PAUL AGNEW
Śpiewak i dyrygent, znany jako interpretator repertuaru barokowego i przedklasycznego. Urodzony w Glasgow a wykształcony w Magdalen College w Oksfordzie, zaangażował się w odrodzenie muzyki francuskiego baroku. Debiutował w paryskim Palais Garnier w tytułowej roli w Hipolicie i Arycji Rameau, pod batutą Williama Christie. Powracał następnie do paryskiej Opery w przedstawieniach Platei (pamiętna tytułowa rola żabiej nimfy), Boreadów i Les Indes galantes Rameau, śpiewając wymagające role na głos haute-contre (wysoki francuski tenor). Występował także na festiwalu w Aix-en-Provence i w Opernhaus Zürich. W ostatnim czasie do swego repertuaru włączył Idomeneo Mozarta, którego śpiewał pod batutą Williama Christie, rolę Petera Quinta w The Turn of the Screw Brittena w Opéra National de Bordeaux (dyr. Jane Glover), L'anima del filosofo Haydna (z Kammerorchesterbasel, Wiedeń i Eisenstadt), Jeftę Handla (Det Kongelige Theater w Kopenhadze w nowej produkcji Katie Mitchell, dyr. Lars Ulrik Mortensen) i Dialogi karmelitanek Poulenca (Opéra de Nice). W Royal Opera House w Londynie debiutował w Acis and Galatea, wystawionym dla uczczenia 250-lecia śmierci Handla.
Po udanym debiucie dyrygenckim z Les Arts Florissants (2007) piastuje stanowisko drugiego dyrektora muzycznego francuskiej orkiestry. Występował z zespołem w Wiedeńskim Konzerthausie, Salzburgu, Londynie (Barbican Centre, w ramach 30-lecia grupy), w Chinach. W 2009 r. zastąpił również Christophe'a Rousseta na stanowisku dyrektora muzycznego Orchestre Français des Jeunes Baroque, angażuje się więc w szkolenie młodych instrumentalistów. Jest także współdyrektorem akademii dla młodych śpiewaków, Le Jardin des Voix.
muzyka dawna - koncerty w Trójmieście
Dyrygował wykonaniami Mesjasza (Le Concert d'Astrée i Royal Liverpool Philharmonic Orchestra) oraz La Resurrezione Handla w Operze Paryskiej. W roli dyrygenta operowego debiutował w drobnym Der Schauspieldirektor Mozarta w Opéra de Rennes, a następnie zastępując Williama Christie w nowej produkcji Platei Rameau w reż. Roberta Carsena w wiedeńskim Theater an der Wien i paryskiej Opéra Comique (2014). W obu miejscach odniósł jednogłośny sukces u krytyki. Ogromny entuzjazm wzbudził także jego ubiegłoroczny koncert na Actus Humanus z ansamblem wokalnym Les Arts Florissants.
PAUL O'DETTE
Zdobywca dwóch nagród Grammy i siedmiu nominacji, autor ponad 140 nagrań, wyróżnianych wszelkimi możliwymi laurami, należy do najściślejszej czołówki lutnistów współczesności. W jego bogatym dorobku odznaczają się rejestracje The Complete Lute Music of John Dowland (zestaw 5 CD dla Harmonia Mundi USA, nagrodzony prestiżowym Diapason d'Or de l'année i uznany za "najlepsze solowe nagranie lutniowe Dowlanda" przez BBC Radio 3), The Royal Lewters (Diapason D'or, Choc du Monde de la Musique, 5 gwiazdek w "BBC Music Magazine" i w "Goldberg", 10 w ClassicsToday.com), The Bachelar's Delight: Lute Music of Daniel Bacheler (nominowane do Grammy jako "Best Solo Instrumental Recording of 2006").
Będąc jedną z najbardziej znaczących postaci na polu muzyki dawnej, występuje niemal na całym świecie, na wszystkich ważniejszych estradach koncertowych - od Bostonu po Melbourne i od Moskwy po Los Angeles. Swoją działalnością stara się zaszczepiać w wykonawstwie połączenie historycznej świadomości, precyzyjnej realizacji idiomatyki i ekspresji.
Zajmuje się również dyrygowaniem operami barokowymi, wśród których wyróżnia się szereg rzadkich tytułów; jego nagranie La Descente d'Orphée aux Enfers Charpentiera (z Boston Early Music Festival Chamber Ensemble) zdobyło Grammy jako Best Opera Recording of 2014, a także Echo Klassik w tej samej kategorii. W 1997 poprowadził L'Orfeo Luigiego Rossiego podczas Boston Early Music Festival (BEMF) w Tanglewood, a także w teatrze dworskim w pałacu Drottningholm, wraz ze Stephenem Stubbsem. Od 1999 obaj prowadzili produkcje Ercole amante Cavallego (BEMF i Utrecht Early Music Festival), La Stellidaura vendicata Provenzalego (Vadstena Academy w Szwecji), Orfeo i L'Incoronazione di Poppea Monteverdiego (Festival Vancouver), Thésée Lully'ego, Ariadne Conradiego, Borisa Goudenowa Matthesona, Psyché Lully'ego, Acis and Galatea i Almira Handla, Niobe Steffaniego. Pięć z ich nagrań operowych było nominowanych do Grammy, jako Best Opera Recording: Ariadne w 2005, Thésée w 2007, Psyché w 2008, La Descente d'Orphée aux Enfers w 2014 i Niobe w 2015. Niobe i obie rejestracje Lylly'ego nominowane były także do nagród magazynu "Gramophone". Niobe wyróżniona została ponadto Diapason d'Or de l'année, Echo Klassik Award oraz prestiżową Jahrespreis der Deutschenschallplattenkritik.
Jako badacz pracuje nad praktyką wykonawczą i źródłami XVII-wiecznej pieśni solowej włoskiej i angielskiej, muzyką lutniową i praktyką basso continuo. Wśród jego licznych artykułów naukowych znajduje się także współautorstwo hasła "John Dowland" w New Grove Dictionary of Music and Musicians.
Jest profesorem lutni i dyrektorem wydziału Muzyki Dawnej w Eastman School of Music oraz dyrektorem artystycznym Boston Early Music Festival.
