Podobnie jak w zeszłym roku Windowisko współorganizują dwie trójmiejskie instytucje kulturalne:
Integracyjny Klub Artystyczny Winda i Sopocka Scena Off de BICZ. W roku 2004 organizatorzy dodali dział adaptacji teatralnych oraz konkurs dramaturgiczny. Nowością w tym roku będzie tzw. „Dzień dramatyczny” poświęcony omówieniu wyników konkursu dramaturgicznego oraz spotkaniu z przedstawicielami jury:
Pawłem Demirskim (kierownik literacki Teatru Wybrzeże, dramaturg, stypendysta Royal Court Theatre w Londynie; autor tekstów: „Nieprzytomnie”, „Skurwysyny”, „From Poland with love” i nagrodzonego przez Teatr Rozmaitości scenariusza na konkurs „Carproject”; autor i opiekun dramaturgiczny projektu STM w Teatrze Wybrzeże) i
Anką Wierzchowską (dr nauk humanistycznych (teatrologia) Uniwersytetu Jagiellońskiego, redaktor wspólnie z Małgorzatą Sugierą serii „Dramat współczesny”, w której ostatnio ukazał się tom „Echa - Repliki - Fantazmaty. Antologia nowego dramatu polskiego”). „Dzień dramatyczny” odbędzie się 20 października o godz. 18.00 w Teatrze na Plaży, siedzibie Sopockiej Sceny Off de BICZ. Zobaczymy dwie próby czytane tekstów, które zostały nagrodzone na konkursie dramaturgicznym Windowiska: „Tania fabuła” (godło GOB) oraz „Single” (godło KOCHANEK MOJEJ ŻONY), a Anka Wierzchowska i Paweł Demirski porozmawiają o różnorodności form dramatycznych jako wyrazie światopoglądu twórców.
Do konkursu w dziale „sztuki autorskie” zakwalifikowało się 10 zespołów: Teatr KOD z Dębna ze spektaklem „Wstyd”, Teatr Terminus A Quo z Nowej Soli – „Boski Fidel Castro”, Teatr Eksces z Rumii – „Hej, man!”, Kampania Teatralna Mamro z Warszawy „Epopeja”, Teatr KTO z Ozimka „Postmodernizm 2: Fatman’s return”, Sylwia Góra – „Sybilla – pieśń nieustająca”, Teatr Widzenie z Lublina „Alfabet”, Teatr Terato z Gryfina „Skrzypią drzwiczki”, Natalia Fijewska-Zdanowska ze spektaklem „Głuchoniemoc”. Będzie je można zobaczyć w Teatrze Miniatura w Gdańsku 21 i 22 października. W Teatrze na Plaży zobaczymy kategorię „adaptacje”: Teatr Rites de Passage „Białe noce” wg Dostojewskiego, Teatr Psychodelii Absolutnej „Publiczność…” na podstawie eseju dramatycznego Petera Handke „Publiczność zwymyślana”, Przemysława Buksińskiego „Świat w głowie” wg „Auto da fe” Eliasa Cannetiego, Teatr Fieter z Ozimka „Hrabalkiada” na podstawie tekstów Bohumila Hrabala, Juliana Swift-Speed „Kroki” wg „Losu utraconego” Imre Kertesza, Teatr Pod Lupą „Gnojek” wg „Gnoja” Wojciecha Kuczoka.
W jury festiwalu zasiądą: Krzysztof Sielicki – warszawski krytyk teatralny, Grzegorz Janikowski – teatrolog, wykładowca Akademii Teatralnej w Warszawie oraz … (tu przyp redaktora: trzecia osoba będzie poznana/ znana dopiero w czwartek, więc doniosę wtedy). Codziennie po wszystkich pokazach odbędą się omówienia spektakli, będące punktem wyjścia do ogólnej refleksji na temat współczesnego teatru niezależnego. Założeniem organizatorów jest uaktywnienie artystów do tworzenia teatru opartego na słowie. Wśród tendencji w teatrze niezależnym zdecydowanie ujawnia się ostatnio odchodzenie od tekstu w kierunku obrazu i ruchu. Windowisko ma za zadanie promowanie teatru, który wykorzystuje słowo jako punkt wyjścia do realizacji spektaklu, niezależnie czy to będzie własny tekst czy adaptacja dobrej literatury. Organizatorzy mają nadzieję, że dyskusja na temat spektakli poprowadzona przez doświadczonych krytyków teatralnych może być źródłem inspiracji dla twórców oraz umożliwi im zobaczenie siebie w szerszym kontekście zarówno historycznym, jak i ideowym.
