W piątkowy wieczór w Filharmonii Bałtyckiej wystąpili finaliści tegorocznego Międzynarodowego Konkursu Skrzypcowego im. Henryka Wieniawskiego - zwyciężczyni Weriko Czumburidze, Richard Lin (V nagroda) oraz jedyna Polka w finale, Maria Włoszczowska (VI nagroda) z towarzyszeniem Orkiestry PFB pod dyr. Mirosława Jacka Błaszczyka.
2016-11-05 17:26
Veriko ma swoją wizję koncertu i wystarczyło wysłuchać jej wykonania w Poznaniu, żeby wiedzieć, że tempo w niektórych momentach może być dla orkiestry zabójcze :-) Jeszcze bardziej żałuję, że nie udało mi się kupić biletu...
2016-11-05 21:14
Ja kupiłem jakies 30 minut przed koncertem, a miejsc na chórze było jeszcze sporo. Może widoczność ograniczona, ale słychać wszystko było znakomicie.
2016-11-05 18:41
Brawo orkiestra...naprawde mily wieczor..
2016-11-05 18:57
2016-11-05 22:18
To samo miało miejsce po konkursie chopinowskim. No cóż... Pominę już, że żaden z laureatów nie zdecydował się na wybór I Koncertu Wieniawskiego, trudniejszego technicznie (o Paganinim nie wspominając).
2016-11-06 01:49
Ale żeby gwiazda nazwac tego pajaca?
2016-11-05 23:59
Kolejna recenzja na portalu z tym tytułem.
Macie jakieś gotowce, czy ubogie zasoby leksykalne?
2016-11-06 00:19
Pani Maria - powinna przesłuchać swoje nagrania sprzed 5 lat. Usłyszeć tą świeżość interpretacji i jednocześnie moc wykonania. Trochę "zapomnieć" o kursach mistrzowskich i nieco się "odmanierować". I będzie dobrze. Przecież nie można Jej odmówić ani talentu, ani techniki, ani w końcu zapomnieć o pracy którą włożyła w przygotowanie TAKIEGO programu jak na konkurs Wieniawskiego. Artysta nie może być niewolnikiem żadnego Maestro. Musi być jak pasożyt - wyssać co najlepsze i dalej iść własną drogą...
Pan Richard - no cóż. Wykonanie perfekcyjne, włącznie z trudną (chyba) dla Azjaty zmienną agogiką ronda w 3 części Wieniawskiego, jak i z obiektywnie niełatwą zmianą tonacji (D-dur) z zachowaniem spójności sonorystycznej. Generalnie - młody, profesjonalny perfekcjonista. Oby tylko nie przekształcił się w robota wykonawczego.
Nie zgadzam się z Panią Redaktor w ocenie występu Pani Weriko. Owszem, jest to osobowość ekspansywna, ale w granicach przyzwoitości. Nic agresywnego nie było w Nokturnie. Wręcz przeciwnie - oniryczny i nieoczywisty dźwięk Jej skrzypiec był wręcz prowadzony przez orkiestrę. Piękne dialogowanie z tubą i kontrafagotem - to był przecież pokaz współpracy solista-orkiestra!. Rubata w Scherzo - tu można by się zgodzić z opinią Pani Redaktor, gdyby nie jedno. Otóż (moim zdaniem) niemożliwym jest, by orkiestra tak precyzyjnie reagowała na takie zmiany. To musiało być uzgodnione i przećwiczone. A efekt... Vox populi vox Dei! :-)
Passacaglia - to "podprowadzenie" do kadencji. Kadencja zaś i Burleska - to już niewątpliwie "własność" solisty. Pani Weriko doskonale dała to do zrozumienia - ot i wszystko. Inna sprawa, że Jej interpretacje dużych form wymagają towarzystwa więcej niż doborowego.
I takim też towarzystwem była tego wieczoru Orkiestra PFB! Wielki szacunek dla Muzyków i Dyrygenta.
2016-11-06 07:33
Fetyszyzm?
2016-11-06 11:33
Kretynizm?
2016-11-07 00:24
Nic nie było uzgodnione i przeciwiczone, bo Veriko niestety nie panuje nad swoja emocjonalnoscia, jest wulkanem ognia ktory nie wiadomo gdzie kiedy i jak wybuchnie. Dlatego granie z nia bylo ekstremalnie trudne i momentami ocieralo sie o zupelne rozminiecie. Dorabianie tak gornolotnych teorii nijak sie ma do rzeczywistosci, trzeba tylko ta rzeczywistosc znac.
2016-11-07 11:48
Pewnie że trzeba znać. Opowiesz trochę o tej rzeczywistości? Wiesz, inaczej rzecz wygląda z pozycji widza, a inaczej z pozycji twórcy. Wybacz proszę zatem te "górnolotne teorie".
Portal trojmiasto.pl nie ponosi odpowiedzialności za treść opinii.
Filmy
Najstarszym zabytkiem w Sopocie, będącym jednocześnie oddziałem Muzeum Archeologicznego w Gdańsku jest:
