Ciągle słyszę jak o kobiecie, która jest świadkiem mówi się świadkowa.
To jest koszmary błąd! Świadkowa to żona świadka. A jeśli dziewczyna jest świadkiem na waszym ślubie to jest ŚWIADKIEM a nie świadkową.
Dokładnie tak samo jak doktorowa to żona doktora, a nie kobieta lekarz.
Mówi się świadek Maciek i świadek Ania, a nie świadek Maciek i świadkowa Ania (chyba, że ma się na myśli żonę Maćka który jest świadkiem).

dla Gangreny!

http://slub.onet.pl/1358396,obyczaje_artykul.html

Świadkowa - w tłumaczeniu z języka anielskiego "służąca panny młodej", towarzyszy jej w przymiarkach sukni, doborze biżuterii, konsultacjach z fryzjerem i makijażystką. W czasie ślubu w kościele układa fałdy sukni, podczas wesela pomaga poprawiać makijaż, a po oczepinach - przebrać się w wieczorową suknię.

Świadek natomiast czuwa nad terminami dostaw alkoholu i napojów, stroi ślubny samochód, a w dzień ceremonii przywozi wiązanki i pilnuje, by zdenerwowany pan młody nie zapomniał o obrączkach, a nawet, gdy sytuacja tego wymaga, zabiera je za niego. Podczas wesela wznosi pierwszy toast - dobrze, jeśli przy okazji wygłosi krótkie okolicznościowe przemówienie, np. opowie, jak obserwował rodzenie się miłości między nowożeńcami.

No.. co ja mogę poradzić, że te artykuł pisał KRETYN.
Oczywiście możesz mówić jak chcesz, ale to jednak obciach.

Słowniki rzeczywiście notują tylko formę: świadek, którą definiują jako 'osobę obecną przy czymś'.

Mimo wszystko jednak upieranie się przy wyższości formy: świadek nad formą: świadkowa jest nieco anachroniczne w dzisiejszych czasach i ma swoje korzenie w tradycjach patriarchalnych, które wciąż niestety są silnie zakorzenione w naszym społeczeństwie, co widać chociażby w naszym języku. Niestety, w języku polskimi nie ma równouprawnienia kobiet i mężczyzn, piszą o tym m.in. Małgorzata Karwatowska i Jolanta Szpyra-Kozłowska w książce "Lingwistyka płci. Ona i on w języku", http://www.lideria.pl/Lingwistyka-plci-Ona-i-on-w-jezyku-polskim-Malgorzata-Karwatowska-Jolanta/sklep/opis?nr=241394#o .

Język kształtuje naszą rzeczywistość, myślimy o świecie tak, jak o nim mówimy, dlatego właśnie warto dążyć do równouprawnienia w płaszczyźnie językowej. W dyskursie feministycznym jak najbardziej dąży się do tworzenia żeńskich form zawodów, funkcji i stopni naukowych, powstają takie słowa jak: kulturoznawczyni, filolożka, ekolożka, ginekolożka, profesorka, doktorka. I absolutnie z punktu widzenia językowego nie jest to działaniem złym, przecież język polski jest językiem żywym i jako taki powinien się wciąż rozwijać.

Dlaczego forma żeńska ma oznaczać przynależność do mężczyzny, a nie wykonywany zawód czy funkcję kobiety? Sędzina też była kiedyś tylko żoną sędziego, podczas gdy dzisiaj rozumienie tego wyrazu jest już inne. Ewolucja, także semantyczna, jest cechą języka żywego, więc nie walczmy z nią! Zwalczajmy natomiast formy niepoprawne systemowo, tak jak: włANczać (zamiast: włĄczać), jeść kotletA (zamiast: kotlet), zamawiać tortA (zamiast: tort) - to są chwasty, których należy się obawiać i które trzeba zwalczać, bo zagrażają one czystości naszego języka.

Przy okazji, zwracam uwagę, iż słowo: obciach też nie jest leksemem notowanym przez słowniki języka polskiego. Jest to słowo bardzo potoczne, wręcz kolokwialne, może więc też wstyd go używać?

Zgadzam się z Wercią, a tak poza tym, to czy warto przejmować się postem kogoś kto siebie sam nazywa "gangrena"? :P

http://pl.wikipedia.org/wiki/Gangrena

Jeju, to zdjęcie z Wikipedii jest przerażające:P.