11 grudnia o godz. 20:00 w Centrum św. Jana wystąpi najwybitniejszy kontratenor naszych czasów - Max Emanuel Cencic wraz z George Perou i jego wyśmienitą grupą Armonia Atenea. Artyści przedstawią materiał z albumu Rokoko wydany przez Decca Classics. Finał festiwalu zapowiada się więc wystrzałowy. Dosłownie, gdyż muzyka Johanna Adolpha Hassego należy do najbardziej wirtuozowskich i wymagających, jakie kiedykolwiek zostały napisane dla ludzkiego głosu. Hasse był zresztą jednym z absolutnie najsłynniejszych kompozytorów epoki, zostawiając za sobą nawet Handla, nie mówiąc już o lokalnych sławach, jak Jan Sebastian Bach...
Niezrozumiałe wyroki, skazujące go przez ostatnie trzy stulecia na egzystencję jedynie na kartach podręczników historii muzyki, dziś - na naszych oczach - same przechodzą do historii. Hasse należy obecnie do twórców odzyskujących sławę i powodzenie. Co jest zasługą najwybitniejszych współczesnych śpiewaków - gdyż tylko tacy są w stanie oddać mu sprawiedliwość.
Max Emanuel CencicUznawany za jednego z najlepszych współczesnych kontratenorów, występuje w największych salach wraz z najwybitniejszymi zespołami i dyrygentami, kreując szereg spektakularnych projektów artystycznych. Karierę solową rozpoczął w 1992 r. jako sopran chłopięcy (w słynnym chórze Wienersaengerknaben), w 2001 inicjując ją na nowo jako kontratenor. W tej roli jego pierwsze wielkie sukcesy to np. Neron w Koronacji Poppei Monteverdiego w Bazylei w 2003 r. (Best New Singer of the Year - "Opernwelt") czy Herold w światowej premierze Medei Aribert Reimanna w Wiener Staatsoper w 2010. Szczególne znaczenie miały występy w barcelońskim teatrze Liceu u boku Plácido Domingo (2011-12), amerykańskie tournée z Riccardo Mutim i Chicago Symphony Orchestra oraz recitale solowe w Wersalu, Teatrze Champs-Élysées, na Handel Festival w Karlsruhe, w Lisinski Hall w Zagrzebiu czy Onassis Hall w Atenach.
Jako dyrektor artystyczny Parnassus Arts Production odpowiada za koncepcję i realizację wielkich dzieł włoskiej sceny barokowej, prezentując tak sensacyjne odkrycia, jak ostatnia opera Leonardo Vinci Artaserse. Za wykonaną w niej wymagającą rolę Mandane, jak i za całe przedsięwzięcie, otrzymał pełne zachwytu recenzje - od Paryża do Wiednia. Produkcja otrzymała 11 międzynarodowych nagród, w tym dwie Echo Klassik (CD 2013, DVD 2014) i dwie nominacje Grammy.
Szereg wyróżnień mają na swoim koncie także inne jego nagrania, np. Faramondo (Virgin Classics 2009) - m.in. Diapason découverte i Diapason d'Or. Mezzo-soprano (EMI/Virgin Classics 2010) - recital arii Handla - obok nadzwyczajnych recenzji zdobył także nagrodę francuskiego magazynu "Télérama", chorwacką nagrodę Porin, Preis der Deutschen Schallplattenkritik i Orphée d'Or Académie du Disque Lyrique.
Również nagradzane DVD Il Sant'Alessio Landiego (Virgin Classics 2008) i L'incoronazione di Poppea Monteverdiego (Teatro Real, Madrid 2011) dyrygowane były przez Williama Christie, podobnie jak słynny album Cencica Duetti (2011), który w 2012, obok nagrania Ezio Glucka, gdzie Cencic występował jako Valentiniano, otrzymał prestiżową niemiecką nagrodę ECHO Klassik. Podobnie wyróżniane były kolejne nagrania z udziałem śpiewaka
W wykonaniu Siroe Hassego (nagrane przez Decca w 2014 r.), Cencic nie tylko śpiewał rolę tytułową, lecz także debiutował jako reżyser. Produkcja objechała następnie Europę, zbierając znakomite recenzje.
George Petrou
Studiował grę na fortepianie w Konserwatorium w Atenach, a następnie w Royal College i Royal Academy of Music w Londynie. Początkowo rozwijał karierę pianistyczną (m.in. z powodzeniem występując w duecie z Christosem Papageorgiu i wygrywając w Konkursie Redding-Piette w 1995), stopniowo jednak zwrócił się ku dyrygenturze, gdzie szybko osiągnął wysoką pozycję. Interesuje się szczególnie barokowym repertuarem XVIII-wiecznym, ale równie bliska jest mu muzyka klasycyzmu i romantyzmu. Do najszerzej komentowanych jego nagrań należy baletowa muzyka Beethovena Twory Prometeusza: "Dzika energia uderza z akordów otwierających jedyną partyturę baletową Beethovena - ekscytujący początek nagrania powoduje, że prawie spadasz z krzesła. Faktura orkiestry obfituje w kolory, a szybsza część uwertury, czujna i z precyzyjnym rytmem, trzyma muzykę w ryzach." (Martin Cotton, "BBC Music Magazine", 2014), "dyrygent ma odpowiednio dramatyczną wizję tego utworu" (Nigel Simeone, "International Record Review", 2014).