Uroczyste ogłoszenie werdyktu jury odbędzie się w niedzielę, 23 października, w Teatrze na Plaży.
Bilety:
karnet na cały dzień 30 zł
na jeden spektakl 8 zł
impreza towarzysząca czyli Usta Usta 15 złPROGRAM FESTIWALU
Piątek, 21 października, Teatr Miniatura, Gdańsk17:00 Uroczyste otwarcie Festiwalu
17.30 Sylwia Góra (Andrychów) „Sybilla – pieśń nieustająca”
18.30 Terminus a Quo (Nowa Sól) „Boski Fidel Castro”19.00 Terminus a Quo (Nowa Sól) „Boski Fidel Castro”
19.30 Teatr Eksces (Rumia) „Haj man!”
20.00 Teatr Terato (Gryfino) „Skrzypią drzwiczki”
21:00 Kompania Teatralna Mamro (Warszawa) „Epopeja”
22.30 Omówienia spektakli
Sobota, 22 października, Teatr Miniatura, Gdańsk
15.30 Teatr Widzenie (Lublin) „Alfabet”
16.30 Natalia Fijewska-Zdanowska (Warszawa) „Głuchoniemoc”
17.30 Teatr KOD (Dębno) „Wstyd”
19.00 Teatr KTO (Ozimek) „Postmodernizm 2 – Fatman’s return”
20.00 Gość specjalny: USTA USTA (Poznań) „Ambroży”
21.35 Omówienie spektakli
Niedziela, 23 października, Teatr na Plaży, Sopot
12.00 Rites de Passage (Warszawa – Częstochowa) „Białe noce” wg Dostojewskiego
13.30 Teatr Psychodelii Absolutnej (Kraków) „Publiczność…” na podstawie eseju dramatycznego Petera Handke „Publiczność zwymyślana”
14.30 Przemysław Buksiński (Lublin) „Świat w głowie” wg „Auto da fe” Eliasa Cannetiego
16.00 Teatr pod Lupą (Łódź) „Gnojek” wg „Gnoja” Wojciecha Kuczoka
17.30 Teatr Fieter (Ozimek) „Hrabalkiada” wg prozy Bohumila Hrabala
18.30 Julian Swift-Speed „Kroki” wg „Losu utraconego” Imre Kertesza
19. 30 Omówienie spektakli
23.00 Ogłoszenie werdyktu jury, bankietOPIS SPEKTAKLI
Teatr Rondo, Słupsk
KrokiScenariusz: na podstawie powieści „Los utracony” Irme Kortesza
Stanisław Otto Miedziewski i Julian Swift-Speed
Wykonanie:
Julian Swift-Speed
Reżyseria:
Stanisław Otto Miedziewski
Przedstawienie oparte jest na motywach biograficznej powieści Imre Kertesza „Los utracony”. Jest to historia traumatycznych doświadczeń żydowskiego chłopca z Budapesztu, który opowiada o swojej wędrówce przez kręgi piekła Auschwitz. Wykonawca jest rówieśnikiem bohatera opowieści. Głównym powodem podjęcia tego tematu przez realizatorów przedstawienia jest próba swoistej konfrontacji dzisiejszej wrażliwości z faktem holocaustu. Przedstawienie otrzymało I Nagrodę na Ogólnopolskim Festiwalu Teatrów Jednego Aktora w Zgorzelcu, czerwiec 2005.
Natalia Fijewska-Zdanowska, Warszawa
„Głuchoniemoc”Tekst i reżyseria: Natalia Fijewska-Zdanowska
Wykonanie: Zuzanna Fijewska
"Głuchoniemoc" jest spektaklem autorskim. To opowiedziana prosto i bez "aktorskiego patosu" historia o szesnastoletniej dziewczynie - "A. z Grodziska", która zaszła w ciążę na pielgrzymce do Częstochowy. Nie jest to jednak kolejne publicystyczne biadolenie nad losem niechcianych ciąż. To raczej fantazyjno-karykaturalny obrazek naszego społeczeństwa, widzianego oczami prawie dziecka. "A. z Grodziska" to zwykła dziewczynka, otoczona przez zupełnie codzienne twory nasze-go świata - tępawego księdza, matkę zwariowaną na punkcie swojego psa, czy ponure panie z Koła Radia Maryja.
