Wystawa "Zangs u Grassa. Formacje strukturalne" prezentuje wybór prac z czterech dekad działalności niemieckiego artysty Herberta Zangsa (1924-2003), kolegi Güntera Grassa. Oboje studiowali na Akademii Sztuk Pięknych w Düsseldorfie, a w wolnych chwilach dorabiali jako ochroniarze w lokalu "Csikos", w którym Grass występował również jako muzyk. Znajomość ta znalazła swoje odbicie w prozie Grassa. Tytuł wystawy "Formacje strukturalne" odnosi się bowiem do opisu stylu malarskiego Herberta Lankesa (alter ego Herberta Zangsa pojawiającego się w "Blaszanym bębenku"), odpowiadającego równocześnie abstrakcyjnej części twórczości Herberta Zangsa z lat '50.
Wystawa jednoczy w trzech grupach charakterystyczne motywy sztuki Zangsa, prezentując kolejne fazy jego twórczej ekspresji - ekspresyjno-naturalistycznej figuratywności poprzez abstrakcję, manifestowaną zwłaszcza w stylistyce Informel. Na ekspozycji znajdziemy m.in.: Drippingi inspirowane Jacksonem Pollockiem, Zabielenia - czyli pomalowane na biało obiekty (np. Krosno z 1953 r.). Dzieła te nawiązują do tradycji dadaistów i surrealistów posługujących się tzw. objets trouvés (obiektami i obrazami powstałymi ze znalezionych przedmiotów codziennego użytku), białe prace z grupy Plus-Minus, oraz dzieła z serii Wiązań (tj. przedmioty takie, jak korki czy kamienie, zawiązane na płótnie, tworzące kompozycje strukturalne). Istotną częścią wystawy jest zestawienie prac malarskich Grassa i Zangsa z początku lat 50-tych ubiegłego wieku oraz pokaz Anty-książek Zangsa, tworzonych od połowy lat 70-tych (prezentowanych na Documenta 6/1977), które kreują kontrowersyjny kontekst wobec twórczości pisarskiej Grassa oraz jego dezaprobaty wobec sztuki abstrakcyjnej.
Wyróżnikiem twórczości Zangsa był jego sposób obchodzenia się z tworzywem. Eksplorował specyfikę struktury różnorodnych materiałów, przetwarzał je, komponował ich wariacje, wykraczając poza kanon estetyczny i przekraczając granice tradycyjnie pojmowanego dzieła sztuki. Jego pracy zawsze towarzyszyła chęć eksperymentowania i tworzenia nowych rzeczy. Można to uznać za konsekwencję jego postawy twórczej, którą cechowała niemalże dziecięca otwartość i ciekawość, ocierająca się czasami o naiwność. Twórczość Zangsa można umieścić w kontekście dzieł takich artystów, jak: Yves Klein, Piero Manzoni, czy grupa ZERO.
Postać Herberta Zangsa budziła często kontrowersje, zarówno jeśli chodzi o jego życie prywatne, jak i decyzje artystyczne. Trzy filmy dokumentalne towarzyszące wystawie, tworzą okazję do bliższego poznania jego nietuzinkowej osobowości.
Herbert Zangs ur. 27.03.1924 r. w Krefeld (Niemcy). 1941-45 służba wojenna w Skandynawii. 1945-49 r. studia na Akademii Sztuk Pięknych w Düsseldorfie, gdzie studiowali także Joseph Beuys i Günter Grass. 1950 pierwsza wystawa indywidualna w Muzeum w Krefeld. Następnie dalsze wystawy, nagrody i podróże po całym świecie. Od 1962-1977 wieloletni pobyt najpierw w południowej Francji, później w Paryżu. Powrót do Niemiec. 1992/93 amputacja obu nóg na wskutek źle leczonej cukrzycy. 26 marca 2003 Zangs umiera tuż przed ukończeniem 79 lat.
Zangs u Grassa. Formacje strukturalne. | Herbert Zangs i Günter Grass Wernisaż: piątek 27 września 2013, godz. 18:00
Wystawa: 28 września 2013 - 12 stycznia 2014
Kuratorka: Katarzyna Rogacka-Michels
Miejsce: Gdańska Galeria Güntera Grassa, ul. Szeroka 34/35, 36, 37, Grobla I 1/2
Godziny otwarcia galerii: wt-śr 11-17, czw-nie 11-19,
