieustannej gonitwie za
dobrami współczesnego świata, czy potrafi przystanąć i oddać się zadumie.
Spektakl ma w tym pomóc, jest próbą zatrzymania się na chwilę i ma prowokować
do zadania sobie najważniejszych pytań. Przedstawiamy uniwersalny i
alegoryczny obraz. Wizję i koncepcję człowieka, bez historii, bez fabuły.
Użytkownia
Teatr Jednego Wiersza powstał w październiku 1991 roku w Opolu. Założył go
Krzysztof Żyliński, reżyser, aktor, muzyk i autor większości scenariuszy
Teatru Jednego Wiersza.
„(…) Jakie cechy charakteryzują nasz teatr? Na czym polega nasza
indywidualność? Na pewno jest to poetyckość wyrażająca się w formie i w treści. Próby
uchwycenia rzeczywistości "w świetle ("O Janku" wg J. Słowackiego), czy
dramatyczny ("Faust" wg L. Kołakowskiego), ("Świadkowie" wg T. Różewicza), obraz
czy nasze własne przemyślenia. Ostatnie realizacje to spektakle autorskie.
Chętnie posługujemy się symbolem, sięgamy do archetypów, używamy metafor
rozumianych jako nie ilustracyjny znak teatralny, sztandarowo zrywamy z
fabułą, nadajemy swym spektaklom wielopoziomową strukturę, pełną obrazów,
znaczeń o niesamowitej kondensacji (…)”
„Użytkownia, czyli miejsce gdzie się spędza żądany czas” to spektakl o
kondycji współczesnego człowieka, jego uwikłań w potrzeby egzystencjalne i
duchowe. Próbuje szukać odpowiedzi na pytanie, jak we współczesnym świecie
człowiek radzi sobie z metafizyką, czy zatraca się w nieustannej gonitwie za
dobrami współczesnego świata, czy potrafi przystanąć i oddać się zadumie.
Spektakl ma w tym pomóc, jest próbą zatrzymania się na chwilę i ma prowokować
do zadania sobie najważniejszych pytań. Przedstawiamy uniwersalny i
alegoryczny obraz. Wizję i koncepcję człowieka, bez historii, bez fabuły.