Cyrkulacja oceaniczna transportuje olbrzymie ilości ciepła tropikalnego do Północnego Atlantyku zapewniając łagodne warunki klimatyczne północno-zachodniej Europie. To „centralne ogrzewanie” Europy w przeszłości geologicznej wielokrotnie ulegało naturalnym „awariom” powodując drastyczne globalne perturbacje klimatyczne. Czy ulegnie też wkrótce „awarii” ręką ludzką uczynionej, np. poprzez rozbójniczą emisję gazów cieplarnianych?
Docent Paweł Schlichtholz (ur. w 1962 r. w Sępólnie Krajeńskim) jest doktorem habilitowanym nauk o Ziemi w zakresie oceanologii. Od początku swojej działalności naukowej, tj. od ukończenia studiów na kierunku oceanografia fizyczna (1988 r., Uniwersytet Gdański) jest związany z Instytutem Oceanologii PAN w Sopocie, gdzie obecnie jest zatrudniony na stanowisku docenta. W okresie tym spędził też około pięciu lat na różnego typu stażach naukowych w Laboratorium Oceanografii Dynamicznej i Klimatologii na Uniwersytecie im. Piotra i Marii Curie w Paryżu.
Zawodowo interesuje się przede wszystkim wielkoskalową dynamiką oceanu i interakcjami klimatycznymi w Arktyce. Jako metody badawcze stosuje głównie analizę danych historycznych oraz proste modelowanie procesowe. Ostatnie jego badania dotyczyły dynamiki prądów na stoku kontynentalnym (Prąd Wschodniogrenlandzki i Prąd Zachodniospitsbergeński) oraz krótkookresowej zmienności klimatycznej własności i cyrkulacji mas wodnych w rejonie Oceanu Arktycznego w relacji do wymuszeń atmosferycznych (oscylacja północnoatlantycka). Wyniki swoich prac publikował w wiodących periodykach z dziedziny oceanografii („Journal of Geophysical Research”, „Deep-Sea Research”, „Journal of Physical Oceanography”, „Geophysical Research Letters”, „Progress in Oceanography”).
W życiu osobistym cieszy się solidnym wsparciem ze strony żony (też badacza naukowego, biochemika) i jedenastoletniego syna (w przyszłości, kto wie, może też naukowca). Chwile wolne lubi spędzać w lesie lub nad jeziorem.