"Głuchoniemoc" to jeden z pierwszych spektakli o pokoleniu urodzonym w latach 80-tych - o jego problemach, samotności, żalu. Młody wiek zarówno autorki, jak i odtwórczyni głównej roli ma tutaj szczególnie istotne znaczenie - dzięki temu nie jest to opowieść dorosłych o młodej generacji, ale wypowiedź tej generacji o sobie samej. Może warto posłuchać jej głosu. Spektakl jest produkcją niezależną. Czas trwania: 55 min.
„...a historia ta zdarzyła się naprawdę.
Gdy łamiącym się głosem mówiła o tym, że zaszła w ciążę z NIM, i że nie było przy TYM żadnych spazmów rozkoszy, cała sala zamierała. Jednym słowem potrafiła sprawić, że wszyscy wybuchali śmiechem, jednym ruchem - by zamarli..
Opowieść o dziewczynie z Grodziska, która zaszła w ciążę na pielgrzymce do Częstochowy, która ze swoim problemem zwróciła się do młodzieżowej gazety (a propos odpowiedź brzmiała, by następnym razem używała środków antykoncepcyjnych...)w ustach Zuzanny Fijewskiej brzmiała tak autentycznie...
a historia ta zdarzyła się naprawdę. Dziecko, które ostatecznie przyszło na świat, ma się bardzo dobrze, jak zapewniła nas Zuzanna i jej siostra Natalia, autorka scenariusza. Ich rodzice są psychologami, dziewczyny przyznały, że udzielali im pomocy przy kreacji aktorskiej Zuzanny. Wyjaśnia to niezwykle dogłębne studium psychologiczne dziewczyny ze wsi, która ma stać się matką.”
Zuzanna (ur. 1984) interesuje się teatrem przede wszystkim od strony aktorskiej. Od lat działa w teatralnym nurcie offowym. Jest wielokrotną laureatka nagród aktorskich na festiwalach teatralnych, zarówno wojewódzkich, jak i ogólnopolskich. Na co dzień studiuje filozofię na UW, oraz prowadzi własny teatr przy 2 Społecznym Liceum Ogólnokształcącym w Warszawie.
Natalię (ur. 1981) interesuje reżyseria i pisanie. Pracuje jako dziennikarz i krytyk teatralny. Prowadzi kilka zespołów teatralnych, od trzech lat jest organizatorem i szefem artystycznym Ogólnopolskiego Festiwalu Teatrów Niesfornych "Galimatias". Jest asystentką reżysera w Laboratorium Dramatu przy Teatrze Narodowym. W 2001r. wydala debiutancki tom wierszy "Na kawę do nieba" w Staromiejskim Domu Kultury w Warszawie. Pisze również dramaty. Studiuje filozofię na UW.
„Białe noce” wg Dostojewskiegoreżyseria: Gienadij Trostaniecki
obsada: Agnieszka Przepiórska-Gawin i Bartosz Kopeć
„Białe noce” to historia spotkań dwójki młodych ludzi na jednym z petersburskich mostów. On włóczy się samotnie po mieście, ona przeżywa swoją pierwszą miłość, do mężczyzny, który odszedł. Tekst Dostojewskiego jest pełen mistrzowskich dialogów, które odsłaniają dwuznaczną głębię natury ludzkiej, zarówno dobre, jak i złe instynkty powodujące bohaterami. W jego utworach nie ma spotkań powierzchownych, pozornych – są bolesne, intensywne i skomplikowane.
Reżyserowi i aktorom spektaklu, który zobaczymy w sobotę, zależy przede wszystkim na opowiedzeniu historii o poszukiwaniu miłości i bliskości. Starają się odejść od tradycyjnego, "ciężkiego" Dostojewskiego, dodając kilka elementów humorystycznych. Wykorzystują w tym celu proste, ale zarazem wyraziste środki teatralne. Jedynym elementem scenografii jest metalowe łóżko, któremu towarzystwa dotrzymują cztery książki i kartki papieru. Zmiany miejsca akcji zaznaczone są ruchem.