Jako dyrektor artystyczny sławnej orkiestry Armonia Atenea występuje i intensywnie nagrywa, prowadząc swój zespół zarówno z użyciem dawnych, jak i współczesnych instrumentów. Obok pozycji wykonawcy repertuaru symfonicznego, zyskał też uznanie jako dyrygent operowy, zwłaszcza na polu wykonawstwa historycznego, nie tylko w muzyce barokowej, ale i w późniejszym repertuarze. W minionym sezonie angażowany był do realizacji Arminia Handla w Staatstheater Karlsruhe, Kopciuszka Rossiniego w Teatro Verdi w Trieście, Medei Cherubiniego w Operze w Nicei, a także Scipione Handla dla Internationale Händel Festspiele w Halle (Bad Lauchstadt), jak również Kiss me Kate w ateńskim Megaronie (które także reżyserował). Trzeba też wymienić Primadonnę Rufusa Wainrighta, w symfoniczno-wizualnej wersji na Athens Festival, Czarodziejski flet w Greckim Teatrze Narodowym, In the Penal Colony Philipa Glassa w Onassis Cultural Center w Atenach. Szereg największych sukcesów dyrygenta wiąże się z operami Glucka - Alcestą, Orfeuszem, Ifigenią w Aulidzie, wreszcie Il trionfo di Clelia, który został przezeń przywrócony światu.
Współpracuje m.in. z Münchner Rundfunkorchester, Concerto Köln, Berner Symphonieorchester, Athens State Orchestra i moskiewską Musica Viva.
Dużo nagrywa: do ostatnich należą albumy zarejestrowane dla Decca Classics - Siroe Hassego, Countertenor Gala i kolekcja barokowych arii Baroque Divas (wszystkie z Armonia Atenea).
Armonia Atenea
Znana dawniej jako Athens Camerata, to wyjątkowa orkiestra, odnosząca sukcesy w grze zarówno na współczesnych, jak i na dawnych instrumentach. Dokumentują je liczne nagrania, realizowane m.in. dla takich wytwórni, jak Decca, Sony Classical, EMI, ECM, MDG.
Zespół został założony w 1991 r. przez Towarzystwo Przyjaciół Muzyki w Atenach, z okazji inauguracji Megaronu - ateńskiej sali koncertowej. Od tego czasu dyrektorami artystycznymi orkiestry byli m.in. Neville Marriner, Christopher Warren-Green i Alexander Myrat. Obecnie funkcję tę pełni George Petrou, dyrygent rozwijający międzynarodową karierę, wyróżniony m.in. nagrodą Echo Klassik.
Od 2011 r. gros swojej aktywności orkiestra dzieli między Megaron a ateńską Onassis Cultural Centre. Kalendarz orkiestry wypełniają koncerty w Atenach oraz w licznych salach na świecie, w tym tak prestiżowych, jak Musikverein w Wiedniu, Théâtre des Champs Elysées czy Salle Pleyel w Paryżu, Opera Royal de Versailles, Concertgebouw w Amsterdamie, Innsbruck Summer Festival of Early Music, Versailles Festival, Bucharest Enescu Festival, Bozar w Brukseli, Arsenal w Metz, Opera w Monte Carlo, Grand Theatre w Aix-en-Provence, Tonhalle w Zurychu i Opera w Bordeaux.
Wśród wyróżnień zdobywanych przez orkiestrę znajdują się nagrody płytowe, jak Diapason 5 i Diapason d'Or, Recording of the month "BBC Music Magazine", Découverte "Opera", Choc Classica, Choc of the year 2012, IRR outstanding (January 2013), "Best Recording of the Year", International Opera Awards 2013.
Orkiestra współpracowała z renomowanymi dyrygentami, takimi jak Fabio Biondi, Thomas Hengelbrock, Philippe Entremont, Christopher Hogwood, Helmut Rilling, Heinrich Schiff, Stephen Kovacevich, Mstislav Rostropovich, Yehudi Menuhin, a także najwybitniejszymi solistami, jak Martha Argerich, Yuri Bashmet, Joshua Bell, Max Emanuel Cencic, Karina Gauvin, Vivica Genaux, Leonidas Kavakos, Julia Lezhneva, Radu Lupu czy Mischa Maisky.
Obok muzyki dawnej, w tym szczególnie wysoko cenionych produkcji oper barokowych, istotną częścią działalności zespołu jest muzyka współczesna. Orkiestra dokonuje licznych prawykonań i nagrywa utwory współczesnych kompozytorów, często także zamawia nowe dzieła. Angażuje się również w działalność edukacyjną, m.in. grając specjalne koncerty w szkołach w całej Grecji. W 1996 r. za swoją pracę artystyczną i edukacyjną otrzymała Nagrodę Muzyczną Greckiego Związku Krytyków.
