W kolejnej odsłonie cyklu pedagodzy i pedagożki w Galerii Katedra na Wydziale Malarstwa zobaczyć można twórczość Tomasza Kopcewicza.
wystawa czynna w dniach: 04-22.12.2024
miejsce: Galeria Katedra, Wydział Malarstwa, Wielka Zbrojownia, Targ Węglowy 6, Gdańsk
kuratorką wystaw w Galerii Katedra jest Magdalena Pela
Tomasz KopcewiczAbsolwent ASP w Gdańsku, dyplom w Pracowni Malarstwa prof. Włodzimierza Łajminga (2002 r.) oraz Pracowni Intermediów prof. Witosława Czerwonki.
Od 2002 r. rezydent Gdańskiej Kolonii Artystów na terenach postoczniowych, gdzie współtworzył artystyczną grupę "Znajomi Znad Morza". Malarz, grafik, rysownik, autor krótkich form wideo. Punktem wyjścia dla jego wczesnych prac malarskich były banalne elementy pejzażu miejskiego, które jednak w sposób istotny wpływają na nasze zachowanie, np. kraty, bariery regulujące ruch uliczny czy charakterystyczny dla korporacyjnego openspace labirynt pracowniczych boksów. Interesuje go obraz uchwycony między przedstawieniem a abstrakcją, w którym dominuje geometria.
Kopcewicz w 2015 roku wraz z fotografem Michałem Szlagą tworzył artystyczny duet pod szyldem Odyseja. W latach 2018-2022 studiował na Międzywydziałowych Studiach Doktoranckich na Akademii Sztuk Pięknych w Gdańsku. Pracę doktorską pod kierunkiem prof. Krzysztofa Polkowskiego obronił z wyróżnieniem w 2022 roku. Obecnie zatrudniony na stanowisku adiunkta w Pracowni prof. Krzysztofa Polkowskiego.
Jego prace znajdują się w kolekcjach: Muzeum Narodowego w Gdańsku, Rothko Museum w Daugavpils na Łotwie, Imago Mundi - Luciano Benetton Collection, Gdańskiej Galerii Güntera Grassa, Instytutu Sztuki Wyspa w Gdańsku, Fundacji Tysiąca Najjaśniejszych Słońc w Gdańsku, Krupa Art Foundation, Galerii El w Elblągu oraz w licznych kolekcjach prywatnych w Polsce i za granicą.
O twórczości Tomasza Kopcewicza pisali m.in.: Jolanta Bobala, Bożena Czubak, Jagna Domżalska, Daniel Muzyczuk, Agata Rogoś, Patrycja Ryłko, Stach Szabłowski, Marta Wróblewska.
O twórczości: Obrazy z serii "Echo nadmiaru" nie stanowią elementu spójnej, zamkniętej koncepcji. Każdy z nich jest raczej reakcją na odmienny bodziec estetyczny lub intelektualny.
Łączy je jednak powracająca refleksja: to, co tworzę jako malarz, jest w dużej mierze echem nagromadzonych, zapisanych w pamięci gotowych obrazów. Nie tylko tych malarskich, lecz także wszelkich innych, do których współczesny świat oferuje nam w nadmiarze.
Moja praca to przede wszystkim dialog z własną pamięcią. Zanurzenie się w bezmiarze obrazów może prowadzić do poczucia bezsilności i frustracji, rodząc pytania: po co właściwie powiększać ten już monstrualny zbiór? Z drugiej strony odczuwam jedność i świadomość uczestnictwa w czymś większym ode mnie. To przekonanie, że mogę czerpać z dorobku wielkich poprzedników i "samplować" obrazy na własnych zasadach.
Chociaż mój język malarski wyrasta z osobistych emocji i doświadczeń, nieustannie towarzyszy mi myśl, że kroczę po śladach tych, którzy byli przede mną.