Sylwia Góra, Andrychów
„Sybilla – pieśń nieustająca”adaptacja i reżyseria: Adam Jarek
wykonanie: Sylwia Góra
muzyka: Joanna Bronisławska
Twórców spektaklu zainspirował utwór Para Lagerkvista „Sybilla”, który jest opowieścią o losach słynnej antycznej wieszczki. Wygnana poza granice miasta, Sybilla opowiada swoją historię mężczyźnie, który podobnie jak ona doświadczył szczególnego kontaktu z bogiem. Lagerkvist w swoich tekstach pokazuje niepokojący wizerunek boga, zazdrosnego o swoich wybranych. Adam Jarek, wykorzystując historię Lagerkvista, napisał tekst, który ma być nieustającą pieśnią wyśpiewywaną przez aktorkę, która wciela się we wszystkie postaci tej opowieści. W roli Sybilli zobaczymy Sylwię Górę, która jest absolwentką Wydziału Aktorskiego Państwowej Wyższej Szkoły Teatralnej we Wrocławiu. Drogę artystyczną zaczynała w Teatrze Wierszalin rolą Wilgefortis w przedstawieniu "Ofiara Wilgefortis" Piotra Tomaszuka oraz rolą Leah w spektaklu "Dybuk" tego reżysera, gościnnie występowała w Teatrze w Tarnowie, grając Ofelię w "Hamlecie" w reż. Stanisława Świdra.
Teatr Psychodelii Absolutnej, Kraków
”Publiczność…”
na podstawie eseju dramatycznego Petera Handke „Publiczność zwymyślana”
scenariusz i reżyseria: Bartłomiej Piotrowski
występują: Wojciech Micho oraz Publiczność
„Publiczność…” jest autorską adaptacją partytury dramatycznej Petera Handke, Handle której zrezygnowaliśmy z obrzucania widzów obelgami – jak chciał tego autor – skupiając się raczej na wspólnej i oby dobrej zabawie.
Partytura dramatyczna, a właściwie esej Petera Handke jest w swoim założeniu przemową redukującą do absurdu relację, która zachodzi między widzem a aktorem. Teatr jest bowiem tam, gdzie między sceną a widownią, grającym a patrzącym powstaje jakakolwiek relacja czy stosunek: podziwu, zawiści, zachwytu, wrogości itd. Teatr jest tam, gdzie działanie pana A wywołuje reakcję pana B. Biorąc pod uwagę tę definicję nasze przedstawienie „Publiczność…” jest i nie jest teatrem… Jest raczej – jak chce Handke – przedmową. Przedmową do zabawy i powagi życia. Przedmową do Waszych przyszłych wizyt w teatrze…
Przemysław Buksiński, Lublin
„Świat w głowie” wg „Auto da fe” Eliasa Cannetiegoreżyseria: Anna Stanek
wykonanie: Przemysław Buksiński
"Auto da fe" to najgłośniejsza z książek Eliasa Canettiego (1905-1994),wybitnego prozaika, dramaturga i eseisty, laureata literackiej Nagrody Nobla (1981). Bohaterem powieści jest profesor Piotr Kien, światowej sławy sinolog, mól książkowy i odludek. Funkcjonuje w doskonałej harmonii we własnym, całkowicie oderwanym od rzeczywistości świecie. Historia Kiena, który w finale powieści płonie wraz ze swym legendarnym księgozbiorem, nosi cechy zrodzonej w rozgorączkowanym umyśle fantasmagorii, przybierając postać metafory.
Przemysław Buksiński - wielokrotny laureat Ogólnopolskiego Konkursu Recytatorskiego, za "Świat w głowie" zdobył wyróżnienie podczas XXXIV Ogólnopolskich Spotkań Amatorskich Teatrów Jednego Aktora w Zgorzelcu w 2005 roku.
