Inspiracją do najnowszej serii obrazów Agaty Nowosielskiej stała się lektura książki Mieke Bal "Quoting Caravaggio. Preposterious history". Odnalazła ona w niej odniesienia do deleuziańskiej figury fałdy, ujawniającej się w pracach takich artystów jak choćby Ken Aptekar. Dla Nowosielskiej fałda to poskładana wielość, czy wielowymiarowość, struktura "nieregularna jak barokowa perła, wykrzywiona jak twarz Meduzy Caravaggia, będąca obfitością, przekwitaniem świata konsumpcji a zarazem targanym hybrydowymi wojnami spektaklem na ekranach telewizorów".
Jej obrazy są pełne wewnętrznych sprzeczności. Geometryczne struktury przenikają się z szeroko rozmalowanymi, na pół figuratywnymi, na pół abstrakcyjnymi gęstymi przedstawieniami kwiatów i ornamentów. Artystka pracuje zarówno na niewielkich formatach, przypominających ozdobne, kosztowne drobiazgi, jak i na dużych dwumetrowych płótnach, dających jej możliwość użycia szerokiego gestu za pomocą pędzla i grubych pokładów farby. Jej malarstwo ociera się o kamp, a ten bliski jest stylistyce historycznego baroku. Jest w tych obrazach i przesada w stylu Jeffa Koonsa, sztuczność barokowych wnętrz, multiplikacja motywów i teatralność.
"W Barok to wystawa o przesadzie i sztuczności, to show konsumpcji , pełen złota, ornamentów, które przenikają się ze śmiercią ukrytą za rozkładem materii. To malarstwo podszyte kampową stylistyką i przewrotnością form" - mówi o swych obrazach Agata Nowosielska.
