Mucha.
Brzydzę się much. A tu wchodzę do łazienki i siedzi jedna na umywalce, jakby na wodę czekała. Trafiłam ją wodą z rozpylacza, zniknęła, zalałam okolicę prysznicem. Nie ma jej, pewnie nie żyje. Wracam po dwóch godzinach się umyć a franca pływa w płytkim naczyniu, zresztą rozpaczliwie a żywotnie przebierając odnóżami. Myślę sobie: dobiję topiąc. Sięgam już po prysznic jedną ręką a tu... moja druga ręka się wyciąga i podaje musze palec, następnie kładzie bezpiecznie, z dala od wody. ??! Schnie teraz ta mucha. Jak wyschnie, osra mi ubrania. Ohyda. I tak myślę: nawet schlebiać sobie nie mogę, że tak dobra jestem, bo widziałam odruchowo, w zgodzie z sobą. Żebym tak jeszcze była psycholem, którego cieszy mordowanie a powstrzymała się, uratowała... O, to by było coś. A tak? Do rzeczy jednak: wymyślcie mi, proszę, imię dla muchy.
1
0