Teatr FIETER, Ozimek
„Hrabalkiada” wg tekstów Bohumila Hrabalareżyseria i scenariusz: Robert Konowalik, Tomasz Huras
obsada: żona – Hanna Spólna
mąż Robert Konowalik
Spektakl składa się z dwóch nowelek opartych na tekstach Bohumila Hrabala. Pierwsza – „Przeprowadzka”, zrealizowana jest na motywach zaczerpniętych z hrabalowskich „Przerw”, druga – „Bezgłośna samotność” – oparta jest na tekście „Zaczarowany flet”. Na przedstawienie składają się dwa monologi. Jest to opowieść o śmierci i samotności, o rzeczach małych, skromnych i cichych, ale chyba najważniejszych. Wiele się tutaj nie dzieje, ten i ów może się nawet poczuć znużony lub zmęczony, ale też przedstawienie nie opowiada o rzeczach i zdarzeniach śmiesznych, więc tak to po prostu musiało być.
Teatr KTO, Ozimek
"Postmodernizm 2: Fatman's Return"opracowanie muzyczne, scenariusz i reżyseria: Robert Konowalik
obsada: Rafał Respondek, Łukasz Buda, Bartosz Głąb, Oriana Janerka, Katarzyna Chodak, Małgorzata Błońska, Małgorzata Sękowska, Sandra Lalik, Urszula Ciszek.
realizacja materiału audiowizualnego: Bartosz Zapart (czołówka), Robert Konowalik (Marihuana).
Kontynuacja spektaklu "Postmodernizm" Teatru Fieter i Teatru Następnego z 1998 roku.
Przedstawienie opowiada historię mniej więcej kryminalną, sensacyjną, jest też jednak swoim własnym pastiszem. Bohaterem jest Fatman, jeden z superbohaterów żyjących w USA, który ma za zadanie rozwikłać sprawę śmierci żony pewnego gangstera. Działając w dobrej wierze powoduje spustoszenie i pojawienie się dalszych ofiar. Spektakl stanowi mieszaninę stylów, form (nie tylko teatralnych, ale np. filmowych), postmodernistyczną zabawę w znane konwencje, słynne cytaty słowne lub muzyczne, innymi słowy - jest to rzecz wysoce dziwaczna.
Grupa Teatralna Pod Lupą, Łódź
„Gnojek” na kanwie prozy Wojciecha Kuczokareżyseria: Teresa Radzikowska-Binkowska
obsada: Wojciech/ Stary K. – Dobromir Ksawery Dymecki
Matka – Anna Małgorzata Bartosik
Wojtek – Sebastian Dominiak
Ciotka / Dziecko I – Marta „Nowul” Nowacka
Wujek / Dziecko II – Jacek „Jason” Maj
Pielęgniarka / Dziecko III / Kobieca Kobieta – Iwona Bożena Klimerek
Dziewczyna / Dziecko IV – Anna Kijach / Anna Zgoda
Od dwóch lat zespół poszukiwał tekstu, który w istotny sposób pozwoliłby mu na wyrażenie problemów i niepokojów młodzieży żyjącej u progu XXI wieku. Fascynująca powieść Kuczoka stała się podstawą wypowiedzi teatralnej. Tytuł spektaklu „Gnojek” precyzyjnie demaskuje stereotyp przedmiotowego traktowania dorastającego człowieka – lekceważenie jego talentów, wrażliwości, odrębności i indywidualnych rysów osobowości. To spojrzenie jest wciąż aktualne w patriarchalnym modelu rodziny, silnie zakorzenionym w polskiej kulturze. Podczas pracy nad spektaklem niezwykle istotna okazała się teoria ustawiania rodziny według Berta Hellingera, której przyświeca myśl: „bez korzeni nie ma skrzydeł”. Świadome zaakceptowanie własnej przeszłości oczyszcza, pozwala wzrastać i daje siłę do działania. Dlatego trzeba mieć odwagę, by spojrzeć swojemu gnojkowi prosto w oczy.
Terminus A Quo, Nowa Sól
„Boski Fidel Castro”autor tekstu, scenograf i reżyseria: Edward Gramot
obsada: Eliasz Gramont, Katarzyna Mikołajczyk
„Boski Fidel Castro” to spektakl napisany przez Edwarda Gramonta na początku 2005 roku dla syna Eliasza na dwa głosy, na dwie postacie.
