Zawsze zastanawiałem się czy znajdę miejsce, w którym moje dzieci będą równie szczęśliwe jak w domu z rodzicami. Muszę się przyznać że jestem troszkę zazdrosny. Już tłumaczę dlaczego. Gdy kilka lat temu oddawałem mą córkę do tego przedszkola byłem pełen obaw, czy sobie poradzi, czy się zaaklimatyzuje, czy będzie bezpieczna itd. Pamiętam pierwsze powroty z oczami pełnymi łez, pierwszy występ ze spuszczoną głową. Już po kilku tygodniach moje dziecko zaczęło mówić pełnymi zdaniami, cała droga powrotna to opowiadanie jak świetnie się bawiłam, czego się nauczyłam, co nowego ciekawego zobaczyłam, jak fajowskie są wszystkie Panie - nie tylko nauczycielki ale również i te wspierające. Moje dziecko rozwijało się w zastraszającym tempie, wciąż mnie zaskakuje poziomem wiedzy, wierszykami, piosenkami, umiejętnością porozumiewania się w językach obcych, tańcem (w tym polonez!!), liczenie, pisanie itd. Wycieczki do teatru, muzeum czy innych ciekawych miejsc to stały element. Ma mnóstwo p
rzyjaciółek i kolegów z którymi spotykamy się również po przedszkolu. Córka jest tam szczęśliwa i ciągle chce tam wracać, właśnie dlatego jestem zazdrosny. A za kilka dni oddam tam syna. Jestem o niego spokojny