Teatr A3 (Polska)
Zmysły
W przemieszczającej się ulicami tańczącej, stepującej, śpiewającej konstrukcji-Twarzy osłuchujemy, obwąchujemy, oglądamy i dotykamy każdy napotkany obiekt - budynek, ławkę, pomnik, latarnię.
Codzienność otoczenia ludzi/miasta/zdarzeń widzimy w wielu kolorach i nastrojach, w absurdzie, który dyktuje zmysłowe odbiory, bez potrzeb określeń języka.
Działaniem kabaretowym, w którym Absurd miesza się z Humorem w rytm stepujących Gałek Ocznych i śpiewająco-wrzeszczących Uszu, prowokujemy do kontaktu, dialogu, interakcji z Widzem, Przechodniem, Spacerowiczem, itd.
A3 - teatr różności, teatralne panopticum. Nie jest teatrem tańca, a ruch łączy z muzyką. Nie jest pantomimą, a gloryfikuje gest, ten najbardziej nieznaczny. Nie trzyma się linearnych historii, a aktorów wiąże siatką wzajemności; wodzi na pokuszenie humoru i zasępienia, przerysowania zwyczajności, groteski i absurdu. Przetwarza codzienność, tworząc z niej kod rytuałów.
Zmysły
W przemieszczającej się ulicami tańczącej, stepującej, śpiewającej konstrukcji-Twarzy osłuchujemy, obwąchujemy, oglądamy i dotykamy każdy napotkany obiekt - budynek, ławkę, pomnik, latarnię.
Codzienność otoczenia ludzi/miasta/zdarzeń widzimy w wielu kolorach i nastrojach, w absurdzie, który dyktuje zmysłowe odbiory, bez potrzeb określeń języka.
Działaniem kabaretowym, w którym Absurd miesza się z Humorem w rytm stepujących Gałek Ocznych i śpiewająco-wrzeszczących Uszu, prowokujemy do kontaktu, dialogu, interakcji z Widzem, Przechodniem, Spacerowiczem, itd.
A3 - teatr różności, teatralne panopticum. Nie jest teatrem tańca, a ruch łączy z muzyką. Nie jest pantomimą, a gloryfikuje gest, ten najbardziej nieznaczny. Nie trzyma się linearnych historii, a aktorów wiąże siatką wzajemności; wodzi na pokuszenie humoru i zasępienia, przerysowania zwyczajności, groteski i absurdu. Przetwarza codzienność, tworząc z niej kod rytuałów.