Znajdujemy w nim teksty charakterystyczne dla TERMINUSA – pełne niedomówień, pomówień i insynuacji. Polityczny charakter tych tekstów jest zasygnalizowany już w samym tytule, bowiem rzecz jakby rzec jest o totalitaryzmach ze szczególnym upodobaniem postaci Fidela-Adolfa-Josifa jako postaci jednolitej w swej wymowie. Ten spektakl pomimo niewątpliwych walorów animacyjnych jest bardziej do słuchania. Nikt tu jednak nie mówi o teatrze, lecz o polityczno-historycznych konotacjach w trójwymiarze kultury rasta czyli kontrkultury jako takiej. Jest to spektakl z punktu widzenia KONTRKULTURY. To ekspozycja pretendentująca do kontrkulturowego teatru rapsodycznego z nadmiarem spontanicznej gry aktorskiej, tańca i wszelkiej schizy. Dlaczego ten spektakl tak późno został sprokurowany a pewnie dlatego że Boski Fidel miał upadek a Adolf pokazał się w „Upadku” z ludzką twarzą, nie mówiąc o Stalinie, który jak Lenin wiecznie żywy jest. Dlatego to wszystko. Dlatego.
Teatr Terato, Gryfino
„Skrzypią drzwiczki”scenariusz: Jacek Wilantewicz
grają: Weronika i Marta Potepa, Radek Zabłocki, Jacek Wilantewicz
muzyka: Aleph oraz collage
Aby dorosnąć, trzeba się zmierzyć z potworami własnego umysłu. Bohater przedstawienia z kawałków wyobrażeń i wspomnień buduje własną rzeczywistość, by się z nią zmierzyć. Największe strachy, które ma w sobie, ożywają i patrzą mu prosto w oczy. Teraz stoi przed wyborem: czy da się wciągnąć w groteskową grę podświadomości, czy też zrozumie, że to, jakie wydarzenia rozegrają się w potwornym świecie, zależy wyłącznie od niego.
Przedstawienie jest tworem całkowicie autorskim. Wykorzystano w nim nigdzie nie publikowane teksty Jacka Wilantewicza, napisane specjalnie na potrzeby przedstawienia. Inspirując się technikami pracy z ciałem (na przykład japońskiego teatru butoh, tańca współczesnego i kontakt improwizacji) oraz pracy ze słowem, tworzy przedstawienia, w których ruch, słowo, muzyka i światło, wpływając na siebie, tworzą integralną całość.
Kompania Teatralna Mamro, Warszawa
„EPOPEJA”autor – Grzegorz Reszka
muzyka – Scott Joplin, Aram Chaczaturian, Fryderyk Chopin
scenografia – Lech Tarczyński, Agata Wojas
obsada: Marcin Turek, Paweł Mitrowski, Tomasz Mitrowski, Iwona Wyżga, Kamila Brodowska, Jakub „Żaba” Jankowski, Grażyna Nowak, Łukasz Szyperski, Agnieszka Ludwinia, Łukasz Żółkowski, Agnieszka Zalewska, Daria Bojkowska, Katarzyna Pieciuk
Kompania Teatralna MAMRO jest jedną ze stosunkowo niedawno powstałych grup teatralnych. Swoje siły zjednoczyły w tym przedsięwzięciu - Teatr Porażka, Teatr Słowa i Świeża krew - ludzie, którzy dołączyli do MAMRO. Zespołem opiekuje się Grzegorz Reszka - postać niezwykle barwna. Absolwent szkoły muzycznej I stopnia im. W. Kurpińskiego w Warszawie i Wydziału Organizacji Produkcji Filmowej i Telewizyjnej PWSFTiT w Łodzi, dyplomowany mechanik lotniczy, który w swojej karierze był m.in. instruktorem teatralnym w Centrum Kultury Teatralnej Teatru Ochota. Jest dramaturgiem, aktorem i sprawuje artystyczną pieczę nad Kompanią Teatralną MAMRO.
Głównym wątkiem tej groteskowej komedii jest historia powstawania filmowej epopei z okresu II wojny światowej w polskich, trudnych dla sztuki i kultury warunkach.
Tuż pod powierzchnią szczytnych haseł i szlachetnych idei pojawiają się ludzkie słabości: zawiść, hipokryzja, koneksje i układy oraz sprzeczne interesy, które realizowane są kosztem prawdy historycznej i artystycznej.
