Wokół odbudowy Gdańska po 1945 r. Dramatyczne zwroty akcji na przykładzie dzielnicy Stare Miasto.
W latach 1945-1946 przeważał pogląd, że Gdańska nie należy odbudowywać. Punktem zwrotnym był rok 1947, kiedy historyczne śródmieście Gdańska zostało wpisane do rejestru zabytków i powstały ramy prawne odbudowy. Kolejny punkt zwrotny to przełom 1949/50: likwidacja samorządu terytorialnego w Polsce i ręczne sterowanie odbudową Gdańska z Warszawy. W następnych latach gdańscy architekci ograniczani przez doktrynę socrealizmu starają się kontynuować odbudowę. W roku 1955, po restytucji planowania przestrzennego w Gdańsku, ruszają prace nad planem zagospodarowania przestrzennego Śródmieścia.
Wykład wygłosi dr inż. arch. Artur Kostarczyk, architekt-urbanista oraz naukowiec specjalizujący w zagadnieniach urbanistyki i środowiska kulturowego.
