Torus Wybrzeże Gdańsk 1 lutego, w sobotę o godzinie 17 ugości w hali AWFiS przy ul. Górskiego Górnika Zabrze w meczu 19. kolejki PGNiG Superligi. Gospodarzom z pewnością przydałby się taki rozgrywający jak Michał Olejniczak. Jednak uczestnik mistrzostw Europy nadal gra i trenuje w SMS Gdańsk. Rozmowy na temat nowego klubu odkłada na później - Trójmiasto nauczyło mnie życia. Przyjeżdżając tu, nie wyobrażałem sobie, że może być tak fajnie - przyznaje piłkarz ręczny, który 31 stycznia kończy 19 lat.
Rafał Sumowski:
Torus Wybrzeże Gdańsk chętnie zatrudnia u siebie absolwentów gdańskiej SMS. Czy to byłby dobry klub i dla pana, czy szuka pan klubu wyżej notowanego w krajowej hierarchii?Michał Olejniczak: Nie chcę się teraz wypowiadać w kwestiach przyszłości. To dla mnie ważny moment. Wiem, że mogę być uważnie obserwowany przez różne kluby. Na takie rozmowy przyjdzie jeszcze czas.
Torus Wybrzeże Gdańsk przegrało wygrany mecz - możliwość wystawienia ocen piłkarzom ręcznym i trenerowi oraz relacja ze Szczecina
Jestem wychowankiem UKS Miś Gorzów Wielkopolski. Już w szkole podstawowej wiedziałem o gdańskim liceum i bardzo chciałem tam trafić. W maju 2017 roku pojechałem na testy, przeszedłem je pozytywnie i zostałem przyjęty. Bardzo pomogli mi rodzice, którzy od początku mocno mnie wspierali. Gdy byłem mały, wozili mnie na każdy trening.
Co pan sądzi o przenosinach SMS do Kwidzyna?Szkoda, że szkoła znika z Gdańska. Będę bardzo dobrze ją wspominał, jak i życie w Trójmieście. Wykształciło się tu wielu znakomitych zawodników, miałem okazję pracować ze świetnymi trenerami. To kawał historii. Trójmiasto nauczyło mnie życia, przyjeżdżając tu, nie wyobrażałem sobie, że może być tak fajnie. Dostęp do morza, komunikacja, różnorodność dyscyplin sportowych... To wszystko zrobiło na mnie wrażenie. Miałem okazję jeździć na mecze piłki ręcznej także do Gdyni, ale byłem i na meczu piłkarskiej Lechii. Chciałbym kiedyś docelowo zamieszkać w Gdańsku, ale najpierw zamierzam wrócić tu z reprezentacją Polski i zagrać w Ergo Arenie.
Szkoła Mistrzostwa Sportowego piłkarzy ręcznych zniknie z Gdańska
W ogóle nie spodziewałem się, że trener zabierze mnie na mistrzostwa. Rozmawialiśmy wcześniej o reprezentacji, ale doskonale zdawałem sobie sprawę z tego, że są ode mnie lepsi i bardziej doświadczeni zawodnicy. To powołanie to spełnienie moich marzeń z dzieciństwa.
Dostał pan szansę w meczach ze Szwajcarią i Szwecją po tym, jak urazu nabawił się Przemysław Krajewski. Jak odnalazł się pan na tej imprezie?To dla mnie piękne chwile, które będę pamiętał na długo. Sama organizacja turnieju zrobiła na mnie ogromne wrażenie. Wyjść, mierzyć się z najlepszymi i rzucić nawet kilka bramek - to coś niesamowitego, to ogromna motywacja do dalszej pracy nad sobą. Wiem, że trener Rombel nie wymagał ode mnie tyle, co od bardziej doświadczonych kolegów, ale to nie jest tak, że byłem bezkarny. Grałem na środku, gdzie trzeba pokierować grą, więc też byłem rozliczany z błędów.
Jak reagowała pana rodzina, koledzy?Otrzymałem wielkie wsparcie. Rodzice byli zaskoczeni tak samo jak ja, ale bardzo dumni. Cały czas mi kibicowali, dostawałem SMS-y z wiadomościami po meczach. Po powrocie do Gdańska koledzy gratulowali mi i chwalili za występy. To było bardzo miłe.
Był na turnieju konkretny moment, który zapamięta pan do końca życia?Nigdy nie zapomnę, kiedy podczas meczu ze Szwajcarią nabrałem na faul w ataku
Andiego Schmida. Oglądałem to później na powtórkach i wyglądało dość poważnie. Po przyjeździe do domu nawet rodzice wspominali, że świetnie się ustawiłem.
Przegraliście wszystkie trzy mecze w grupie i szybko pożegnaliście się z turniejem, ale porażka 26:28 ze Szwecją chyba rozpaliła światełko w tunelu. Będzie lepiej?Myślę, że jest nadzieja. Jesteśmy młodzi i głodni grania, ale brakuje nam doświadczenia. Musimy grać na takich imprezach i się ogrywać. Przed nami bardzo dużo pracy, ale wierzę, że polska reprezentacja w piłce ręcznej będzie robiła postępy.
Z panem jako etatowym kadrowiczem?Do nikogo nie będę mieć żalu, jeśli nie dostanę powołania. Będę jednak dalej pracował, aby je otrzymać.
Oglądał pan mistrzostwa do końca w telewizji? Coś pana zaskoczyło?Na pewno to, że już w fazie grupowej odpadli Francuzi i Duńczycy. Przewidywałem natomiast, że Hiszpanie zajdą daleko i sięgną po medal, choć niekoniecznie, że zdobędą tytuł. Pozytywnie zaskoczyli Portugalczycy, którzy zajęli 6. miejsce.
Portal trojmiasto.pl nie ponosi odpowiedzialności za treść opinii. 