Teatr Widzenie, Lublin
"ALFABET"scenariusz i reżyseria: Adam Bartoś
materiał wyjściowy powstał na drodze improwizacji w składzie: Joanna Dziaduszyńska; M. Sienicki; Adam Bartoś.
występują: Joanna Dziaduszyńska, Adam Bartoś
muzyka: Przemysław Łobzowski
światło: Ewa Wasilewska
Spektakl jest studium nad twórczością. Tytuł odnosi do występujących tam postaci – Alfa
i Omega. Tak mówią do siebie występujący tam aktorzy. Stają oni w obliczu wyzwania – realizacji spektaklu. W trakcie wykonywania tego zadania pojawiają się ich wcześniej skrywane fantazje i pragnienia. Akcja wyznaczona jest przez dialog między Alfą, Omegą
i Innym – postacią z ich wyobraźni, ale także muzykiem i widzem.
Teatr KOD
„Wstyd”scenariusz i reżyseria: Anatol Wierzchowiski
Już Gabriela Zapolska starała się pokazać portret rodzinny we wnętrzu mieszczańskiej kamienicy. Do tej pory temat rodziny pokazywany na scenie nie budził emocji, bowiem skupiał się na odwiecznym konflikcie pokoleń. We „Wstydzie” ta rodzina nie jest podzielona na dobrych złych domowników – to rodzina koszmarna, taka która może się tylko przyśnić. Ale czy na pewno? Ten sen śni Paweł – kaleka przykuty do wózka inwalidzkiego, który prawdopodobnie stracił swoich rodziców w jakimś wypadku. Zostawiany za kulisami teatru amatorskiego, w którym jego brat próbuje swoich sił jako aktor, ulega złudzeniu, że to, co aktorzy próbują złożyć w spektakl rozwija się w jego wyobraźni w historię nienawidzącej się rodzinki. Niepełnosprawny syn traktowany jest jak przedmiot i przyczyna wstydu. Ten sen przerywany jest histerycznym śmiechem lub krzykiem i wtedy okazuje się, że również aktorzy, którzy miotają się po scenie w niemocy stworzenia przedstawienia grają wobec siebie, a nienawiść czasami słychać w kąśliwych uwagach lub arogancji. Cała moc skupia się w Pawle, który jak lalkarz prowadzi swoich onirycznych krewnych na linach by w finałowej scenie obudzić się z pękiem lin w dłoniach i powiedzieć: Mam rodzinę.
Teatr Eksces, Rumia
„HAJ MAN!”autor: Jan Sikora
reżyser: Adrianna Malinowska, Anna Rekowska
obsada: Monika Brzeska, Wioleta Grodkowska, Aneta Kulling, Agnieszka Skawińska, Natalia Żukowska
To spektakl o próbie dotarcia do krainy wiecznego haju, do miejsca, w którym można uciec od siebie, od rzeczywistości, osiągnąć wymarzony błogostan. Spektakl o poszukiwaniu, dążeniu, zmęczeniu i o szpilkach.
USTA USTA, Poznań
„Ambroży”Teatr Usta Usta to grupa założona w 2000 r. przez dwóch aktorów teatru Biuro Podróży - Marcina Libera i Wojciecha Wińskiego. Ich pierwsza premiera była zatytułowana po prostu "A". Potem w ramach współpracy z teatrem Porywacze Ciał zaprezentowali spektakle "Sztuczne oddychanie" i "The Best Of".
Imię Ambrożego pochodzi od ambrozji: napoju bogów, rozumianego jako pewnego rodzaju narkotyk. To - zdaniem twórców - substancja przenikająca całą rzeczywistość, cały otaczający nas świat. - Ambrozja jest czynnikiem utrzymującym nas w twórczym życiu, dodającym pasji i twórczej energii do działania, ale jednocześnie posiadającym swoje ujemne strony. Pasja może przerodzić się w obsesję. Może stać się narkotykiem, który nas uzależni i wtrąci w sytuacje, nad którymi przestaniemy panować. Ambroży jest osobą wytworzoną w sposób sztuczny przez mistrza wiedzy tajemnej, któremu po licznych latach eksperymentów udało się tę substancję wydestylować. Jego celem jest stworzenie osoby idealnej o cechach boskich. Spektakl ma być formą seansu spirytystycznego, w którym Ambroży zostaje powołany do życia.
