Natalia Wiśniewska
Urodzona 22 stycznia 1986 fotografią zainteresowała się jeszcze w liceum, uczestnicząc w zajęciach fotograficznych w ciemni oraz studiu
fotograficznym w Pałacu Młodzieży w Gdańsku. W czasie licealnym uczestniczyła także w międzynarodowym programie Odysei Umysłu,
gdzie współtworzyła przedstawienie konkursowe wraz z swoją grupą, gdzie zdobyli 2 miejsce w finałach ogólnopolskich i tym samym mieli
zaszczyt reprezentować nasz kraj na finałach ogólnoeuropejskich w Budapeszcie. Praca z Odyseją była dla niej na tyle inspirująca,
że w 2005 roku sama została trenerką grupy w III LO w Gdańsku. Grupa ta również zdobyła drugie miejsce i również reprezentowała Polskę
na finałach europejskich we Wrocławiu. W 2005 roku rozpoczęła studia na Uniwersytecie Gdańskim – Filologia Angielska.
Podczas studiów podróżowała po Hiszpanii, gdzie poznawałam tamtejszą kulturę, pracowała i uczyła się języka hiszpańskiego.
W 2007 roku rozpoczęła naukę w Szkole Fotografii „Fotomedia” w Sopocie. Jej zainteresowania fotograficzne ukierunkowane są w szczególności
na pracę w studio – portret, moda oraz tereny industrialne. Interesuje się także kinem; w 2006 roku miała okazję uczestniczyć w
I Pomorskich Warsztatach Filmowych organizowanych przez Pomorską Fundację Filmową, gdzie pracowała przy realizacji filmu
krótkometrażowego wg. Wspólnego scenariusza. Ponadto uczestniczyła w festiwalach filmowych Plus Camerimage w Łodzi oraz w
Festiwalach Polskich Filmów Fabularnych w Gdyni. Jej ulubionym współczesnym artystą jest Anton Corbijn,
reżyser oraz autor zdjęć do filmu 'Control'.
“Dlaczego pasjonuje mnie fotografia?
Lubię fotograficznie patrzeć na świat, ponieważ dostrzegam wtedy szczegóły, które na co dzień wydają się być nieistotne.
Aparat fotograficzny potrafi zarejestrować o wiele więcej niż ludzkie oko – potrafi zatrzymać tak ulotną chwilę jak spojrzenie czy wyraz twarzy.
Fotografia przedstawia za pomocą koloru i światła coś więcej niż obraz, potrafi działać na wszystkie zmysły. Dzięki fotografii można zupełnie
inaczej spojrzeć na daną osobę i wydobyć z niej być może wcześniej niezauważalne piękno.
Taka też jest (będzie) ta wystawa. Chciałam ukazać czarującą moc kobiecości, która w obliczu obecnego pędzącego świata została nieco
zapomniana i często jest traktowana zbyt powierzchownie. We współczesnej niezależnej kobiecie także znajdują się nie odkryte pokłady
głębokiej zmysłowości, którą można się zachwycić.” u
