Wybrzeże Sztuki konsekwentnie umacnia się jako impreza eklektyczna, godząca nowoczesne interpretacje z rzadko w Trójmieście widywaną klasyką. Ogromne zainteresowanie festiwalowymi propozycjami przekonuje, że ten kierunek jest słuszny, choć aż prosi się, by pokazy wybranych spektakli obudować wydarzeniami towarzyszącymi.
2014-11-14 08:15
A ja wczoraj na tym zasnąłem.
2014-11-14 08:54
Dziwne, że recenzent nie wspomniał o tym, że spektakl lupy jest również głosem krytyki w kierunku Jana Klaty i jego dyrektury w starym teatrze w Krakowie.
2014-11-14 08:58
Bilety drogie i mało dostępne, byłam na Starej Kobiecie, Trędowatej i Wicince. Pani Anna Dymna magiczna, Frycz Mistrz. Festiwal bardzo udany, piszę to z perspektywy schodów. Brakowało mi możliwości spotkania z mistrzami.
2014-11-14 09:23
Chyba nie ta sama trędowata widzieliśmy, spektakl ogólnie nudny, brak mu jakiejś "ikry", nudny, rozwleczony. Jedyne sceny godne uwagi to :
- ubieranie Stefci przez służąca do ślubu,
- końcowa scena.
2014-11-14 13:18
Kluczem doboru spektakli chyba była golizna, w "każdym"(Broniewski, dziady, trędowata, wycinka) przedstawieniu obowiązkowa scena rozbierana.
2014-11-14 15:26
Odważny teatr, sztuka ogólnie to taki gdzie latają nago,albo kopulują i dla okrasy rzucają kurkami. Powinno być też poprawnie politycznie, czyli geje tylko pozytywnie i Polska i Kościół w totalnej krytyce.Takie szambo serwuje większość "wybitnych" twórców. Mam nadzieję, że przyjedzie czas opamietania i będą się tego wstydzić jak kiedyś np. Szymborska swoich wierszy o Stalinie.
2014-11-14 18:23
Spektakl przeciągnięty do granic absurdu. Czy naprawdę konieczne jest czterogodzinne , przeważnie nudne prezentowanie pustoty i wypalenia tych, którzy uważają się za artystów? Dla kogo jest to spektakl? Chyba sztuka dla sztuki i dla snobów, którzy nazwą się znawcami sztuki i dorobią odpowiednią ideologię.
2014-11-16 03:10
Niby festiwal bez klucza doboru spektakli a jednak coś je łączy - wszystkie zaskakują widza swoją formą, choć jakże różną. W zasadzie to świadczy pozytywnie o dziele, bo to wskazuje na jego oryginalność. Może też i dlatego wszystkie z pięciu przyjezdnych spektakli (dwie produkcje Wybrzeża i tak można oglądać przy innych okazjach) zostały przyjęte z zadowoleniem.
Co do Wycinki. Spektakl powinien być w zasadzie "zdyskwalifikowany" za długośc trwania - cztery i pół godziny trzymać widza w teatrze to tak jak przejechać się po nim teatralnym walcem. Pewnie niestety o to chodziło... no i faktycznie wycinka totalna, choć Krystial Lupa posługując się tekstem austriackiego pisarza z lat 80. dokonał spustoszenia jedynie w swoim otoczeniu artystycznym. To co tu pokazano to uprawiana metodami artystycznymi para-socjologia środowiska artystycznego (czasami trochę socjologia naiwna). Jednak nie jest to fikcja lecz powieść z kluczem, przedstawianym osobom odpowiadają więc realne postacie. Joana Thul, która pełni w tej sztuce funkcję ofiarniczą (zbawia pozostałych), faktycznie popełniła samobójstwo. Jak się dowiadujemy podczas sztuki to osoba opuszczona przez "wszystkich", rodzinę, a na pogrzebie nie ma męża, jest tylko jej tzw. "partner życiowy" - niby realne bo wiadomo, że samobójstwa popełniają najczęściej osoby mocno oderwane od tkanki społecznej, w której tkwią. Ostatecznie jest to bardzo zjadliwa krytyka świata artystycznego. Nie wiem skąd opinia, że to sztuka "najbardziej wyczekiwana" na tym festiwalu - może dlatego, że była pokazana na końcu, więc najdłużej trzeba było czekać by ją zobaczyć (tylko proszę nie twierdzić, że to absurdalne). Może faktycznie najbardziej porusza świat artystów - szczególnie tych, którym blisko do teatru. Autor Thomas Bernhard pokazny na scenie zawsze niejako patrzy na pokazanych tam ludzi z oddali, z ukosa, z dystansu i krytykuje, słowem: wycina wszystkich jak leci. Ostatecznie artysta, który zobaczy taki bezsensownie absurdalny, żałośnie komiczny, depresyjny świat i wyjdzie z teatru może się już tylko poczuć lepiej odkrywszy, że bagno w którym tkwi w zasadzie nie jest aż tak bardzo głębokie jak to pokazano. I może to jest najbardziej optymistyczny akcent tego przedstawienia. Gorzej już być nie może i wówczas można się odbić od dna. Tym niemniej zauważyłem, że krtytycy komentujący tą sztukę podzielili się na dwa zwalczające się obozy. Ci z pierwszego obozu są zdania, że podczas kolacji pokaznej na scenie podano sandacza bengalsjkiego, ci z drugiego natomiast piszą, że był to sandacz balatoński. Z uwagi na brak zgodności w tej kwestii, do prawdy sam nie wiem co mam o tym sądzić. Niewątpliwie to kwintensencja wartości wielu wodolejnych tzw. "recenzji teatralnych".
Portal trojmiasto.pl nie ponosi odpowiedzialności za treść opinii.
Filmy
Jakie dwie sztuki zrealizował w Teatrze Wybrzeże Jan Klata?
